Nynorsken er første prioritet

Eg skal vere den første til å innrøme det - vi nynorskfolk kan gjerne vere litt standhaftige og innbitte når det kjem til målsaka. Eg ser heller ikkje noko problem ved det. Vi er omkrinsa på alle baugar av kantar av filistinarar og andre illitterære barbarar som ikkje hadde attkjendt god norsk lyrikk om det så kraup opp i rauva deira. Det gode norske språk står simpelthen i fare for å verte utreinska av menneske som er for late til å lære seg det. Og dei er i fleirtal, og dei har makta - er det rart vi vert defensive? Tilogmed aggressive?

Språket er viktig for oss. Kanskje viktigst av alt. Noko eit brev frå Noregs Telegrafmållag til Forsyningsdepartementet hausten 1940 kan vitne om. Krig og okkupasjon er ein ting, men målsaka står nok i ein heilt annan liga for oss nynorskfolk:

Brevet fall ikkje i like god smak hos Forsyningsdepartmentet som meinte dei hadde langt viktigare saker å handtere;

Eit tilbakeslag kanskje, men vi er her framleis. Ei historisk fotnote verdt å få med seg er at Knut Knutson Fiane var ein lojal tilhengjar av Nasjonal Samling, og rekna som ein såpass trugsel at Milorg likviderte han mot krigens seine dagar i 1944. Les om det her. Om den nynorskhatande Alf B. Bryn veit vi derimot lite, medmindre det snakk om krimforfattar og patentsekretær Alf Bonnevie Bryn. Ein iherdig nynorskmotstandar var han iallefall, og det var sikkert nokon som tenkte på å likvidere han av den grunn.

Så hugs det barn, når dagen kjem, og invasjonen eller revolusjonen byrjer vil vi målfolk stå på barrikadane. Og forlange, med lova i hand, at det heile skal foregå på båe målformer.

[Oppdatering: Dette er ei sak som til stadig dukkar opp i sosiale medier, med jamt mellomrom. Så då vart det naudsynt å grave opp saka. Ikkje minst fordi nynorsken til stadig er under åtak av kjipe nazibyråkratar og folk frå Oslo. ]

Nerdanes Greve

Varg, tidlegare Kristian, Vikernes, betre kjendt som Greven, er vel kanskje ein av dei meir populære fengselsfangane vi har her i landet. No sitt han inne for langt mindre enn det folk trur, og likeeins langt mindre enn det han eigentleg forten, men det er ei heilt anna soge, faktum er at mannen ser no fram til å sleppe laus att. Og då vil han nok samle sine tilhengjarar rundt seg nok ein gong. Saman vil dei dyrke satan og Odin, vere nazistar og spele musikk som plagar foreldregenerasjonen og fengar italienarar.

Men kven er desse tilhengjarane til Greven? Er dei illsinte satanistar med langt svart hår? Kanskje, det var det iallefall før - det kan eg hugse godt. Er dei tankefulle hedninger med besynderlege tankar om leylinjer og ufoer? Ja, han har jo ein del av dei óg. Faktisk har han blitt særs populær blant desse forvirra sjelene. Og ikkje minst, blant hedenske nazistar med eit heller forstyrra forhold til norrøn mytologi.

Svaret vert klart når ein ser tittelen på den siste serien med kommunikasjonar frå denne denne samvittighetsfangen - A Bard's Tale 1 til 11. Kvar ellers hentar han namnet sitt til dette enn frå det klassiske dataspelet The Bard's Tale, og dets oppfølgjarar.

Dette banebrytande spelet nytta seg av falsk 3D skapt av såkalla bitmapping, enkle bilete lagt over vektorgrafikk for å skape illusjonen av avstand og dybde. Og fortalde historien om ei gruppe helter som redder byen Skara Brae. Spelet er vel å rekne som eit av dei første "førstepersonsrollespela" der ein spelte ei gruppe krigarar, trollmenn og skalder utan nokon gong å sjå dei i aksjon. Ein såg ting frå gruppas perspektiv. Systemet vart basert på D&D-regelsettet, og trollbandt publikum på tross av manglande grafiske prestasjonar. Forutan mange klonar fekk spelet to oppfølgjarar, samt eit Bard's Tale Construction Set som gjorde det mogleg for PC og Amiga-eigarar å lage sine eigne rollespel med motoren. Lenge før både Elder Scrolls Construction Kit og Neverwinter Nights.

For å gripe fatt i litt meir trivia er det verdt å nemne at ein av playtestarane for The Bard's Tale Construction Kit var Feargus Urqheart som har hatt ein fingar med i dei fleste populære rollespela frå Black Isle (Fallout og Baldur's Gate) og grunnla seinare Obsidian som mellom anna laga Neverwinter Nights. Skaparen av The Bard's Tale forlot industrien etter Bard's Tale 2 for å fullføre si teologiutdanning, og driv idag sitt eigne kristne misjonsprosjekt.

På tross av at beggje oppfølgjarane til the Bard's Tale var populære, og bana ny veg for sjangaren, vart det med denne eine trilogien. Eit nærast parodisk spel med namn The Bard's Tale dukka opp på Playstation, X-Box og PC i 2004, men mannen bak dette - Brian Fargo - hadde ikkje rettane til det originale spelet og valte å produsere og selge spelet på tross av dette. Det var tenkt som ein parodisk homage til den eigenrådige og grådige skalden som The Bard's Tale-spela fokuserar på, og hadde fantastiske Carey Elwes i rolla som skalden. På grunn av dette er situasjonen no at Brian Fargo sitt på rettane til namnet på serien, medan dei gamle produsentane framleis sitt på rettane på innhaldet. Noko som tilseier at det aldri vil kome ein Bard's Tale 4.

Dette finn veldig mange nerdar ganske trist, og eg er sikker på at Varg Vikernes er ein av dei. For om ein skal ta utgangspunkt i hans forkjærleik for rollespel og anna nerding er det jo ingen tvil om at hans siste bitre rasistiske utspel faktisk er inspirert av the Bard's Tale. Og eg meiner det er trygt å gå utifrå at hans tilhengjarar truleg er dei største nerdane på denne kloden. For Varg Vikernes vil alltid vere... Greven av alle Nerdar.

Den uvaska objektivistiske massen

Eg får til tider litt pes for mi omtale av liberterianarar og objektivistar, og eg vil gjerne leggje opp til å verte pesa enno meir ved å ta for meg sistnemnte pittelitt. Objektivistane er dei sjølvhøgtidlege tilhengjarane av djevelkvinna Ayn Rand og hennar "filosofiske" vrøvl.

Oi, var det nokon som sa udiplomatisk? Vel, det er berre på sin plass når ein talar om ei kvinne som gjekk til verbalt åtak på alle som var usamde og kalla dei æreløyse og uinteressane, og ein filosofi der tilhengjarane osar av ufortent arroganse og hyller manglande empati som ein dyd.

Dette er ein komplisert filosofi, med mange punkter som alle forten deng - og eg har ikkje tid eller interesse for å gå igjennom alle. Men for dei som vil vete, kort tala, kva det handlar om så er det ein påstand om at det einaste rasjonelle og logiske er rå egoisme, og ein kvar bistand til andre som ikkje er i eins eiga interesse ikkje berre er ein uting, men eit direkte vonde. Du har berre deg sjølv og dine eigne interesser å vise omsyn til. Verda er ifølgje objektivismen skapt og dreven vidare av slike menneske, medan altruistar og andre snillistar heng på som dauskrottar.

Godt forklart? Neppe, men det forstår sikkert kvifor eg får mykje pes for mitt syn på denne gjengen. Det som verkeleg plagar meg er Ayn Rand sin forakt for andre menneske, og hennar tilhengjarars religiøse fanatisme og ufortente høge tankar om seg sjølv og sin intelligens. Dei hevder at det er den sterke manns filosofi, men eg ser ingen sterke objektivistar - eg ser svake menneske som prøver å hevde seg sjølv, frå foreldras dunkle kjellarstove.

Eg vart på ny interessert i objektivisme i forbinding med mitt foredrag her forleden, då eg mellom anna snakker om objektivisten Terry Goodkind og hans horrible Sword of Truth-serie, og eg snubla i den forbinding over ein interessant internettdebatt om vestleg filosofi. Det var to stykker, ein danske og ein amerikanar, som hadde ei filosofisk øving i å vurdere Ayn Rands tyding for vestleg filosofi. Danskens posisjon var at ho hadde ingen tyding, fordi ingen sentrale oppslagsverk eller bøker omtala djevelkvinna eller hennar tanker, medan amerikanaren - som sjølvsagt var invrig tilhengjar - meinte at ho hadde enorm tyding fordi ho ikkje var oppdaga, men at ho ein dag ville bli bevist rett. For ho hadde rett. Ayn Rand var det viktigste som hadde skjedd sidan Aristotles, faktisk enno viktigare enn han. Fantastisk argument, ja? Og han skjønte ikkje kvifor nokon omtalte han som fanatisk.

Men det er ikkje for dei å vere fanatiske, dei fleste som forsvarar henne framstår óg som patetiske. Som dei fleste filosofiar om den "sterke mann" og "Homo Superior" er tilhengjarane alt anna enn overlegne eller sterke. Dei er forsmådde og bitre mobbeoffer som trur deira manglande sosiale nettverk er eit resultat av styrke, deira eigen overlegenhet. Dei treng jo ikkje andre, dei er supermennesket.

Objektivismen er slik dei vennelauses filosofi. Dei har ikkje venner fordi dei er objektivistar, og dei får seg ingen venner fordi dei er objektivistar.

Det rare er at dei i tillegg óg som oftast ser ut til å ha særs dårleg personleg hygiene. Så kanskje dei burde snu litt opp ned på sine perspektiv? Kanskje dei simpelthen ikkje har venner fordi dei lukter ille? Og dei av den grunn vert objektivistar?

Her er to døme på folk som forsvarar Ayn Rand:




[Den andre videoen, Defending Ayn Rand er diverre tatt vekk frå YouTube då dette innleggjet vart gravd opp att]Alle veit jo det at å vaske seg sjølv er altruisme, og objektivismen er jo klar på at altruisme er slemt.Kvifor vere velduftande og reine om det ikkje tener deg på noko vis? Der har du objektivismen. Objektivismen er skitne tankar.

No var eg utriveleg, gitt. Det føltes godt. Lover å ikkje ha nokon meininger om temaet imorgon

[Kommentar: Eg har eigentleg haldr fram med å slenge drit om objektivismen i åra som følgde... og har eigentleg ingen planar om å stogge. Dei ber trass alt om det. Og det tiltrekk seg alltid så interessante kommentarar.]

Harun YahYARRR

Tidlegare denne veka omtalte eg Harun Yahya, ein mann som har eit rulleblad som passer bra til hans utsjånad. Denne mannen er ein røvar av dimensjonar, det er det ingen tvil om... men få veit at han har eit alter ego der han lev denne sida ved si personlighet ut i sitt fulle - til sjøs.

La meg presentere Harun YahYARRRRR!!

Alle sjøfarande evolusjonistar og Darwinistar store skrekk... han er her for å plyndre deg for fossilar og forskingsmaterial.

Han må for all del ikkje forvekslast med Harun Jar-Jar... som er heilt uskuldeg i alt dette.

Harun Yahya og Wordpress.com

Det finnes ein del gjengarar i mitt lille private arkiv med underhaldande gærningar, ein av dei dukka opp ved to ulike høve i det siste. Han skriv under namnet Harun Yahya, og er absolutt noko for seg sjølv.

Forestill deg ein fanatisk kreasjonist med eit blodig sinne mot Darwin, Evolusjonslæra og det materialistiske synet på verda og historia, ein religiøs fundamentalist godt planta på høgresida. Du byrjar å sjå han for deg no, sant? La oss i tillegg seie at han er ein reaksjonær og paranoid konspirasjonsteoretikar som er overtydd om at bak all faenskap i verda står Satans leigesoldatar - Frimurarane og jødiske Sionistar. Vi kan óg nemne at han meiner at desse kreftane er forkjemparar av den sataniske evolusjonslæra, og at Darwinismen er djevelens såkorn. Det er kort veg frå Darwin til reindyrka satanisme meiner han i fleire av sine skriftar om temaet. Faktisk går det føre seg slik - Darwinisme og materialisme føder fram vondskap på løpande band, som kommunisme, nazisme og satanisme. Alt dette er ein del av ein og same djevelske konspirasjon ifølgje Harun Yahya.

På eit tidspunkt hevdar han at den fæle sataniske Darwinisten Marilyn Manson er vokalist i djeveldyrkarbandet Cradle of Filth...

Er han gal nok no? Er du klar til å reise til statane for å ta deg ein alvorsprat med denne openbart gærne kristne fundamentalisten? Synd. For du vil ikkje finne han; Harun Yahya er ein muslimsk sektleiar i Tyrkia med namn Adnan Oktar.

Idag fekk han merksemd i på nettavisa forskning.no, der Erik Tunstad omtalar The Atlas of Creation, ei tung murstein på fleire hundre sider som Harun Yahya sin organisasjon har sendt rundt til skuler i Europa og Amerika, deriblant gratis. Denne boka freistar å motbevise evolusjonslæra med argument som sjølv den mest ihuga kreasjonist vil slite med å finne fornuft i. Gullkornet er at fosila viser at dyra aldri har endra seg, at alle fosil berre viser det dyrelivet som eksisterar idag. Fantastisk vrøvl, men det funkar visst godt nok til å overtyde hans tilhengjarar. Heldigvis funkar det dårleg på den norske lærarstanden.

I helgja har derimot Harun Yahya (eg likar det namnet, og eg boblar over med dårlege namnevitsar, men eg skal la vere denne gongen), tiltrukke seg merksemd frå ein heilt annan front.

Wordpress er eit av dei meir populære bloggeverktya på marknaden, og wordpress.com er ein av dei mest populære bloggeportalane i verda. Det var difor eit stort ramaskrik då ein oppdaga at ingen i Tyrkia kunne kome inn på sida eller bloggar som var hostet der. Det viste seg at Tyrkiske myndigheter hadde lagt inn ein blokkering av domenet på sine DNSar gjennom Turk Telekom.

Bakgrunnen skal vere ein rekkje bloggar hostet på wordpress.com som nyttar Harun Yahya sine ulike namn og som heng han ut. Sidene er truleg organisert av hans motstandarar, leia mellom anna av hans tidlegare læremeistar som no lev i eksil i USA. Det hevdast at det opphaveleg var ein feil, og at dei eigentleg berre skulle blokkere desse enkeltbloggane, men at heile wordpress vart blokka av Turk Telekom ved eit feiltak.

Men sidan ingenting har blitt gjort for å rydde opp i dette etter fleire dagar er gått, så er det mange som trekk dette i tvil. Deriblant Harun Yahya sine motstandarar som hevdar at han brukar sin økonomiske innflyting for å leggje press på motstandarar, og der det ikkje går, så tyder dei til utpressing og sjikane. Og når Harun Yahya og hans omgangskrets no faktisk er anklaga for dette i Tyrkiske domstolar så er det kanskje noko i dette. Det går óg anklagar om seksuelt misbruk, men dette er ikkje så uvanleg dukkar opp mot karismatiske religiøse leiarar, så ein tar det jo med ei klype salt. På den andre sida, så viser det seg som oftast at det stemmar óg.

No smoke without fire?

Sjølv hevdar han at han er ugift fordi det ikkje er dydigt å vere gift i dei siste dagar. For alle teikna tyder no på at Mahdien er blant oss, mannen som ifølgje Islam er foregangsmannen til Jesus sin tilbakekomst, og som skal opprette det rettferdige herredømet på jorda - Mahdiyyastaten. Merksnodig nok er Harun Yahya tilhengjar av ein versjon av Mahdien som vert skildra fysisk som... vel... ganske like han Harun sjølv. Tilfeldig?

Uansett, Harun Yahya sine advokatar har informert Wordpress.com at dei har fått nettstaden blokkert på grunn av sider som kritiserar Harun Yahya, og forlangar at dei vert fjerna. Om det har seg slik at denne sektleiaren har såpass stor makt over det Tyrkiske rettsvesenet som det verker har, er det eit farefullt teikn frå Tyrkia - eit land som allereie slit med sitt internasjonale rykter. Tyrkia har allereie innført forbod mot Youtube, og ved lov innført forbod mot å kritisere den Tyrkiske stat og hær. Det kan no óg verke som om dei er villige til å praktisere eit reellt forbod mot kritikk av den framste motstandaren av sekularisme og evolusjonsteori i Tyrkia. Eit fascinerande trekk frå eit land som ønskjer å verte inkludert i vesten...

Les meir om Wordpress-saka her, så håpar vi at den vert løyst snarleg. Meir om Harun Yahya kan du óg lese på skepsisbloggen.

Kunstig pandalukke

Pandamora vurderar å ete sitt kunstige born!

Heilt sidan dette oppslaget dukka opp igår, har folk bedt meg om kommentarar, både her [Kommentar på gamle bloggen] og på min arbeidsstad. Og eg bøyer meg sjølvsagt for eit kvart ønskje om opplysing og innsiktsfull analyse.

Gjennom kunstig befruktinga ha no to nye par med pandaer komen til verda, og bidrar til den pågåande befolkingseksplosjonen hos den inntil nylege utrydningstrua folkefienden. Dette er nok eit slag i andletet på alle oss som ønskjer ei trygg framtid for menneskja og menneskjeborna, og ein stor sigar for pandaherredømet - Pandamonium.

Denne kunstige befruktinga er altså eit viktig steg i retning Pandamonium, den største trugselen mot oss idag. Og sjølv om pandaer gjer sitt beste for å suge ut vår psykiske energi og motstandskraft ved å late som om dei er søte og nusselege, viser deira brutale bestialske sider seg tydleg i bileta i denne artikkelen, som ein observant lesar påpeikar [Kommentar på gamle bloggen] kan det openbart sjå ut som om den "elskverdige" pandamora har tenkt å gumle i seg den nyfødde nurket. Kanskje bambusskot ikkje er nok føde for det feite svinet?

Det er veldig viktig å sjå den kunstige befruktinga av pandaer i samanheng med andre avsløringar gjort rundt deira konspirasjon.

Deira sexnekt ligg i kjerna av det heile, men óg deira hang til å nære seg på vår merksemd, og på å hypnotisere menneskje til no å byggje pandabyar til å rivalisere våre eigne. Når pandapornoen mislukkast i å inspirere våre komande herrar til udydig dyd, tyr vi altså til å bruke vår teknologi (nok ein gong) til å tene deira formål. Vi vert ein del av maskineri som skal tene deira latskap. Kvifor byggje hus, når vi byggjer byer? Kvifor ha sex, når vi plantar barn i magen på dei? Om nokre år vil menneskjekvinner verte nytta til å føde fram pandaungar, og vi menneskje vert nekta å ha seksuelt samkvem i fare for å "skitne til" livmora som då er pandaens eigedom.

Merk mine ord.

Vi står overfor ein enorm trugsel... menneskje som slavekraft og som biologiske vertskap for små nusselege pandaparasittar.

Det er sanneleg ei mørk framtid, brødre og søstre...

[Kommentar: Ein av mange sentrale pandaavsløringar som kom fram i min første blogg. Arbeidet med å overføre dei alle til min noverande blogg er eit stort prosjekt som stadig vert dytta framfor ein. Difor òg mangelen på lenkar frå denne saka til tidlegare avsløringar.]

It's hammer time!

Stopp!

Det er hammartid!

Kan du hugse det? Predikanten i dei svære, glorete buksane som skulle bringe Gud og Hip Hop til kvit forstadsungdom? Han kjempa hardt med Vanilla Ice om å få merksemda til ungdommen, og sank minst like lågt i sine forsøk. Eg hugser det som om det skulle ha vore igår...

Men det færre veit er at medan anklagane om plagiat råka Vanilla Ice hardt - og absolutt med rette - var óg MC Hammer skuldig i denne kunstnarens verste gjerning. Det var berre få som visste om originalen, og sidan mannen bak døydde ein gong på 40-talet var det ingen som verkeleg kunne ytre den store protesten. Inntil nyleg, då eldre biletmaterial dukka opp og avslørte opphavet til nokre av MC Hammer sine meir kjendte brøl;
Sanninga gjer avogtil vondt... men den må allikevel fram.

I vevens vald, og vald mot veven

By the Framework knitters
A Declaration.

Whereas by the charter granted by our late sovereign Lord Charles II by the Grace of God King of Great Britain France and Ireland, the framework knitters are empowered to break and destroy all frames and engines that fabricate articles in a fraudulent and deceitful manner and to destroy all framework knitters’ goods whatsoever that are so made and whereas a number of deceitful unprincipled and intriguing persons did attain an Act to be passed in the 28th year of our present sovereign Lord George III whereby it was enacted that persons entering by force into any house shop or place to break or destroy frames should be adjudged guilty of felony and as we are fully convinced that such Act was obtained in the most fraudulent interested and electioneering manner and that the honourable the Parliament of Great Britain was deceived as to the motives and intentions of the persons who obtained such Act we therefore the framework knitters do hereby declare the aforesaid Act to be null and void to all intents and purposes whatsoever as by the passing of this Act villainous and imposing persons are enabled to make fraudulent and deceitful manufactures to the discredit and utter ruin of our trade. And whereas we declare that the aforementioned Charter is as much in force as though no such Act had been passed.... And we do hereby declare to all hosiers lace manufacturers and proprietors of frames that we will break and destroy all manner of frames whatsoever that make the following spurious articles and all frames whatsoever that do not pay the regular prices heretofore agreed to [by] the masters and workmen-All print net frames making single press and frames not working by the rack and rent and not paying the price regulated in 1810: warp frames working single yarn or two coarse hole-not working by the rack, not paying the rent and prices regulated in 1809-whereas all plain silk frames not making work according to the gage-frames not marking the work according to quality, whereas all frames of whatsoever description the work-men of whom are not paid in the current coin of the realm will invariably be destroyed.....

Given under my hand this first day of January 1812.
God protect the Trade.

Ned Ludd's Office,
Sherwood Forest

Det er ein brå overgang, frå to dagar på fylla i skog og mark, bygd og by, å sitte her og på ny fordjupe seg i 1800-talet, og luddisme. Eg tråler gjennom brev signert av General Ned Ludd og hans kumpanar etter inspirasjon. Og finn det her og der. Ei fascinerande rørsle, som i si tid var rekna som ein større trugsel enn både Napoleon og fagforeiningar til saman. Ei rørsle som gjorde det nødvendig for herskarane i London å forby arbeidarar å samle seg, og i å organisere seg. Ei rørsle som gjorde det nødvendig å sette dødsstraff på skadeverk på industrielt maskineri.

Ei rørsle ein i dag som verkar gløymd når ein skriv arbeidarens og industrialismens historie.

Ein ludditisk ed;

I A. B. of my own free will and accord do hereby promise, and swear that I will never reveal any of the names of any one of this secret committee, under the penalty of being sent out of this world by the first brother that may meet me, I furthermore do swear, that I will pursue with unceasing vengeance any traitor or traitors, should there any arise should he fly to the verge of —— . I furthermore do swear that I will be sober and faithful in all my dealings with all my brothers, and if ever I declare them, my name to be blotted out from the list of society, and never to be remembered, but with contempt and abhorrence. So help me God to keep this my oath inviolate.

Signed Thomas Broughton.

You must raise your right hand over your right eye if there be another Luddite in company he will raise his left hand over his left eye – then you must raise the forefinger of your right hand to the right side of your mouth – the other will raise the little finger of his left hand to the left side of his mouth and will say What are you? The answer, Determined – he will say, What for? Your answer, Free Liberty – then he will converse with you and tell you anything he knows....

[Kommentar: Delar av 2007 gjekk med til å kose seg med luddismens historie til bøker i Victoriana-serien. Resultatet såg ikkje trykk før i 2010, men då var eg òg godt i gang med ei ny bok som inneheldt eit par kapittel om luddittar i aksjon. General Nedd Ludd var ein fiktiv person, henta frå ei vise på 1700-talet som vart ein frontfigur for opptøya mot den moderne økonomien på byrjinga av 1800-talet. Fleire soldatar vart nytta for å slå ned desse opptøya enn i kamp mot Napoleon. Og til slutt vart det innført dødsstraff for å vere ludditt.]

Heng dei!

Those villains, the weavers, are all grown refractory,
Asking some succour for charity's sake-
So hang them in clusters round each Manufactory,
That will at once put an end to mistake.

Men are more easily made than machinery-
Stockings fetch better prices than lives-
Gibbets in Sherwood will heighten the scenery,
Showing how Commerce, how Liberty thrives!

Some folks for certain have thought it was shocking,
When Famine appeals, and when Poverty groans,
That life should be valued at less than a stocking,
And breaking of frames lead to breaking of bones.

If it should prove so, I trust, by this token,
(And who will refuse to partake in the hope?)
That the frames of the fools may be first to be broken,
Who, when asked for a remedy, send down a rope.

Lord Byron, London Morning Chronicle, March 2nd 1812

Ein kan seie mykje rart om Lord Byron, denne vampyriske poeten, men det er få politikarar som har nytta dikt for å fremje si sak i det Britiske Parlamentet.

I forbinding med årets tredje bok, sitt eg og friskar opp hukommelsen min når det gjeld luddittopptøyane frå 1811 til 1813 i England. Eg fryktar det kjem til å verte ein del Byron og anna Victoriana som drypp på dykk kjære lesarar i somar.

[Kommentar: Det vart ikkje så altfor mange drypp skulle det vise seg, då eg stort sett var opptatt med å skrive mine bidrag til boka. Endringar i forlaget (det vart kjøpt opp) gjorde at boka, som var ei samling med morosame grupper i viktorianske england til Victoriana endte opp med å komme ut i 2010. I to delar. Hovudårsaka til denne forsenkinga var sjølvsagt arbeidet med Victoriana 2nd edition. Som eit resultat hadde vi ei lang pause i utgjevingar, kort etterfølgd av ei rekkje bokutgjevingar i 2009 og 2010 som vi var veldig stolte av. Mi interesse for luddisme, Lord Byron og, ikkje minst, hans dotter... men det er ei anna soge. 

Lord Byron var den einaste i The House of Lords som protesterte mot at det vart innført dødsstraff for luddisme. Ei politisk rørsle som med vald kjempa i mot dei sosiale og økonomiske omveltingane industrialismen førte med seg. Ei rørsle gløymd av fleire historikerar i dag.]

Dei lange knivars natt

Ernst "Koseklumpen" Roehm

Denne dagen, 30. juni, er kjendt som "Dei lange knivars natt", ei henvising til hendingar som først og framst fann stad den 29. juni og den påfølgjande natta og dagen i 1934. Dagen markerte kursen det nazistiske Tredje Riket ville ta i åra framover, og plasserte regimet i klar opposisjon til radikale og anti-konservative krefter.

Aksjonen var vel førebudd, Hitler, Himmler og Gøring leia sjølv an i å sette opp lister over forrædarar innad i partiet, og for ein del konservative motstandarar utanfor. Nazistane hadde berre i kort tid vore i maktposisjon i statsapparatet, etter å ha vunne fram på ein plattform som appelerte både til sosialistiske arbeidarar og konservative industrieigarar, deira hovudmål var alltid jødane og kommunistane. No når dei hadde makta var det dei stemmer innad som ønskte ein ny revolusjon, ein som tok eit oppgjær med kapitalistane og dei konservative kreftane i samfunnet. Dei kraftigste stemmane her var Strasserbrødrane og Hitlers gamle kampfelle Ernst Roehm, leiaren for Sturmabteilung, brunskjortane.

Dette er den dag rekna som kjerna i den venstreorienterte sosialistiske fløyen av nazipartiet. Deira fiendar var ikkje berre dei anti-nasjonalistiske kommunistane, men óg industriherrane som undertrykte folket. Dei anklaga Hitler for å ha inngått i ein usunn allianse med dei.

SA sitt klassiske speidermerke

Og det hadde dei forsåvidt rett i. Roehm og SA var bøllar, reine gategjengar. Dei var vant med, og førebudd på, direkte fysisk konfrontasjon og var ikkje klar for Hitlers politiske renkespel. Det var eit forræderi av den nasjonalsosialistiske revolusjonen i deira auge, og all form for kompromissøking med industriherrane måtte stoggast. Borgarskapen på si side var uroa over utviklinga, og pressa partiet for å sette ein stoggar for dei. Det hjalp ikkje at Himmler og Gøring, misunnelege på Hitlers kjærleik for sin venn Ernst Roehm, hevda at han og Strasser planla eit statskupp.

Over heile landet vart framtredande radikale nazistar og rivalar til Himmler og Gøring arrestert. Ei liste over dei falne finn du her. Hitler sjølv deltok i arrestasjonen av Roehm og hans næraste; han storma ilag med Himmlers SS-menn inn på Wiesse der Roehm og fleire i leiinga var samla. Han beordra Roehm om å kle på seg, og verte med han. Stikkordet her at han måtte kle på seg, han var naturleg nok i selskap av ein mann som óg var avkledd. Det var ein kjendt sak at Roehm, på lik linje med store deler av SA-leiarskapen var praktiserande homofili. Noko Hitler ikkje hadde noko imot, men som Himmler forakta. Nazistane hadde lenge hatt sine forkjemparar av homofiles rettar i sine rekkjer, men med "Dei lange knivars natt" vart desse utsletta. Dette ville få konsekvensar, året etter vart lova mot homofili styrkja, dette skulle forsegle dei homofile til ein skjebne i konsentrasjonsleirane ilag med sigøynarar og jødar.

Roehm sjølv vart først benåda av sin venn Hitler. Men etter press frå Himmler og Gøring måtte han til slutt beordre han avretta. Roehm fekk instruks om å begå sjølvmord, då han nekta vart han skutt 2. juli.

Ein speidartropp frå SA på tur med onkel Doffen

I dag markerar mange dagen, særleg besynderlege nazistar som trur at Strasser og Roehm kunne ha redda partiet frå Hitlers katastrofale planar. Den Andre Revolusjonen ville ha vore redningen for det tyske folk hevdar dei. Det er dessverre vanskeleg å seie... einaste sikre er at homofile hadde vore tryggjare i det Tredje Riket med dei ved spakane. Dessverre hadde nok ikkje kommunistar eller jødar hatt det noko betre.

På den muntre sida, så er det kanskje verdt å merke seg at det er Skeive Dagar i Oslo for tida, og at dei markerar det eine og det andre. Eg tykkjer dei burde dedikert ein kveld til Roehm og hans glade brunskjorter, der vi alle kunne repetere dei siste dagane av Weimarrepublikken, for i mine auge var det på den 30. juni 1934 at Weimarrepublikken drog sitt siste andedrett. Eit Berlin utan glade, uniformerte homser er ikkje eit Berlin eg vil ha.

Neandertalaren David Lane

I år så samlast fleire nynazistar med andre tankar seg i dag óg. Dei markerar døden av deira største "tenkjar". David Eden Lane, som døydde 28. mai i år, medan han sonte ein lengre fengselsstraff for politisk drap. Forfattaren og drapsmannen var ein akta helt i miljøet, og er mannen bak nynazistens viktigste slagord - "14 ord"; "We must secure the existence of our people and a future for White children.". "14 ord" vert nytta som eit signal, ein kode, blant nynazistar over heile verda, og alle les hans skriveri med stor interesse. Deriblant hans pasjonerte argument for fleirkoneri. Eit av dei seinare argumenta kom i form av ei novelle i 2004 der han skildrar ein gruppe kvite menn som kidnapper unge jenter som har synda og dreve med raseblanding og nyttar dei til avl.

Som nynazistenes store "guru" vekka hans død sterke kjensler. Deriblant kunne ein lese hos ein gruppering av David Lane var myrda. Uansett kva dødssårsaka var, om det var naturleg, sjølvmord eller drap, så vart David Lane myrda av Z.O.G. Den sionistiske konspirasjonen som styrar USA og resten av vesten. Personleg finn eg det vanskeleg å forstå korleis naturlege dødsårsaker er drap... men så innehar eg kanskje ikkje eit overlegen arisk intellekt og full innsikt i den jødiske agenda. Å drepe nokon på eit så diskré vis er verkeleg... ein lang kniv.

[Kommentar: "Dei Lange Knivars Natt" sluttar aldri å fascinere, og ei aldri å vere aktuell. Det er ein dag som eg stadig vender attende til når eg vil forstå Det Tredje Riket. Og så er det moro med fleirkoneri, og rare sekteriske nazileiarar som går i penalet.]

Ein mobil forretningsmann?

Eg har fått meg ein ny mobil, og mobiler er strengt tatt ikkje det dei ein gong var. Særleg ikkje når du kjem litt opp i pris. Mobiler som denne, er jo heilt enorme saker. I dette tilfellet omtalar eg altså Nokia sin E65.

Dette er mobilen som kan alt og gjer alt. Den har GPS, GPRS, WLAN, G3, UMTS og leiter eg lenge nok finn eg nok eit vaffeljarn bakpå. Det er ikkje måte på, på den har eg installert officepakken og eit lite gmail program som held meg i kontakt med verda, og det trådlause nettverket gjer ting sabla enkelt. Ja, enten eg no vil ringe nokon på skype eller messenger.

Det heile er eigentleg for godt til å vere sant. Det er iallefall alt for komplisert for at eg skjønner det meste, eg veit ikkje heilt kvifor sjørøversongen frå Shagma speler på fullt volum når nokon ringar, men det er tydlegvis eg som har stilt det inn slik. Det er strengt tatt litt artig å ha ein liten PC i lomma, så eg klagar ikkje, litt forvirring må eg tåle.

Etterkvart som eg har lært meg telefonen å kjenne, er det ein ting som har slått meg: Eg er kanskje ikkje ein del av målgruppa for denne dyre og ganske fiffe telefonen. Det første teiknet er faktisk knappane på framsida. Knappen for konferansesamtalar er større og meir strategisk plassert (og lettare å trykkje på) enn knappen for vanlege samtalar. Litt urovekkjande er det ikkje? At ein av dei viktigste menyane på mobilen óg er "kontor", burde seie slikt. I tillegg berar kontaktlista preg over at alle kontaktane skal registrerast etter firma og yrkestittel. Fascinerande? Hastur har blitt ein mobil forretningsmann, og han svarar like gjerne på mail på bussen som heime og på kontoret. Faktisk skildrar bruksanvisinga korleis mobilens fleksible bruk av nettverk gjer at du kan byrje å skrive ein mail heime, og halde fram å skrive den medan du er på veg i jobb (eg kan berre anta at det er i ein taxi), og mobilen vil ta i bruk dei rette nettverka på vegen. Heilt fantastisk.

Det var akkurat det eg trengte.

Eg har sakna å lese om dei nyaste tilboda om Viagra når eg sitt på bussen.

Ærleg talt, så likar eg faktisk mobilen min. Det er eit leiketøy til ein verdi på fleire tusen kronar, og eg stortrives med å bruke den kvar dag. For å vere heilt ærleg? Så likar eg faktisk å kunne svare på mailen min uansett kvar eg er i verda. Og eg likar å kunne gå online på trådlause nettverk, sjølv når eg ikkje har dratt med meg heile laptoppen. Og ikkje minst, så tykkjer eg det er ganske knall å ha word-program i brystlomma.

Det einaste er... den er så liten. For alt sitt enorme innhald og mangfoldige funksjonar, så føles den så lita i handa, nett som andre moderne mobilar. Istadenfor at eg held eit formidabelt verkty i handa, følast det meir som om eg held dette:

Men eg vert vel vant til det óg. No når eg er mobil forretningsmann.

Om de lurar på korleis eg fekk hendene på dette vidunderet med min skrantande økonomi, så er svaret enkelt. Eg vert eldre snart, så denne er nok ei gåve. Ei ganske så stor gåve.

Om du óg vil gje meg ei gåve, så må du berre gjere det. Eg har gjort jobben enklare med denne lista hos bokhandelen.

[Kommentar: Huhei som tida går. Nokia vart i 2010t vraka til fordel for ein HTC Android. Denne utan tastar, med med ein touchfunksjonalitet utarbeida for små pikehender. Beklagar til alle som vart oppringt i hytt og pine under innarbeidingsfasa. Kommentarane til den originale saka gjekk litt i det vide og det breide - frå vaffellaging til meditative feriar på heimelagde strender i stova]

Ny karriere?

Eg ser meg stadig rundt etter nye karrierar, enten det er i einsatzgruppens polske kokkebataljon eller som pave. Her forleden vart det foreslått at eg kunne klare meg fint som fribrytar. Og det slo meg at kanskje det var noko i det. Så frå september av, så er det vel kanskje ikkje så lite usannsynleg at ein kjem til sjå Mad Mullah Hastur i aksjon, for Allah og skumgummi!

Forslaget kom frå min gamle venn jbq, som inspirert av dette biletet frå forrige gong eg stilte til kommuneval meinte at eg kunne overføre noko av min politiske finesse til fribrytararenaen.

Trur de nokon av dei kara vil verte overtydd av mi politiske kløkt?

[Kommentar: Responsen til dette innleggjet var blanda, frå vår venn Dronten som bestemte seg for at Mad Mullah Hastur skulle vere mitt namn i lang tid framover, til Kaptein Sinnsfrisk som insisterte på å utfordre meg til ein tvekamp;
"Virile Vegard! mannen som egenhendig banka WWF! (Naturfolka, ikkje fribrytarane) Helten som redda polen frå utsletting gjennom å befrukte alle kvinnene deira! Guden som sørga for at nildeltaet er så sjukt fruktbart! Kisen som egentlig drap både JFK og John Lennon! Låvver åff småll førri kittens evryveer! Utfordrar herved Mad Mullah Hastur til tvekamp! Gje meg tid og stad , og eg skal sørge for at du får både dabb og kless på mest mogleg underhaldandes måte! Ingen svar!? HAHAHAHAHAHA eg ler av frykta di! Mad Mullah Hastur? Pysete Pusen Hastur seier eg!"

Mitt svar var enkelt;
"Lay it on me biatch! Eg tar deg kvatidsomhelst, kvarsomhelst, din kortvokste dvergape! Det er eit mirakel om ein spåmann kan spå i det som vil vere att av dine innvollar!"

Jbq meldte seg som domar, og eg erklærte at utfordrar kunne ordne det praktiske, så skulle eg ta meg av talentet. Det endte som det måtte gå, vi møttes til mann-mot-mann action på ei brygge i Øyane i Os kommune. Kampen vart lenge, og var hard (for enkelte dvergar), men til slutt sigra rettferd, mullah og Islams makt over dei kortvokste, og eg tok med meg min knuste motstandar og hans fru heim til meg.]

Lille kattepusen

Eg er, naturleg nok, glad i pusekatter. Pusekatter er søte, yndige dyr som oser av sjølvtillit og intelligens. Dei er like sjølvstendige som dei er gode og mjuke, og dei er trufaste når vi er trufaste mot dei.

Kattar finn ein i respekterte posisjonar verda over. Dei var dyrka som guddomlege i det gamle Egypt, og her til lands bukkar vi og skrapar for våre katter, som eig oss totalt. Sjølv barske krigarar må stogge på sin veg og klappe på ein pus når den forlangar det.

Eg berre seier det, kattepuser er best. Eg vil ha meg ein kattepus.

[Oppdatering: Eg vil framleis ha kattepus. For eit par år sidan pådrog eg meg ei kvinne med to flotte kattepusar, men dei måtte nok bli med henne då ho pakka tingane sine og forsvann. Innleggjet vekte stor entusiasme. Alle likar jo kattepusar og flotte unge menn i stramme fine uniformer. Så dette er jo ein vinnvinn.

Trass i at dei rekrutterte katteelskarar tapte det tredje riket krigen.]

Avhengig av merksemd

Vi rettskafne menneske høyrer ofte dei uopplyste protestere at pandabjørnar er søte, og dermed skal dei vere ufarlege. Dei ser ikkje korleis pandaens livsstil er ei dårleg innflyting på menneske, og ikkje berre oppfordrar til latskap og hedonistisk bambuseting, men tvinger óg dei som fell for deira sjarm til å halde liv i dei. Som villige slavar.

Spør ein seg sjølv korleis dette går til er jo faktisk svaret enkelt. Pandaene oppfordrar ein til å gje dei merksemd, til å tykkje dei er søte. Dei gjer seg til for kamera, stirrer mot oss med store triste auge og gnaker uskuldeg på bambusen vel vitande om kva effekt det har på folk. Og vel vitande om at folk flest ikkje anar kva effekt det har på pandaen.

Vi ekspertar, som har utforska pandaens psyke og fysiologi, veit at pandaen nærar seg både fysisk og mentalt på merksemd. Dei er på sett og vis avhengig av oss, deira villege slavar og publikum. Jo, meir merksemd dei får, jo sterkare vert dei - og motsett. Noko ei sak i Tyskland viste, der ein nyfødd isbjørnunge stal all merksemda frå ein 22 år gamal panda med namn Yan Yan. I mangel på sin vante, og nødvendige merksemd, fall Yan Yan om - død. Utsvelta på merksemd. Det er mer andre ord soleklart korleis dei kan leve på så mager kost som bambus og framleis verte feite - det er ikkje deira primærkjelde for næring. Vi er!

Og om de trur at det er ein enkel sak å byrje å oversjå desse vesena, så vit at dei er villige til å gå ganske langt for merksemd og for å verke "søte". Berre sjå på dette:

Men dette er óg deira svake side, som vi, i kombinasjon med solide jaktrifler, kan nytte oss av i vårt desperate forsvar mot pandaens komande terrorvelde over jorda.

 

[Kommentar: Innlegget førte til ein del prinsipielle diskusjonar rundt tunga til pandaGene Simmons, og korvidt tekstleg omtale var det same som å gje merksemd. Dette er sjølvsagt vanlege spørsmål, men vi trur at tunga er lang, og at blikket er det viktigaste for å nære pandabjørnanes apetitt. Knut vart eit ynda tema dei neste åra før han døde i mars 2011. Truleg forgifta av Pandamonium i ein hensynslaust og nøye planlagd hemnaksjon.]

Klon meg ein pus

For nokre år sidan kunne dei iherdige forskarane ved Clonaid annonsere at dei hadde klona fram eit menneske. Verda trudde dei ikkje. Sidan den tid har dei trossa anklager om både fjusk og uetisk forsking og hevder no å ha klona 13 menneske, som lev trygt på løynde plasser rundt i verda.

Alt med det formål å perfeksjonere teknikker som skal gje oss menneske evig liv, og gjere oss verdige til å møte våre skaparar, Elohim, som vil ankome sin jordlege ambasade i 2035. For slik vi er eit produkt av deira genetiske eksperiment skal vi snart ta til stjernene og befolka andre planeter med våre folkeslag - og slik er den evige syklus.

Vel, eg veit ikkje om det er ein del av den store planen eller det er ein sidetur, men no annonserar Clonaid på sine heimesider at dei vil ta kloneteknologien i ny retning - CLONAPET™:

CLONAID™ will soon offer a new service: the cloning of pets to wealthy individuals who wish to see their lost pet brought back to life. This service will also be offered to the owners of racing horses.

Der høyrer du! Du er ikkje lenger begrensa til å klone fram små barn, eller ta forsikringsklone av deg sjølv (for evig liv eller berre reservedeler), du kan no gje dine kjæledyr evig liv. Konge!

Eg angrar no på at eg ikkje tok vare på ein bit av kattepusen eg hadde då eg var liten. Den var så fiiin. Saknar pus, gjer eg. Hadde eg hatt høve så hadde eg gjerne klona han fram att. Gjerne med eit par forbetringar... som til dømes, eg ville gjort han allergifri. Det er så kjipt med rennande naser og auger og whatnot.

Og så... når ein først er inne på det, så hadde det jo vore morosamt å kanskje endre litt på stemmebandet til kattepusen? Slik at den kunne simulere snakking, slik som pappegøyer. Og kanskje, tilogmed kanskje, gje den vinger? Den kunne blitt ein Kattegøye! Eller Pappepus! Eller var det Pusegøye?

Uansett, framtida er her - iallefall om du trur at romvesen skapte oss i eit laboriatorium, slik dei tapre forskarane ved Clonaid.

Den gamle skuledansen...

Vi hugser alle korleis det var å vere ung. Usikker og famlande i møte med andre, særleg det motsatte kjønn. Ein visste ikkje korleis ein skulle oppføre seg eller seie, korleis ein skulle reagere på kva dei gjorde eller sa. Alt var så nytt, så framand, så skummelt. Korleis skulle ein tolke eit smil? Eller eit klyp i armen? Eit lite blikk?

På fleire vis heng mykje av denne usikkerheten av denne att i mange.

Aldri var dette meir tydleg enn på skuledansane. Desse jamnlege festlighetane der dei populære og vellukka skulle skillast frå mobbeofra og taparane. Eit eldgamalt og verdig ritual i sann sosialdarwinistisk and. Ein ser faktisk dei same mønstra idag på dei fleste utestader, men det er aldri så tydleg som på ein skuledans, helst i gymsalen. Smilande og keitete barn som gjer små steg mot kvarandre, mot å utforske kvarandre, usikre tilogmed på kvifor dei gjer det. Det er eigentleg utruleg søtt...

Berre ta ein kikk på desse ungdomane:

Max Wright, ein fallen helt?

Verda er ein snurrig stad... og eg slutter stadig å tru at den kan overraske eller sjokkere... så skjer det att. Ikkje at eg har ein tendens til å tru det sladderpressa skriv om det eine eller det andre, men nokre ting... berre sett sitt spor. Helst dei ting ein nekter å tru...

Ta no saka som eg idag tenkjer på. Om vår alles kjære Max Wright, den besynderlege skodespelaren som spelte Pappa Tanner i serien om romvesenet ALF på 80-talet, og som seinare dukka opp som den sure grinebitande sjefen i The Norm Show. Eit herleg stykke mannfolk, skapt til å spele anale, frigide, konservative surpomper. Fantastisk mann. Ein helt for mange.

Kor mange av oss er villige til å tru at samstundes som han spelte i The Norm Show hadde han eit obskønt sidesprang med sin homofile elskar? Ikkje eg. Vanskelegare er det framleis å tru at han ilag med sine homofile elskar skal ha nytta kokain og crack, og at dei leigde inn uteliggjarar til å ha sex med... verre vert det når ein får servert bilete av vår kjære Max Wright der han ikkje berre sug på crackpipa (vakre bilete forsåvidt), men gjer seg klar til å ha sex med ein hårete gamal uteliggjar. Det heile vart filma av hans homofile elskar.

Vi kan leve med at han har eit alkoholproblem og har køyrd ned både det eine og det andre... men dette er berre for mykje.

(Trykk på bilete for større versjon)

Eg er berre mållaus... det kan ikkje vere sant... men her er bileta iallefall. Eg treng ein klem...