Ein adventskalender for 2016

Korleis skal eigentleg ein adventskalender for 2016 sjå ut? Korleis kan dette året best uttrykkast i kalenderform?

Du veit svaret, du vil berre ikkje innrømme det.

Bak kvar ei luke ei tragedie.

Bak kvar ei luke eit dødsfall.

Bak luke nummer ein er David Bowie

Bak luke nummer to er Nice, utalige ugjerninger utførd av IS

Bak luke nummer tre er ikkje pandabjørnar lenger utryddingstrua! Helvete.

Bak luke nummer fire er Leonard Cohen

Bak luke nummer fem er Prince

Bak luke nummer seks er Robert Vaughn

Bak luke nummer sju er Kenny Baker

Bak luke nummer åtte er Gene Wilder

Okay, dette vart ei langt liste med døde, hovudsakleg kvite, menn, men du skjønar teikninga, gjer du ikkje? Det har ikkje vore eit bra år for oss.

Og på julaften, så får vi faen meg president Trump, Brexit og ei fullstendig inkompetent regjering her heime. Har eg nemnt at vi berre har gjett opp å redde kloden? Klimakrisen vert i 2016 omdøpt til strandsonerenovasjon!

Våg å le. Våg å le. Dette er berre for dumt. Dette var berre litt for deprimerande sjølv for år 2016. La oss difor opne nok ei luke i fjorårets Star Wars-sjokoladekalender I Star Wars kalenderen i dag fekk eg...

Ein julekakemann? Pepperkakemann? I sjokolade? Greitt... okay... eg anar ikkje kva det har med Star Wars å gjere, men eg tar den. 2016 må sukrast og dynkast i sjokolade for at vi skal svelge den.

Ingen adventskalender i år

Så gjekk det altså eit halvt år til eg skreiv eit nytt blogginnlegg. Mea culpa. Mea maxima culpa.

Om det er eit trøyst så har vi vore travle på andre fronter, og tilogmed blogga litt ein annan stad. Men det er sjølvsagt inga unskyldning for ikkje å halde menigheita oppdatert på alt som skjer i verda.

Det er jo ikkje så mykje, tillat meg ei kort oppdatering:

Ingenting å sjå her med andre ord.

Ifjor gleda vi store og små med ein adventskalender. Ein Star War Lego-kalender. Det var moro det, og eg har jo allereie fått spørsmål om eg skal gjenta suksessen.

Svaret er nei. Nope.

Ikkje i det heile teke. Det ville vore teit om eg skulle komme attende frå bloggferie og berre gjenta det eg gjorde ifjor.

Det ville vore som verdas minst originale reprise.

Og vi er ingenting om ikkje originale her.

Men for dei som absolutt, absolutt må ha ein adventskalender nett som i fjor, så har eg eg her ein uopna Star Wars sjokoladekalender frå ifjor jul! Sendt til moskeen frå ein disippel i London.

Ta-daaa!

Og så med sjølve Darthen då! Det er jo berre awesome. Ekstra awesome sidan han er med i Rogue One no i jula:


Det er jo og ein ekstra fordel med sjokoladekalenderer at dei er litt enklare å tyde enn Lego. Det var jo openbert at dei var byrja å gå tom for idear i legokalenderen og det var klin umogleg å forstå kvar i Star Wars dei hadde funne halvparten av tingane der. Det vert heldigvis ikkje eit problem her, då ein sjokoladekalender krever null originalitet.

Berre sjå her!

Dette er jo... eh... Jar Jar på fire bein? Neida, det er ein Ithorian... eller ein Tauntaun...

Faen, nei, eg gidder ikkje dette. Ikkje ein gong til! Faen heller! Dessutan gjekk den ut på dato 30. november! Fordi dette er jo fjorårets trass alt!

Eg kikker i postkassa og finn...

Eg er komen til ein stad i livet der det å sjekke posten kan vere eit skikkeleg eventyr. Eg må ofte tenkje på intensjonen til avsender - kvifor har eg blitt sendt dette? Er det fordi dei likar meg? Er det fordi dei hatar meg? Er det fordi eg har hengt på eBay full att? Det er like stor sjanse for alle desse alternativa tenkjer eg.

Tidlegare denne veka låg det to underlege pakker i postkassa; eg sprang i hus og spratt dei opp og vart sittande og tenkje litt på dette med livet mitt. Den første pakka er jo grei nok. Eg har byrja å abonnere på Loot Crate sin Level Up, så eg fekk litt geeky stash til å supplere min kanskje litt vel formelle garderobe.

Eit par sokker (Star Trek og Fallout).

Ei baseball skjorte, type Ghostbusters.

Eg nølte sjølvsagt ikkje eit sekund med å hive på meg fillene før eg sjekka ut den andre pakka. Ei lita konvolutt, som innehaldt ein klump eller to. Kva er dette? Eg reiv den opp og lot innhaldet trille ut i handa mi.

Kva var no dette? Det er rundt. Og det er to av dei?

Kan eg gjere noko med dei? Trille dei rundt? Ete dei? Koke suppe på dei?

Nei, vettuka kva det er?

Det er jo testikler!

Dette har eg faktisk erfaring med, for eg har to frå før. Om enn på kroppen. Testiklar er kult!

Om det er slik at du avogtil har lurt på å snitte opp pungen på nokon for å finne ut korleis testikler ser ut, så slepper du jo det no då. Det er ein fordel.

Men altså, det får ein jo til å tenkje. Kvifor har nokon sendt meg testikler? Er det ein trugsel? Er det nokon som seier dei skal skjære ballane mine? Eller at eg treng ballar? Veldig maskulinisert retorikk tykkjer eg, her burde ein kjønsteoretikar komme på banen etterkvart. Kanskje det er ei gåve? Kanskje nokon tykkjer ballane mine er fine, og vil at eg skal ha to i reserve?

Nei, vent litt. Det følgde med eit postkort.

Eg kan då puste letta ut. Det var ei gåve. Frå Viktor Wynd's Wunderkabinett. Eit triveleg lite museum i London full av underlege trivialitetar og snurrepipperiar. Kuriosa er eit dekkande ord for deira samling av brukte kondomer, utstoppa dyr, kroppsdelar og instruksjonsmanualar for gruppesex. Ein av mine favorittstadar å vitje i London - ein lang, men bein, spasertur frå Bethnal Green dersom du lurar.

Museet vart renovert i fjor, og eg donerte eit par lapper til prosessen. Og dette var altså takken. "Enjoy the museum's testicles".

Ja, det skal eg faen meg. Mmmmm. Testikler. Ikkje ein trugsel denne gongen. Berre kjærleik.

Møt opp i senatet

Caesars død av Vincenzo Camuccini

Dette er dagen folkens.

Kanskje årets viktigaste dag.

Det er Ides av Mars, den midterste dagen i mars-månad slik dei gamle romarane såg det. Sånn ca. Om lag. Med litt Shakespeare i mellom.

Dette er dagen då folkets mann vart røva i frå oss av korrupte parlamentarikarar og sjofle svikefulle vener som Brutus. Det seiast at Caesar skal ha reist sin toga for å dekke andletet sitt då han såg at Brutus var ein av dei som stod i kø for å knivstikke han. Han vil vel neppe kor vondt det gjorde å verte svika av ein av sine næraste. Og det forstår vi godt. Så ivrige var desse senatorane i sitt forræderi at dei skal ha såra kvarandre ein del medan dei veiva med knivane sine over den stakkars folkehelten Caesar.

Politikarar burde ikkje drive med drap, dei er så inkompetente.

Det gjekk rykter om at Brutus faktisk var sonen til Caesar, men Caesar var berre 15 då Brutus vart fødd.

På den andre sida så er det Caesar vi snakkar om her. You go, boy!

Gjennom åra har vi skrive mykje om Caesar og hans endelikt. Og vi ser vel ingen grunn til å ikkje halde fram med denne folkeopplysinga. Tenk kor annleis verda såg ut om vi såg ho i lys av at vi for 2000 år sidan vart frårøva ein folkets mann. Republikken fall kanskje ikkje fordi dei fekk ein diktator, men fordi parlamentet valte å velte han.

Her trår vi farleg nær fascismen, men så lenge ein har sko på bør det gå greitt.

Brutus er kanskje ein av dei mest interessante personane i denne samanhengen. Etter at dei hadde drept vår kjære Caesar utlyste senatorane at dei sjølv skulle få amnesti for det dei gjorde. Folket var likevel ikkje fullt så blide, så fleire av dei, deriblant Brutus søkte tilflukt langt vekke frå Roma. Brutus reiste på strandferie på Kreta.

Octavius tok over som prokonsul i Roma i 43 f.kr. og erklærte alle dei skuldige senatorane for å vere drapsmenn. Dette første på sikt sjølvsagt til ein klassisk romers møljeslosskamp med fleire generalar og legionærar enn det som strengt tatt skulle vere naudsynt. Til slutt vart Brutus slått, og måtte flykte frå slagmarka.

Han bestemte seg for å avslutte flykta ved å flykte inn i sitt eiga sverd haldt oppe av to av sine menn.

Det kallar eg å gå ut med stil.

Og slik gjorde Brutus opp for seg, for sine ugjerninger. Og eg likar å tru at difor ser Europa ut som det gjer i dag. Ingen Caesar, men med eit vaklande EU.

God jul då, godtfolk

Den store dagen er her! Det er tre nøtter for Askepott på fjernsynet, sikkert noko Disneyopplegg ein eller annan stad, og dyre gåver i ein haug midt i stova. Iallefall om du har barn.

Og pengar til det.

Pengar er viktig.

Vert ikkje jul utan pengar.

For pengar lar deg kjøpe alt dette skrotet du gjev til folk for å demonstrere at du skal vere glad i dei. Og så vonar du at dei har lagt litt meir tanke i presangen dei gjev deg, enn du la i dine innkjøp. Og at den ligg sånn omtrentleg i same prisklasse. Dette har alt å seie for å forholdet dykk imellom neste året. Har du brukt meir pengar, så vert du jo litt snurt og snytt, ja? Og om dei har brukt mykje meir pengar, så er du i takksamsgjeld til dei. Akk, dette sosiale spelet. Det er overraskande at vi gidd, i det heile.

Neida. Joda. Neida. Vi treng ikkje å vere så kyniske. Det er ikkje eit så rått spel. Det er folk som vil gje kvarandre gåver. For å spre litt glede.

Om dei har pengar. Om dei ikkje har pengar så må dei pent halde kjeft, ete grandisen sin og gje sokker til borna sine. Fordi berre slik veit vi kor mykje vi har, ved at dei har mindre enn oss. Og så kan vi føle oss ekstra gode når vi les om korleis ein eller annan goding har forbarma seg over fattigfolket. Ja, for det skal vi gjere neste år, sant? Invitere ein einsam og pengelens person til å feire jul med oss (berre den eine gongen, det vert den eine spesielle julen dei fekk oppleve rikfolket sin jul, det er snillt det). Neste år. I år funka det dårleg. Var så hektisk desember. Alt som skulle førebuast. Alle gjestane som kom. Alle gåvene som skulle handlast.

Neste år skal vi gni det skikkeleg inn.

Nei, no vart vi kyniske att gitt. Det kan hende juleånden har forlatt oss heilt her i moskeen. Kanskje det hjelper om vi opner ei luke? Sjølvaste julaftenluka? Den må jo bli bra! Vi river opp luka og mater posen med legobitar til mullaen!

 Han sluker posen heil, og spytter ut bitane i sin ferdige form! Og hurrameghopp det er sjølvaste julenissen!

Nei, vent no litt! Der lurte han oss nesten! Det er jo C-3PO. Blant vener kjend som Goldenrod. Prippenslask Goldenrod! Han har kledd seg ut som nissen. Eller kanskje han er nissen?!

Men kva det er? Han virker ikkje som sitt lystige sjølv. Var det min tirade no i stad som fekk han ute av julestemning? Nei, det er R2-D2 som har stelt julekjerra hans!

 Og det er mykje piping, huffing, hmsking og blipp! R2-D2 vil leike, medan C-3PO er indignert som berre ein som er programmert for indignasjon kan vere. Til slutt er det sutrepaven som sutrar seg til å få rom kjelken attende. Du kan trekke, ditt reinsdyr, erklærar C-3PO!

Trekk dette, piper R2-D2. Og C-3PO flyr avgarde over the Jundland Wastes åleine. Sjå der, på himmelen over moskeen! Her kjem han med gåver til mullaen!

 Så då vart det jul til slutt, må eg vel seie.

Og med det så er denne Star Wars Lego Julekalenderen over. sjå her alt det ubrukelege stæsjet den inneheld! Sjå!

Sjåååå!

Herregud. Det er så meiningslaust som berre jul kan vere. Så kommersielt. Så materialistisk. Eit så vidunderleg konsum. Jesus, nissen og Krampus vil vere stolte av oss i år!

Men det er ein ting som har mangla. Det er ein ting som trengst. Som prikken over i-en. Det er jo ikkje ekte Star Wars utan...

Takk! Jar-Jar Binks! Der var du!

Og med det kan eg seie God jul, godtfolk! Vonar de får alt de har lyst på, og ingenting de har bruk for. Og ein ekstra stor takk og lukkeønskjing til dei som faktisk brukar jula på å vere god mot andre, og med dei som treng det mest.

Vi andre er stort sett berre rasshøl.

Eg meiner, God jul, ja!

Juledoning

Skulle du sett! Ny dag! Ny luke! I går var vi så heldige å få R2-D2 med reinsdyrhorn! Det må jo vere eit pokkers høgdepunkt. Kvar får dei desse ideane ifrå? Kva rumpe trekk dei eigentleg desse ut av.

Jaja.

Vi er eigentleg mest nøgd med at vi har klart 22, og no 23, fortløpande blogginnlegg. Det trur eg ikkje vi har gjort på fleire år. Vi har skrive fleire blogginnlegg i desember enn i heile 2015 til saman. Skremmande, kva?

Og det heilt utan å forsake kvalitet.

Vel, kanskje ikkje heilt utan...

Greitt, dei fleste innlegga var piss.

Dette innlegget kjem og til å vere piss.

Slik er det med kvantitet over kvalitet. Lev med det.

Kva er det eg seier? Eg veit du lever med det. Der du sitt og stappar trynet ditt full av snop og ser på Netflix og latar som du chiller... eller Gud forby... Skal vi fuckings danse.

I det perspektivet er denne kalenderen awesome kvalitet!

Så då smeller vi i gang og opner luke nummer 23. Nummer 23 folkens! Og der har vi:

 Legoklosser!

Kva skal det bli? Sikkert noko uforståeleg noko. Ein lysande vibrator eller ein radiostyrt juletre. Etter dei der reinsdyrhorna er vi villige til å akseptere alt her i moskeen!

 Ein laserslede! Så klart! For R2-D2 må ha noko å trekke på? Sidan han har reinsdyrhorn! Men kvifor har då sleden motor? Er det berre for å plate R2-D2?

Bleep! Bleep! Bleep!

Ja, vi er heilt einige, R2-D2.

Bowoop!

Du vil kva?

Bwoop!

Ok!

R2-D2 har funne ut at han skal køyre doningen sjølv. Det høyres rett og rimeleg ut. Varsku! Her kjem eit flygande søppelspann!

Beep Boop Weep!

Greitt! Det er på tide å ta ein pause frå Tom Egeland-vitsane, er det ikkje? Dei var strengt tatt ikkje morosame lenger. Så då turar vi berre på og opner neste luke. Det er ikkje mange att, så no er det ekstra spennande å sjå kva trugsler som venter i neste luke! Her er det jo full krig, med våpen på våpen. Kunne tru at det var det Star Wars handla om...

Og i luke nummer 22 var det overraskande nok ein pose med lego. Vi er ganske så sjokkerte, men tar oss saman og smeller saman det som det skal vere. Og tadaaaa

 Det er altså alles kjære R2-D2 med reinsdyr horn på hovudet. Så forbanna originalt. Dette er like bra som the Star Wars Holiday Special. Beep boop weep! Boowoop!

 Tom Egeland tar ein pause frå å flykte for Imperiet for å helse på. Det er jul trass alt (HA! Vi sneik inn ein Tom Egeland-referanse til, det hadde du ikkje venta!) Beep beep beep, seier R2-D2. Ja, kva enn du seier, seier Tom Egeland.

Utini! Jawaen har komt seg etter å ha bli drept av Imperiet og vil helse på han og! Dei er jo gamle vener! BLEEEP! BLUUURP! skriker R2-D2, men jawaen har ikkje tenkt å kidnappe R2-D2 denne gongen. Utini sier han. Utini. For kven i helvete vil ha ein astromechdroide med reinsdyrhorn på hovudet? Det er berre fucked up.

Jaja! Beep boop woop, alle saman!

Nok eit forbanna julemysterium

Greitt, det virker som det er veg i vellinga i julekalenderen no. Ikkje mange dagane att, men så langt har det jo gått brillefint, har det ikkje? Vi har tilogmed hatt litt action!

Så då er vi spent på kva dagens luke inneheld; er ikkje du? Vi smeller opp luka og drar ut den lille posen med lett attkjennelege legodelar og tenkjer vårt vanlege: Kva i all verda?

Dette skal jo openbart bli til.. eh... altså... Ja, la oss berre byggje det. Det er umogleg å forstå kva noko skal vere av desse delane.

Og framleis like uforståeleg når ein har satt den saman. Så greitt... eit våpenstativ eller ein konsoll av eit slag?

Det må det vere.

Lett attkjenneleg frå den der filmen som den var med i. Eller noko slikt. Vi trudde eg var godt nok kjend med Star Wars, men dette er oss eit mysterium... Men vent! Eit mysterium? Eit julemysterium?

Det er då det er godt vi har Tom Egeland på laget! Vi sett han på saka!

Tok du den? Vi _satt_ Tom Egeland _på saka_.

Vi er kjempemorosame her i moskeen. Fyttigrisen.

Eit uventa besøk

I går fekk Tom Egeland ein planetforsvarskanonting, og gøymde seg bak den medan han prøvde å finne eit vis å rette den mot noko anna enn atmosfæra. Det er jo ikkje så lett, men han gjev ikkje lett opp han Tom Egeland.

I vår ende av galaksen byrjar det å nærme seg jul. Jul er travelt. Og vi er alle som usikre på korleis vi skal få gjort alt som skal gjerast. Anten det no er innkjøp av julegåver, vaske hus, pynte eller grave nokon ned i hagen. Heldigvis er det ein varm vinter, som permafrosten gjer det i det minste ikkje så vanskeleg å grave, men alt dette regnet gjer det litt som å grave gjørme, altså. Hjelpes, det er ikkje kjekt.

Uansett, eit av dei mange juletiltaka vi har her i moskeen er jo å opne denne fordømrade julekalenderen kvar dag, og i dag er intet unntak. Spørsmålet er, kva effekt vil dagens luke ha på livet til Tom Egeland. 

 Oh myyy... ser du alt det svarte? Ved sida av grått er det jo den andre favorittfargen til Imperiet. Og det er jo skurkefargen. Kanskje Imperiet får forsterkingar?

Visst pokker! Eg kan høyre dei koda signala no! Det er ein Imperial Probe droid!

Berre ignorer den gjennomsiktige plasten! Den skal sveve! Ser du ikkje det?

Den er her for å leite etter opprørsstyrker. For å kunne pusse imperiets mektige her på dei!

Å nei! Han har funne Tom Egeland!

 Og han påkallar forsterkingar!

AT-ATen har snust seg fram til Tom Egeland ved hjelp av proberoboten! Dette vert nesten for spennande! Kvar er mullaens hjartemedisin!?

Har han ikkje!? Kva faen?! Sjå på han då! Han ser ut som ein mann som treng hjartemedisin! Ring legen! Med ein jævla gong, før han ramlar overende!

Tom Egelands Big Badaboom!

Då vi forlot bloggen i går var Tom Egeland nede for teljing, tilsynelatande skoten av ein AT-AT, nett slik han vart instruert til å gjere i filmen ifølgje han sjølv.

Men sidan han kommenterte i bloggen, så kan han jo ikkje vere heilt dau? Kanskje han berre snubla litt i snøen! La oss opne dagens luke og sjå kva vi finn der!

Aha nett det Tom Egeland treng! Ein stor kanon. Ein planetforsvarar! Den som vart nytta til å forsvare transportskipa som evakuerte Hoth under slaget. Peow! Peow! Og så var det Star Destroyerane satt ut av spel!

Så kom igjen Tom Egeland! Nasa ut av snøen! Opp og hopp og gjer deg klar til å smelle til!

Pent smil forresten!

Ja no skal det bli veg i vellinga... ja, om du ser vekk ifrå at den sikter ut i atmosfæra og ikkje mot AT-ATen som er ute etter deg då... kanskje du burde kikke på det... til neste gong.