Objektivismens Ondskap

Ja, ho er død. Men hennar tilhengjarar har framleis puls. Til verdas store frustrasjon. Vi snakkar då sjølvsagt  om demonkvinna Ayn Rand. Objektivismen uheilage mor. Om det fantes ondskap, hadde ho vore definisjonen på det.

Ironisk nok er ho og hennar siklande og uvaska tilhengjarar overtydd om at ondskap finnast. Ondskap personifiserast av alle dei slemme umoralske menneska som finn på å vere usamd med Ayn Rand av ein eller annan grunn, noko som gjer desse onde menneska til sjølvmotsigande fiendar av liberalismen. For berre Ayn Rand har rett, det har ho sagt sjølv. Berre ho var istand til å løfte filosofien opp frå sandkassa og gjere til ekte vitskap. Kvifor? Fordi det har ho sagt. Og det ho seier er objektiv sanning. Det er difor det er objektivisme. Det er det ho har sagt iallefall.

Eg snubla over eit glimrande døme på dette idag. Så glimrande at det gav meg ganske så vondt i hovudet. På Onar Åms Lillablogg raljerar bloggaren mot sine motstandarar med den same sjølvinnsikten ein forventer frå ein objektivist (eller eit 2 år gamalt barn, alt ettersom). Han kan fortelje at han nyleg har byrja å lese Ayn Rands "monumentale" verk Atlas Shrugged att. Denne uleselege murklossen hevdar han faktisk er betre ved andregongsgjennomlesing. Mellom anna fordi at dei onde karakterane i første omgang virka litt vel fantasifulle og stereotypiske, men no når han les boka på ny som fullvaksen objektivist (med all den ideologiske forblinding det innebærar) så attkjennar han desse onde menneska som personer i den verkelege verda. Mellom anna blant kritiske kommentatorar i hans eigen blogg.

Det må nesten lesast for at ein skal tru det. Han utfordrar samtlege menneske til å lese Ayn Rand, fordi det vil skille det gode frå det onde; "For rettskafne mennesker vil det utvilsomt være en positiv opplevelse, mens for de umoralske vil det være som et ubehagelig speil, en dramatisering av deres egen ondskap satt fullt ut i system."

Og når du har lidd deg gjennom det, så prøv deg på hans ferske objektivistiske tankar om fascisme og kommunisme, der han kjem fram til at Nazi-partiet låg ein stad mellom SV og DNA.

Eg treng... luft.

[Kommentar: Dette innleggjet fekk ei rekkje kommentarar, som alle tydde på at folk hadde prøvd å lese tekstane eg lenka til, og hjerna deira hadde smelta i forsøket. Det vart mellom anna foreslått å sende robotar attende i tid for å ta knekken på Ayn Rand. Dette skulle vere i ei moralsk gråsone sidan ein drep henne før ho vert ein politisk motstandar, og difor er det ikkje eit politisk drap... og så er det jo alltid spørsmålet om korvidt denne djevelkvinna faktisk var eit menneske. Men slikt er sjølvsagt litt upassande å spekulere i... ]

Kosher-fantasy

Eg veit det er ein del fantasy og rollespelentusiastar som les her. Eg veit òg at det, dessverre, ikkje er fullt like mange jøder som les her. Kvar er det blitt av den opplagte jødiske følgjeskaren ein mann som eg burde hatt? Kven kan seie?

Ein draumesituasjon hadde vore om det var ein god andel av jøder blant den første gruppen lesarar nemnt idag, for då hadde lista eg skal til å presentere kanskje hadde meir relevans. Eg presenterar den uansett, for kanskje nokon av dykk har lyst til å lære meir om jødedommen og fantasy? For spørsmålet er; kva er kosher og ikkje av fantasidyr?

Svara er minst like fascinerande som spørsmålet, og eg burde vel ha satt saman ein eigen halalversjon til den muslimske minoriteten her på denne sida, men det er eg for lat til. Og på same vis som koranen kibba sitt frå jødane, så gjer eg det her.

Eg lo godt av lista iallefall.

Smerte i Store Studio

Eg var så uheldig å sjå Store Studio ikveld. Der Mira Craig satt og forklarte The Secret og Thomas Hylland Eriksen lot vere å banke henne opp.

Det handlar om det dei kallar "Quantum Physics" liksom, sa frøken Craig. Kvantefysikk, retta Hylland Eriksen. Og langt meir kritisk vart han ikkje...

Den elementære forståinga for norsk språk mangla totalt hos luftskallen Mira Craig, og det heile var ein heller trist affære som ikkje forten meir kommentar frå meg enn dette...

Takk for meg.

[Kommentar: Ironisk nok legg eg til ein kommentar fire år seinare, men ironi er ei berebjelke i historias gong. Mira Craig er eit tema eg gong på gong har vendt attende til i åra som følgde, og det heile byrja med denne irriterande fjernsynsopptredenen. Ein kommentator til det originale innleggjet følte at hennar bruk av "magikk" òg var nok til å gje ein spasmar. Og det er nok sant.]

Objektivist meg her, og objektivist meg der

Urovekkande mykje objektivisteri der ute for tida, særleg i underhaldningsverda der eg driv mesteparten av mi snoking. At eg kanskje har eit litt... uggent... forhold til objektivisme har vi dekka tidlegare (søk sjølv, eg gidd ikkje), og mykje av dette kjem jo av at dei luktar litt ille.

Eit anna problem er at dei lokkar med seg så mange rare folk på objektivistprosjekt. Det får meg til å lure på kor mykje dei eigentleg legg i arbeidet sitt. Eg tykkjer til dømes at menn som Gary Cooper er tøffe, men er han så tøff at eg kan tilgje han å ha spelt hovudrolla i Ayn Rands The Fountainhead i 1949? Jo, eigentleg, så er han vel det.

Verre er det med Angelina Jolie. For henne har eg ikkje noko godt forhold til i utgangspunktet. Ifølgje relativt tryggje kjelder er dama framleis klar til å spele i Atlas Shrugged, Ayn Rands kolossale murstein. Litteraturhistorias svar på akutt, og dødleg, tarmforstopping. Eit kvart forsøk på å lese boka, har ført til tankar om å køyre ein gaffel inn i tinninga... innspelinga byrjer i desember, og eg ser fram til å få servert dette litterære makkverket servert til meg i allereie fordøyd form (utanom å måtte ty til stakkarslege karar som speler inn sine hyllester av Ayn Rand i kjellaren til foreldra og legg ut på Youtube). For Angelina Jolie sin del? Vel, så mykje respekt hadde eg ikkje for henne etter at ho spelte inn Tomb Raider.

Eg har allereie notert nokre ord om at alles favoritt, Sam Raimi, skal lage TV-serie basert på objektivistforfattar Terry Goodkinds fantasy serie Sword of Truth. No har dei funne seg ein exec-producer. Og det er ein av veteranane frå, snart kinoaktuelle, X-Files. X-Files har eg eit relativt slapt forhold til, så det er greit... verre er det med at Raimi og Robert Tapert framleis har tenkt å filmatisere dette gapande holet av menneskleg fantasi. Urovekkande er det òg å tenkje på at dei vanlegvis involverar Sams lillebror Ted Raimi og deira gamle ørn Bruce Campbell i sine TV-seriar... vil vi sjå Bruce Campbell som talerøyr for objektivismen? Skeptisk.

Greit, då er det på tide å slappe av. Kanskje spele litt data...? Nei, skulle du sett. Guillermo del Toro, som kanskje moglegeins skal lage Hobitten og ein haug med andre filmar, har blitt nemnt i forbinding med innspelinga av det populære dataspelet Bioshock. Greit, det er ingenting skrikande objektivistisk ved dette... om ein ser vekkifrå at spelet på eit eller anna sjukleg vis er inspirert av Ayn Rands filosofiske visjon. Verda det foregår, er drøymd opp i Ayn Rands våte draumar... på den andre sida, så er det eit sant helvete spelaren møter. Eg har aldri heilt klart å bestemme meg... er Bioshock objektivistpropaganda? Eller er det anti.

Eg trur eg må sette meg ned og spele det ein av dagane. For det har eg faktisk ikkje gjort enno...

[Kommentar: Filmatiseringa av Atlas Shrugged, og forsøket på å selge DVDar vart så lattarleg at berre objektivistar kunne ha klart å drite seg loddrett ut. Likevel har dei klart å finansiere innspeling av del 2 i skrivande stund. Og der dei i første filmen til slutt måtte klare seg utan Angelina Jolie, må dei i del 2 klare seg utan alle skodespelarane frå del 1. Så gøy var det å spele inn den filmen gitt. Sword of Truth-serien klarte midlertidig å verte kjekkare enn bøkene dei var basert på, og overlevde heile to sesongar og inkluderte opptredener av mellom anna Ted Raimi. Dette tyder ikkje at serien var bra. Berre betre enn bøkene. Litt fordi dei valte å ignorere innhaldet i bøkene tenkjer eg.


Og Bioshock-filmen... vart det aldri noko av. Kanskje like greit?]