Litt punk, litt hip hop

Sidan vi dekka Death Metal og Techno i helga, må vi nesten gje litt kjærleik til andre sjangrar òg. Mullaen er jo likestillinga sjølv! Så då er det vel berre å trekkje fram at det nyaste nummeret av HEFs Fri Tanke inkluderar eit lengre intervju med frontmannen i det ganske så veletablerte (og rocka) punkbandet Bad Religion. Greg Graffin er biologiprofessor, humanist og punker, og har skreve nokre av dei betre punklåtene som har komen frå andre sida av atlanteren... og er blant dei få punkartistane Mullaen anbefalar.

American Jesus, på tross av å vere litt på kanten av kva eg likar av religionskritikk, treff ganske godt. Og fenger suverent. Og er berre ein av eit ganske stort repertoar av låter frå Bad Religion som får tommelen opp.

Bad Religion er eit døme på at punken har eit potensial for å vere berarar av gode, meiningsfyllte tekster. Politikk og religion har tross alt ein viktig stad i kunsten. Ein annan sjangar som på lik linje med punken likar å kaste vekk dette potensialet sitt er hip hop og rap. Med sitt fokus på vald, sex og rein idioti drukner det meste som kan vere eit positivt bodskap i sjangaren. Kritikarar vil hevde at hip hop har gjort meir for å undertrykke den svarte byungdommen, enn å frigjere den, og det er kanskje mykje i det. På den andre sida, skal ein kanskje vere varsam med å fråta folk skulda for sine val, og skulde alt på musikk. Som gangsterrapper Ice Cube påpeiker på sitt sedvanlege vis.

På den andre sida, så er kanskje ikkje Ice Cube den som er mest kjent for sine konstruktive innspel eller djuptgåande analyse. Diverre. Hans utvalte paralleller og kontrastar i denne nye videoen er kanskje litt for openbare, og lite nyvinnande... på den andre sida. Så skjuler dei kanskje eit pittelite poeng.

Var det nokre andre sjangrar der ute som treng litt kjærleik no?

Ytringsfridom og David Irving

Norsk Litteraturfestival har satt seg sjølv på dagsordenen ved å invitere den vidkjente Holocaustfornektaren David Irving til å vere ein av foredragshaldarene på festivalen i Mai 2009. Dette er eit sjakktrekk for ein kvar festival som kanskje føler dei treng litt merksemd og debatt - all PR er god PR, seier dei. Og det er ingen tvil om at fleire vil kome til å dukke opp på neste års festival på grunn av dette (eg vurderar sjølv å finne vegen), spørsmålet er om det er forsvarleg.

Reaksjonane straumar sjølvsagt på. Og Litteraturfestivalen grip til den openbare argumentasjonen, og det heilt nødvendige argumentet - ytringsfridomen må forsvarast, sjølv når det er upopulære ytringer. Og sjølvsagt, som dei påpeiker, så er det lettare å forsvare ytringsfridomen når ein er samd enn når ein vert støtt av det som vert sagt.

Så langt så godt - det er ikkje særleg fruktbart å argumentere mot dette. Eg er sjølv villig til å gå langt for å forsvare ytringsfridomen, sjølv David Irving sin. Og eg er ikkje framand for tanken om å invitere ganske kontroversielle skikkelser til å foredra, og å verte konfrontert. Det er sunt. Og eit viktig aspekt av demokratiet.

Men det Norsk Litteraturfestival må stille seg sjølv spørsmål om er om dei er villige til å vere ein kanal for ein vidkjent Holocaustfornekter med sterke band til høgreekstreme miljø. Eg kan ikkje svare for dei. Og eg veit ikkje om eg kunne ha svart for meg sjølv ein gong. Faktum er at Holocaust og Holocaustfornekting er eit ekstremt ømt tema, og om ein vil ha ein debatt om slikt, så er det ikkje til fordel for debatten at ein tyr til ytterpunkta. Langt meir varsame talsmenn kunne vore valt, men dette hadde ikkje tent Litteratufestivalens hensikt, som var å få merksemd og kontrovers. Dei tar fram kanonane, og lar Irving halde foredrag - uopponert. Det er ikkje ein debatt.

Så kva er mi vurdering? Feil person, feil plass.

Eg er grueleg frista til å omtale dette forsøket på å vere kontroversiell som ein smule pubertal, men ein skal jo vere varsam med slike karakteristikker.

Litteraturfestivalen er på tynn is, når dei fremjer "Sanning" som tema, og for rein sjokkverdi inviterar ein av dei mest kontroversielle meiningsytrarane for å skape splid. Litteraturfestivalen fremjer polarisering og demagogi, ikkje debatt eller ytringsfridomen.

Dei har gløym at som arrangørar og som kanal for ytringer, så har dei eit redaksjonelt ansvar for kva dei sett opp. Dei treng ikkje vere samde i forelesarane, men dei må vere medvite nok til å vete at dette ikkje fører til sunn debatt om revisjonisme eller ytringsfridom, den fører til krangel. Vidare må dei vete, at det er forskjell på å la meiningsmotstandarar ytre seg, det er noko anna å invitere dei, og å oppmode til det.

Og vi takkar ærbødigst Snirkelsnorkel for å ha tipsa oss om saka.

Strong Bad Death Metal & Techno

Ei helg med minimal nettaktivitet er over for min del, og det har ikkje blitt mange sekundane avsett til å tenkje blogg... så eg lar heller nokon andre ta ordet (Takk Allah for Youtube!). Det er ein del musikkinteresserte som les denne bloggen, så eg tenkte kanskje ein leksjon i Death Metal frå Strong Bad ville vere passande;

Om det ikkje var opplysande, så veit ikkje eg. No er ikkje metal alles favorittkost, så eg tenkte eg skulle by på litt techno òg.

... om berre Strong Bad hadde tatt seg tid til å dekonstruere mexicansk jazz eller neofolk, så hadde det vore supert.

RA Redux

Fordi Arnfinn uttrykte ei viss manglande forståing for gårsdagens innlegg, så vel vi å nytte tampen av kvelden på å klargjere. Arnfinn... følg nøye med her:

Greit, om det ikkje var forklarande, så la meg overlate ordet til Albert Einstein, akkompagnert av klipp frå RA1 og RA2, og Frank Klepackis vidunderlege Hell March

Det er ein grunn til at Hell March er og blir ei av verdas tøffaste låter. Punktum finale.

RA3: I Like it like that

Eg har vanskar for å kommentere slikt...

For kva kan ein seie...? Tim Curry... George Takei... mechar... nerdehimmel?

Eg sitt med lommeboka klar i alle fall

Zorn til Bergen? Ja takk.

Korleis kan det ha seg at eg ikkje får med meg at John Zorn kjem til Bergen og mellom anna skal ha konsert i Grieghallen 18. oktober? Bergen Jazzforum har invitert John Zorn til å vere kurator her i ein kort periode, og det vert dermed mykje eksperimentell avant gardistisk jazz på plakaten i oktober... ikkje minst mykje moro med John Zorn sjølv.

Takk og pris for at eg fann det ut i tide.

Kven John Zorn er, spør du?

Eh, jo... altså... godt spørsmål. John Zorn er ein ettertrakta Jazz saksofonist og komponist som spenner feltet mellom tradisjonell jazz, eksperimentell musikk og noise, men som òg klarar å skvise inn inspirasjon frå jødisk kletzmer, og frå "underground" miljø. I tillegg til fleire solide verk, har han òg gjort seg bemerka med å ha laga soundtrack til fleire filmar, kortfilmar og dokumentarar. Kanskje mest kjent er The Protocols of Zion, ein film som avdekkjer blomstrande anti-semittisme etter 11. september. I tillegg har han òg laga soundtrack til fleire BDSM filmar, som Maria Beattys The Black Glove og The Elegant Spanking. To filmar som må sjåast, uavhengig av ditt forhold til BDSM og erotikk på film, om berre for å nyte den fantastiske musikken.

Hans bidrag til Great Jewish Music, ein tribute til Serge Gainsbourg var ein cover av Contact, som Gainsbourg komponerte for Brigitte Bardot, og som er ein ofte spelt låt i Mullaens bustad.

Eg har ikkje så mykje meir å seie enn at eg gleder meg, og alle som vil vere med på konsert må berre rope ut så kan dei slå følgje.

Erke-engel Uriel talar

Eg følgjer litt i Asbjørn sine fotsteg, sidan eg fall fullstendig i staver for den Unarianske rekrutteringsfilmen The Arrival, og vil gjerne presentere dykk for erkeengelen Uriel, medgrunnleggjaren av den vidunderlege religionen; Unarius.

Dette er engelen som Alex Heard så høfleg omtalte som "a true American original who combined the couture sensibilities of a drag queen with the joi de vivre of a Frisbee-chasing Irish Setter."

Eg trur ikkje det kan seiast meir presist enn det. Unarius går inn i rekkja av bisarre sci-fi og UFO orienterte religioner som Raelianarane og Scientologikyrkja, og tok kjapt ein trygg posisjon i mitt hjarte. Det heile byrja med Ernest Norman som frå 1954 kanaliserte ei rekkje bøker som viste vegen mot sanninga, og denne sanninga tok ei langt meir fargerik og praktfull form enn tilsvarande sekter. Særleg om ein skal ta utgangspunkt i Ruth Norman, AKA Uriel, sin påfuglaktige framtreden mot slutten av hennar karriere.

Det er så mykje eg kunne ha fortald som ein kan finne ut ved å snoke på desse folka, men noko må eg spare til seinare. Eg vil berre gjere som Asbjørn og anbefale alle til å sjå The Arrival, og nyte showet for det som det er verdt.

Og hugs... i motsetnad til kva som er mote i sekter i dag, har aldri Unarius drept nokon eller begått kollektivt sjølvmord. Sjølv når profetiet om ein romflåtes ankomst i 2001 tilsynelatande slo grundig feil... medmindre vi ikkje har fått vete heile sanninga om kva som treff WTC 11. september då sjølvsagt.

Boll på NRK

Uwe Boll... Doktor Uwe Boll. Helsefarleg filmskapar. Eg har kanskje nemnt dette før, men mannen er klin sprø. Eg er blant dei som har lidd meg gjennom fleire av hans verk, inkludert hans nyaste åtak mot god smak - Postal, og eg må ærleg innrømme at i dei fleste tilfeller er dei ei liding å sjå filmane hans. Sjølv om ein ser vekk i frå at han valdtar gode idear utan glidemiddel, så er det framleis ikkje til å sjå vekk i frå at mannen ikkje kan regissere. Han kan ingenting om timing eller å spaningskurver... eller noko som helst anna som har med god film å gjere.

Det er faktisk hinsides å vere så dårleg at det er gøy, det er ikkje det... på den andre sida. Så er det gøy å sjå han i aksjon når han er framfor kamera og skal forsvare seg mot kritikarane. Enten det no er med boksehandsker, det elendig skrevne ord eller med usamanhengjande, frådande verbale utspel der han erklærar sin genialitet.

Det skulle berre mangle at høgkulturens høgborg, NRK, lar denne mannen sleppe til på eit av deira meir populære program, Store Studio. Det intervjuet kan du sjå her, og litt ekstra godbiter frå saka (Too hot for TV) finn du her.

Berre prøv å sjå for deg denne mannen gje fornuftige instruksjonar til skodespelarar...

Berre kraftig bygd?

I følgje New Scientist viser ei ny undersøkjing avt amerikanske dataspelentusiastar gjerne er i betre form enn sine landsmenn. Eit studie av nokre tusen Everquest II spelarar, viser at ikkje berre har gjennomsnittet lågare BMI (Body Mass Index, alle anorektikarars favorittindex) enn den gjengse amerikanar, men at dei trener oftere og held seg i betre form.

Oisann... dette endrer jo heile demografien for spelindustrien. Den har jo hittil satsa stort på å selge spel som appellerar til tjukkaser. Og Nintendo har til og med lansert ein heil spelkonsoll, Wii og tilhøyrande spel som WII Fit, basert på ideen om at spelentusiastar har dårleg samvit for at dei er i så dårleg form. Oppskrifta var enkel; kvifor gå ut og vere aktivitet når du kan svinge armane dine heime? Dette slår jo fullstendig feil ut, og Wii har som kjent hatt ein litt problematisk start på si karriere. Kanskje det simpelthen er fordi at spelentusiastar ikkje føler dei treng å trene meir?

Eg skal ikkje hevde å vete svaret, men om dette vert eit problem for spelindustrien, så kan dei alltids satse på spel til triste og deprimerte menneske. For medan dataspelentusiastar ikkje nødvendigvis er feite, så er dei prega av mørksinn i følgje same undersøkjinga. Spel som inkorporerar Lithium og sjølvmord hadde kanskje vore noko? Det minner meg faktisk om eit lite kjent puzzle-spel frå nitti-talet, der bamsen du styrte skaut seg sjølv om du gjekk tom for liv. Resten av spelet var søtt og hyggjeleg... men den lille biten fekk meg til å spele det om att og om att.

Personleg så finn eg biletet av bleike, lubne deprimerte menn som sitt i ein sofa, i ein kjeller og speler dataspel i mørkret... besnærande. Men så likar eg alle teikn på apokalypsen då.

Utan ei... tråd?

Flytande. Utanfor tid og rom. Alt var uhandgripeleg, gjennomsiktig. Ephemeralt.

Nettet mitt var nede då eg vakna i dag. Mi linje til verda rundt meg. Febrilsk pakka eg alt eg kunne få ned i ei lita veske, laptop inkludert, og stridde med sårbare steg ut i den fysiske verda.

Slik at eg kunne kome meg ein stad og poste dette. Sett slikt.

Eg vonar sjølvsagt at eg er oppe og går att på nett i leiligheta i morgon, sidan alt arbeidet mitt ligg på ulike databaser der ute.

Frode Vidars, ein musikalsk godbit

Jakta på den gode musikk er evigvarande, og det er lett å verte frustrert i det hav av ubetydlige og uoriginale lyder ein er nøydd å symje gjennom. Difor er òg gleda desto større når ein då først finn ei perle. Ei slik perle er det relativt ferske bandet Frode Vidars, og deira brennheite hit (og så langt einaste song på repertoaret), Anna Sofia.

Eg trur ingen kan nekte for at dette er noko av det beste som har blitt produsert av norsk musikk på lenge. Frode Vidars oppstod i juli i år, og arbeidet med plate og musikkvideo, var snøgt undervegs. Dei har sidan då hatt ein vaksande tilhengjarskare, med fans i alle aldre frå... uhm heile Os? Og litt i Bergen og trur eg.

Greit, eg innrøm det. Eg kjenner karane... og dette er berre litt forsenka vennepromotering, men er dei ikkje flinke då? Vi ser fram til julekonserten seinare i år.

HARR HARR HARR!

Dette er dagen då forretningsmøter vert pinlege affærar. Blanke, uforståande blikk møter deg i det du brasar inn døra på trefot eller med sjøbein, ein papegøye på skuldra og du helser folk med ein krok i staden for ei hand. I det minste forventar eg at du spytter ut dei mest fargerike maritime glosene du kan kome på. Det er jo tross alt Talk Like a Pirate Day. og då er det din plikt å støte ut ein YARR, ein ARR og ein HARRR! Hiv på ein splitte mine bramsegl, ei kjapp referanse til kjølhaling, grog og saltvatn i årene.

Tenk på det som ei unskulding til å stikke av med ei jolle og plyndre kysten. Du har alltid hatt lyst til, innrøm det!

Electronic Literature in Europe

I forrige veke var Universitetet i Bergen åstad for Electronic Literature in Europe, ein konferanse heilt i spissen av digital litterær kunst. På dagtid var det satt av fleire timar til teoretiske innlegg og debattar, medan kveldene var satt av til performance og framvising av kunstverka. Det verkeleg spesielle er det at fleire av teoretikarane òg var kunstnarar, og fleire av kunstnarane var teoretikarar.

I salen under konferansen satt den Gale Mulla og overvaka utvekslinga med eit lurt smil. Det var spanande, interessant og underhaldande. Ingenting er som litt spenstig akademisk usemje, og kulturkollisjonen som oppstår når 50 meir eller mindre eksentriske menneske samlast.

Les meir om elektronisk litteratur og konferansen hjå forskning.no.

Soga om Enjoydiary del 2: Kamp i tåka

Tolmod skal lønne seg meiner eg, så her kjem endeleg del to av mi soge om Enjoydiary og mi utveksling med administrator der. For dei som ikkje er oppdatert, så spring og les del 1, eller eventuelt "Ja, så var vi her då" for å førebu deg på kva som kjem no.

Som vi hugser frå del 1, så hadde Lexidh Solstad, administratoren av blogg og dagboksida Enjoydiary.net fått det for seg at eit av mine underfundige innlegg var belemra med ein del copyrighbelagt material. Ho valte å informere om dette med eit par ord i kommentarfeltet til min blogg, og eg svarte likeleis der med henvising til dei aktuelle lover og reglement som gjeld for biletbruk i Noreg. Dette førte til ein krangel der ho insisterte på at hennar fortolking av det interne reglementet på wikipedia og ein artikkel på foto.no, i lag med hennar heller bisarre styringsstil, kunne overstyre den norske andsverklova og sunn fornuft.

Då ho etter ein dag med utveksling enno ikkje hadde lest lova ho sjølv henviste til slutta ho å korrespondere, og eg fekk ein mail som informerte meg om at eg hadde fått eit "straffepoeng", og eg berre hadde kunne få tre slike før min konto vart fjerna. Og deretter vart det tyst... i ei veke.

Så fekk eg på ny ein mail frå Lexidh Solstad og Enjoydiary;
Din konto på EnjoyDiary har blitt gitt et straffepoeng pga misbruk. Følgende kommentar ble gitt av administratoren som ga deg straffepoenget:

Brudd på copyrightregler. Siste sjanse.

Og dette var jo ei såpass fascinerande og ufullstendig forklaring at eg gjerne ville ha ei utdjuping. I mellomtida hadde eg jo skjønt at norsk lov åleine ikkje var noko ho ville la seg anfekte av, så eit litt djupare studie av fotografia av Franz Ritter von Epp var på sin plass. Dette er dei fotografia som ein kanskje kunne ha hevda var kunstneriske fotografiske verk, sidan dei var portrettfotografi - eg vil jo hevde at dei har null kunstnerisk verdi, men frøken Solstad kunne kanskje meine noko anna, eg veit jo ikkje kva forhold ho har til det tyske krigsmaskineriet.

Det eg fann var at beggje fotografia var tatt av Heinrich Hoffmann ein fotograf som stod Hitler nær og hadde god tilgang på maktapparatet i det Tredje Riket, og at det var Hoffmann-arkivet som har ivaretatt arven etter denne fotografen. Dette problematiserast av at originalane vart konfiskert av amerikanske myndigheiter i 1945 då Hoffmann vart arrestert, og at ei amerikansk domsavgjersle i 1995 avklarte at fotografia av denne grunn var public domain. I ettertid har og Hoffmann-arkivet blitt tilgjengeleg på nett, i lag med instruksjonar for korleis leggje bilete ut på nettsider. Eg tar det som ein sterk indikasjon på at Hoffmann-arkivet har tatt domsavgjersla i 1995 til etteretting. Når Lexidh Solstad då vel å forfølgje saka, og gje meg ein siste sjanse, så tenkte eg at dette var eit bra høve til å avklare dette, og tidlegare problem. Eg tenkte òg at eg skulle forklare henne at eg jobbar nært med eit fagmiljø som arbeidar ein del med dette.

Ikkje at eg hadde stor tru på at eg ville nå fram, men eg er no av den oppfattinga at ein alltid må prøve å kommunisere med andre som om dei var modne, vaksne og intelligente menneske - sjølv om dei sjeldan er det. Mitt svar var som følgjer;

Hei,
dette forventer eg ei betre begrunning av.

Det har seg slik at vi har eit skriftleg regelverk på EnjoyDiary, og det må vi alle forhalde oss til. Omtale av misbruk må konkretiserast med hjemmel i desse skriftlege reglane.

Eg får anta at dette gjeld dei same bileta som vi tidlegare har diskutert. Og då må eg etterlyse at det enno ikkje har blitt tatt stilling til fleire punkter ang. dei bileta. Det ber eg om at det vert gjort før ein tar i bruk straffereaksjoner. Dette fordi dei skriftlege reglane til EnjoyDiary er ein gjensidig og bindande kraft for både brukarar og administratorar, og skal beskytte beggje partar. Reaksjonar utan hjemmel i desse reglane og norsk lov er eit kontraktbrot frå administrator si side. Difor ber eg om klargjering om korleis bileta er eit brot på reglementet, som i følgje admin nyttar norsk lovs definisjon av copyright (altså Andsverklova), og då vil eg ha dette belyst i henhald til følgjande punkter;

a) Andsverklovas §43a gjev fotografi begrensa beskyttelse, i forhold til anna andsverk. Definisjonen av skillene finn ein i §1. I tråd med dette hevder eg at bileta ikkje lenger er beskytta material

b) Norsk sedvane, samt andsverklova, opner for bruk av bilete for å illustrere. Og god skikk her er at ein ikkje utgjev fotografia for å vere eigne, eller freistar å tene pengar på dei under ei slik forutsetnad. Vidare at historisk material og arkivmaterial er tilgjengeleg for å illustrere tekster om gitt historisk periode.

Vidare vil eg leggje til følgjande punkter ang. dei spesifikke bileta;

c) at det i ei domsfelling frå 1995 vart avgjort at bileta til fotograf Hoffmann, som inkluderar mellom anna bileta av Franz Ritter von Epp, var allment tilgjengeleg for bruk då dei var eig av amerikanske myndigheter. Originalane vart konfiskert då fotografen vart arrestert i 1945, og amerikanske myndigheiter slapp fri copyrighten på biletmaterialet frå krigen.

d) at Hoffmannarkivet ved museet i Bayern som har ivaretatt arven frå Hoffmann sjølv har valt å opent oppfordre folk til å bruke bileta som illustrasjonar, og tilbyr dei gratis til brukarar på nettet - utan vilkår.

Eg kan forøvreg og påpeike at slik copyrightreglement fungerar, og ED sitt reglement er formulert, så ligg ansvaret ikkje hjå ED å handheve dei. Ei heller ligg bevisbyrda i copyrightsaker på dei som er antatt å ha brote dei, men hjå dei som krev eigarskap til bileta. Eg kan òg leggje ved ein personleg notis om at eg er ansatt som konsulent for fagmiljøet i kunsthistorie og digital kultur ved Universitetet i Bergen, og deler korridor med nokre av landets framste ekspertar på desse områda. Så om det skulle vere noko ein lurar på, så kan eg vidareformidle spørsmåla.

Beste helsing
Hastur

Til dette hadde Lexidh Solstad berre følgjande seie;

Et fotografisk verk er beskyttet i 70 år etter fotografens død. Om du
mener det er snapshots som kun er beskyttet i 15 år etter fotografens
død har ikke vi noen intensjoner om å ta det til rettsvesenet for å få
det avgjort om det er så eller ikke. Enten fjerner du bildene, ellers
mister du kontoen din på ED. Dette er noe vi ber brukere gjøre så godt
som hver eneste dag, så det er ingen grunn til å oppføre seg som om
dette er noe spesielt. Dette er ikke dine bilder, dette er ikke en
diskusjon du har noen mulighet til å "vinne". Du har kun få dager på
deg til å fjerne bildene.

Eg følte kanskje ho ikkje hadde fått med seg kva eg hadde skreve, så eg gjorde eit nytt forsøk:

Og hei igjen. Om dette er noko de gjer kvar dag, så vonar eg at det gjer det med meir profesjonalitet til vanleg, for hittil har det vore ein urovekkande mangel på dette. Sjølv om du skulle meine at desse fotografia er fotografiske verk på lik linje med fotografisk kunst (noko eg bestrider), så endrar ikkje det faktum at originalane var konfiskert av amerikanske myndigheter i 1945, og at ein domstol i 1995 avgjorde at dei er public domain. Dette har òg Hoffmann-arkivet som ivaretar arven etter fotografen innstilt seg på, og dei distribuerar databasen gratis til bruk som illustrasjonar. Korleis du då kan overstyre dei som evt. har rett til å kreve copyright på bileta forblir ubesvart. Det er heller ikkje eg eller du som har bevisbyrda i denne saka, men dei som evt. krev opphavsretten. Noko dei har gjett klart uttrykk for at dei ikkje planar å gjere, og det vart fastlått av ein domstol for over 10 år sidan at dei ikkje kan gjere det. Å "vinne" denne diskusjonen er ikkje det eg har i tankane. For det er ingen diskusjon så lenge du nekter å ta stilling til dei punkta som vert lagt fram for deg. Faktum er at bileta ikkje er under copyright, og at dette kan påvisast. Ein kvar straffereaksjon basert på din overstyring av dette er eit brot med reglane på enjoydiary, og som eit kontraktsbrot å rekne. Og eg har problem med å forstå kvifor du framleis ønskjer å gjere ei sak av dette.

Beste helsing Hastur

Noko slikt skulle vel vere rimeleg enkelt å forhalde seg til, og eventuelt svare på... men Lexidhs veger er uransaklege;

For hver gang du svarer på dette forandrer du forklaring på hvorfor du
skal ha lov til å benytte disse bildene. Taskforce sitt standpunkt er
derimot helt klart, bildene skal vekk. Hvis det vil få deg til å "føle
deg bedre" kan vi godt kalle dem støtende og kreve dem fjernet av den
grunn. Resultatet er uansett at de blir borte om kort tid. Om det da
vil inkudere hele dagboka di eller ikke er ikke opp til Taskforce. Det
er du og kun du som bestemmer over det. Det er ingen som tvinger deg
til å offre dagboken din på grunn av et innlegg der du ber en død mann
om å smile mer.

Jaha... så det er viktigare at ein straffereaksjon finn stad, enn eit faktisk regelbrot? Det er vel ikkje anna å lese her. No vert eg litt krassare, då eg ser det nødvendig å drive litt oppdraging her;

Då du nekta å ta innover deg norsk lov, la eg til at ei domsavgjersle frå 1995 ein gong for alle frigjorde bileta frå copyright for å hjelpe deg med å få klarhet i saka. Dette gjorde eg i den første mailen eg sendte, så at eg har endra forklaring vil eg ha meg fråbedt. Derimot nekter du konsekvent å ta stilling til dei fire punkta eg la fram. Eg finn det uprofesjonelt og urovekkande at du meiner du veit betre om desse bileta er underlagt copyright eller ikkje enn ein domstol samt det statlege arkivet som ivaretar arven etter fotografen. Det er faktisk eit viktig prinsipp på spel her, om du meiner at innhald på EnjoyDiary skal til sjuande og sist godkjennast av deg - uavhengig av andsverklov og andre regler - så bør du nedfelle det skriftleg i reglementet for ED. Eit slikt punkt ville eg aldri ha godtatt då eg meldte meg inn, og eg vil aldri blitt verande dersom du nedfellte eit slikt punkt i reglementet. Slik reglementet står no. Så har eg ikkje brutt det, og det må du og Taskforce faktisk godta. Om de vil endre reglene til å passe denne faktiske policyen, så gjer det skriftleg. Og eg pakkar saman sakene min og reiser frivillig, for det er eit reglement eg ikkje kan eller vil godta.

Beste helsing Hastur

Diverre er det å argumentere med Lexidh Solstad som å ete rømmegraut med spisepinner, men ho skal ha for å vere kort og konsis, og å halde ting enkelt. Svaret eg fekk frå henne på dette, var simpelthen:
Farvel da.

Ei veke seinare fekk eg ein ny mail.

Din konto på EnjoyDiary har blitt gitt et straffepoeng pga misbruk. Følgende kommentar ble gitt av administratoren som ga deg straffepoenget:

Brudd på regler.

VIKTIG!
Dette er ditt tredje straffepoeng på et år. Det betyr at din konto umiddelbart har blitt deaktivert og vil bli slettet innen èn uke om vi ikke hører noe fra deg.

Og med det var min konto deaktivert. Og mi IP-adresse både heime og på mitt kontor var blokkert for at eg ikkje skulle lese eventuell omtale av det som skjedde, eller kommentere det.

Eg var særs imponert over korleis eg fekk tilbod om å få klaga endra, sidan ho ikkje klarte å argumentere sak på eit einaste nivå. For ikkje å snakke om at begrunninga no simpelthen var a eg hadde brudt regler, ikkje noko forklaring på kva regler? Kvifor, fordi eg har brudt ein usynleg regel - eg var usamd, og eg vågde å seie i frå. Dette er symptomatisk for hennar vis å forhalde seg til verda på, og som vil verte tydleggjort i del 3 av denne soga, der vi tar for oss etterspelet av mi utkasting. Og om du trur dette var underhaldande, så kan eg love deg at det som kjem vil gje deg bakoversveis. Så ver tolmodig, så skal du få oppleve vanvidd på eit nivå du aldri skulle tru var mogleg frå nominelt vaksne menneske utan rulleblad.

Del to er illustrert ved hjelp av Hjarandr og Kaptein Sinnsfrisk, og for dei som berre følgjer med på bileta så har eg eit par godbitar i neste del òg... men send meg gjerne fleire!

Teikneserie på morgonkvisten; Visions of the Blade

Nokre likar å lese aviser om morgonen, attåt ein kopp kaffe og kanskje ein bit frukt eller anna form for frukost. Eg lar meg ikkje lure, eg er sikker på at det først og framst er teikneseriane som står i fokus når avisa opnast om morgonen - kven har vel lyst til å høyre om kjendisers sexliv så tidleg? Så kvifor ta bryderiet med å gøyme seg bak avisa? Kos deg heller med eit teikneserieblad! Eg les ein del teikneseriar på nett, det funkar fint som ein bra start på kontordagen òg.

Eg kan mellom anna anbefale denne godbiten, for dei av dykk som likar Star Wars og som likar meiningslause dataspel... og som er nerd nok til å tru at dette er ein god kombinasjon. Ja, vi snakker her altså om ein promoteikneserie til kampspelet Soul Calibur IV som denne gongen har eksklusive Star Wars-karakterar...

... og eg skammar meg ikkje over at eg kjøpte meg SCIV i somar, og har hatt mykje moro med det i godt selskap av andre sunne sjeler. Eg skammar meg ikkje... men eg vurderar terapi.

Cleese og ekstremismen

Via alles kjære Mark Evanier vart eg gjort kjent med denne vidunderlege videoen, frå då John Cleese involverte seg i politikken, i den britiske liberale alliansen. Eg trur ein del av mine lesarar kan seie ganske så samd i bodskapen hans her;

Om ein ikkje har ti minutter til overs, så er det spesifikt denne biten eg snakkar om.

Eg trur det er vanskeleg å seie det tydlegare... ekstremisme, det er faen meg bra for deg! Eller noko slikt...

Når stjernene står rett

Når stjernene står rett og Cthulhu og hans Starspawn vaknar til live og vandrar på kloden att er det berre ein ting å gjere... danse!

Og om ikkje dette skulle inspirere deg til å vandre innom Absalong og Lovecraft-foredrag i kveld, så er du ikkje berre gudelaus, men fullstendig fortapt.

Eit dykk i arkivhylla

Eg har vore såpass lur at eg har tatt vare på ein del av mine skriveri for ettertida, og då eg nyleg flytta her til var det ein del som var uroleg for at dette arkivet ville forsvinne. Men frykt ikkje, det vil ta tid, men det beste vil verte bevart. Ein må berre hugse på å minne meg på det i ny og ne, så skal eg grave fram ting.

Eg vil då, som sant det lar seg gjere, leggje innleggja inn på den rette datoen i forhald til kva tid dei først vart annonsert. Og heller gje beskjed i eit samleinnlegg kvar gong eg har lagt ut ein fire-fem saker. Då eg ikkje har høve til å overføre kommentarane sakene fekk, så vil eg, som i eit av tilfelle denne gongen, inkludere noko av det som vart skreven til saka av andre då. Og eventuelt sette det heile i ein kontekst om det er nødvendig. Eg ber at folk som har kommentarar til dei originale sakene legg sine kommentarar der, og nyttar denne blogposten til å kommentere arkivet eller dei utvalte sakene som heilhet. Det er for at eg skal klare å halde orden på alt vettu... ordnung muss sein!

I denne omgangen var det fengslinga av Adnan Oktar som inspirerte meg, denne karen hadde eg allereie omtala eit par gonger førre år: I Harun Yahya og Wordpress.com fortel eg om korleis denne kreasjonisten klarar å øydeleggje for tyrkiske bloggarar. Kort tid etterpå kunne eg under overskrifta Harun YahYARRR, avsløre at ikkje berre var han ein skurk frå James Bond-filmane, men ein vassekte pirat.

Greven er kanskje ingen pirat, men han er ein heftig nerd, og som eg har avslørt så er han faktisk Nerdanes Greve, og han får difor ein heilt naturleg plass i denne arkivoppdateringa.

Sist ut, men absolutt ikkje minst, er soga om korleis Hastur, den gule konge vart den gale mulla... og konsekvensane av det som fulgte i kommentarfeltet etter annonseringa. Dette er temaet for teksten Ny karriere? Her vert det prova ein gong for alle, at eg burde ha vore ein fribrytarstjerne, ikkje ein lettare henslengt skribent.

Eg vonar de sett pris på desse perlene frå mitt lille arkiv. Eg tenkjer dei til glede for nye og gamle lesarar.

Soga om Enjoydiary del 1: Opningssalver

Det har vore etterlyst ei fullstendig redeggjering for kva som hendte med meg på min forrige tilhaldsstad, Enjoydiary (ED), og etter førre vekes utvekslinger fann eg ut at det var på sin plass. Eg hadde nemleg lenge vurdert å la saka liggje, evt. handtere det på eit modent og vaksent vis... men slikt når diverre ikkje fram i slike kretser. Enjoydiary har lenge vore plaga med problem og eit dårleg rykte, og ein kan gjerne hevde at det er dette som skjer med kvinneleg leiing av ein skokk med jenter, men det er faktisk ikkje så enkelt. På tross av administratorens påstandar om det motsatte er ikkje verda i mot henne eller hennar hobby, verda bryr seg strengt tatt ikkje og det er ikkje slik at folk har gått inn for å gjere livet hennar vanskeleg. Faktum er vel heller at forutan eit par bråkmakarar som har dukka opp i ny og ne, så har alt bråket på Enjoydiary dei siste åra alltid vore starta av henne sjølv, og hennar håndlangarar sjølvsagt. Den såkalla "Taskforce", eit finurleg namn det er sant, sjølv hadde eg foretrukke Innsatsgruppa. Det har seg diverre seg slik at Lexidh Solstad, den mykje omtalte administratoren på Enjoydiary ikkje taklar å ta feil, og har ho først fått ein idè i hovudet så nyttar det ikkje å snakke til henne. Å protestere er å rakke ned på henne, og då kjem straks den vanlege talen om at alle er i mot henne og at ho vil stenge serveren. Det er dei av oss som har sett på dette mønsteret med ei viss undring.

Etter fleire prosesser mot populære bloggarar som Antiqueen på Enjoydiary, samt eit par andre litt merkelege utspel, har Lexidh Solstad klart å få eit rykte på seg i den norske bloggeverda som litt... alternativ. Folk lurar strengt tatt mykje på kva som foregår der. Og eg vonar denne lille soga vil hjelpe på. Eg vil ta utgangspunkt i mi eiga soge, som eg tykkjer illustrerar pent korleis policy fungerar på sida. Eg skulle gjerne supplert dette med reglementet frå ED, men sidan administratoren blokkar IP-adressane mine for å hindre meg i å lese, eller kome til ordet når eg vert omtalt så er ikkje dette mogleg.

Det heile dreier seg i utangspunktet om copyright og den norske andsverklova, konsept som Lexidh er veldig opptatt av å bruke som våpen, men som ho ikkje har vist noko forståing for i dei åra eg har hatt med henne å gjere. Denne soga byrja med eit lite innlegg i min blogg. Eit innlegg du kan finne i sin heilhet her. Eit heller velmeinande innlegg om det å smile til verda på sett og vis. Om Enjoydiary sin administrasjon tok dette personleg anast ikkje, men reaksjonen kom i alle fall. Ikkje i form av ei formell klage, men i form av ein kommentar i bloggen. Så, utan meir om og men, legg eg ut heile utvekslinga med Lexidh Solstad her:

Lexidh: Copyrightregler. De må nok bort ja.

Korpå eg svarar: Eh, nei? Ikkje etter ei normal fortolking av copyright.

Du skal leite lenge for å finne nokon som krev opphavsretten til desse fotografia. Og sidan dei ikkje er å rekne som andsverk, så har dei mindre omfattande beskyttelse under norsk lovgjeving. Fotografia er fri for bruk 15 år etter fotografen (ukjent i dette tilfellet) er død, og er total frisluppen etter 50 år.

Noko som nok er tilfellet med desse fotografia.

Om du vil følgje amerikansk lovgjeving fallar dei under Fair Use.

Lexidh: Vi følger norsk lovgivning. Siden du ikke en gang vet hvem fotografene er så foreslår jeg at vi slipper å krangle om det her og du følger reglene her på ED.

Hastur: Vel, om det er norsk lov vi følgjer, så er det verkeleg ingenting å krangle om.

Sjå paragraf 43a i andsverklova, for ein definisjon av andsverk kan du sjå paragraf 1 i same lov.

Vidare bør ein kanskje merke seg at andsverklova beskytter andsverk, ikkje historiske dokument og etterlemningar.

Trur ikkje admin skal vere redd for illsinte nazi-fotografar som står opp frå grava for å hamre på døra hennar ilag med sine advokatar.

Lexidh: Admin er ikke redd for nazi-fotografer, admin mener at du ikke skal bruke noen bilder som ikke er dine. Ingen unntak. Så med mindre du har gjenoppstått fra nazi-tider så foreslår jeg at du fjerner hele innlegget. Admins har nemlig bedre ting å ta seg til enn å finne ut om fotografene har vært døde i 15 år. Noe som slettes ikke er så sikkert.

Hastur: Du har sjølv erklært at her følgjer vi norsk lovgjeving. Og det er deg gjer.

Eg foreslår difor at før du hevder å handheve norsk andsverklovgjeving og sedvanerett, så sett du deg inn i den. For etter norsk lov så er det einaste andsverket som vert trua her min tekst.

Lexidh: Skal du virkelig krangle med meg om et innlegg der du ber en død nazist om å smile?

Fjern det. Nå.

Hastur: Det er vitterleg ikkje eg som kranglar.

Her forekommer verken regelbrot eller brot på norsk lov, og dette byrjer å nærme seg sjikane.

Lexidh: Jeg tror ikke vi skal ta en diskusjon om sjikane.
Fjern bildene. De er ikke dine, du skal ikke vise dem via EDserveren. Så enkle regler bruker vi her på ED. Med mindre du mener det er reklame for et produkt, som åpner en helt annen kasse med regelbrudd.

Hastur: Reglementet gjeld material under copyright, og som du sjølv har understreka så følgjer vi norsk lov her.

Og som vi allereie har avklart, og som du må seie deg samd i, så er desse bileta ikkje under copyright etter norsk lov, men til allmenn bruk.

Du kan ikkje endre reglane midt under ein diskusjon, berre fordi du ikkje vil ta feil.

Intet reglement på ED er brudt, inga norsk lov er brudt. Du kan faktisk ikkje då med rette forlange at eg fjerner desse bileta, eller meiner du at reglementet på ED ikkje er meir enn rettleiande?

Lexidh: Jeg mener rett og slett at bildene skal vekk. De er ikke dine. Du aner ikke hvem som har tatt dem. Det er ikke mer vanskelig enn det. Ingen unntak.

Hastur: Eg har ikkje bedt om noko unntak har eg?

Eg forholder meg til det nedfellte reglementet på ED, som er det eg godkjenner ved å vere medlem her. Det står ingen stad i reglementet at administrator kan endre på reglane etter sitt eiga forgodtbefinnande. Og det ville jo vere heilt uhøyrd om det var tilfellet, ville det ikkje?

Reglementet er klart, det omhandlar copyrighbelagt material. Dette er ikkje det, og intet regelbrot har funnen stad.

Så her er det ingenting å krangle om i mine auge, og eg har betre ting å gjere på kontoret enn å sitte her og gjenta meg sjølv.

Lexidh: Jeg har også bedre ting å gjøre. Fjern innlegget. Det er SÅ enkelt. Vernetiden for fotografier gjelder i fotografens levetid, og opptil 70 år etter opphavsmannens død. Det ER ikke noe å krangle om. Det er ikke så lenge siden krigen. Les en enkel versjon litt ned på siden her hvis du fortsatt har issues:

http://no.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Retningslinjer_for_billedbruk

Hastur: Du må vete det er forskjell på interne regler på Wikipedia, som er det du framleggjar. Og noregs lover, les andsverklova, som er den eg framlegg. Og som òg vert sitert nederst i artikkelen du peikar til.

Fotografi har berre begrensa beskyttelse under den norske andsverklova. Og i tillegg kjem sedvanerett for bruk av allment tilgjengelege dokumenter og arkivmaterial.

Og vi har tatt full sirkel her, det er ille at eg må gjenta meg sjølv så ofte når du kan berre lese dei aktuelle paragrafane.

Lexidh: Det er ikke interne regler hos Wikipedia. Ta for eksempel http://foto.no/cgi-bin/nyheter/visNyhetPrint.cgi?id=2437

FJERN INNLEGGET. Siste advarsel.

Hastur: Eg skal sjå mellom fingrane på at du i stadenfor å forhalde deg til norske lover, forholder deg helst til artiklar og reglement funnen på andre sider.

For om du les gjennom lenka du sendte meg, så gjentar den òg det eg seier til deg. Begrensa beskyttelse for fotografi. 15 år etter fotografens død, og opptil 50 år etter første publikasjon.

I tillegg kjem som sagt hensyn til allment tilgjengele dokument og arkivmaterial, noko ingen av lenkene dine tar stilling til.

Eg må be deg nok ein gong lese gjennom andsverklova, då særleg dei tidlegare nemnte paragrafer.

Og Straume, som har spurd deg eit spørsmål om dette sett sikkert pris på eit svar. Du finn hans kommentar på innleggjet.


Straume sin kommentar var som følgjer;
Straume: Følger med interesse "debatten" om hvorvidt disse bildene er copyrightet. Nå skal ikke jeg påberope meg noen inngående lovkunnskap så jeg skal la en eventuell fasit i det spørsmålet ligge. Det jeg derimot ikke helt kan fri meg for å spørre er: Jeg sitter med en snikende følelse av at admin sin lunte er kortere siden dette er nazi-bilder. Lar admin seg påvirke av dette? Eller handler det utelukkende om forskjellig tolkning (evt. manglende tolkning) av norsk lov?

Lexidh: Det handler om å bruke bilder man ikke har rettigheter til å bruke.

Straume: Det var da bra.

I så fall burde ikke dette være noe problem å løse. Begge parter leser åndsverksloven og kommer forhåpentligvis frem til det samme. Om loven tolkes forskjellig peker de på hva i lovteksten som skulle tilsi det ene eller det andre. Slik fungerer en debatt.

Med all respekt så vil jeg påstå at henvisninger til wikipedia og en fotoklubb ikke virker spesielt relevant for saken.

Og med det slutta Lexidh å kommentere saka. Ein skulle tru ho kanskje følte ho ikkje hadde ei sak lenger? Nei, eg mottok ein mail i stadenfor:
Din konto på EnjoyDiary har blitt gitt et straffepoeng pga misbruk. Følgende kommentar ble gitt av administratoren som ga deg straffepoenget:

Brudd på copyrightregler, fotografiske verk.

MERK!
Om du mottar tre straffepoeng på et år, vil din konto bli deaktivert og slettet!

Ikkje så mykje å seie til det. Eg lot innleggjet stå, og følte at argumentasjonen var god nok i seg sjølv. At ein ikkje ville lese andsverklova i slike samanhenger, eller lese det at både wikipedia og foto.no omtalte dei same paragrafane og understrekte det same som eg i sine artiklar, var ein smule urovekkande, men ikkje uventa. Eg lot saka liggje foreløpeg, for eg ville ikkje stille henne i eit dårlegare lys enn ho allereie hadde klart sjølv.

Diverre fekk eg ein ny mail veka etterpå, og med det byrja den andre runden av det heile. Og det vil eg dekke i del 2, for alvorleg tala - ingen klarar å lese alt saman på ein gong utan å bryte saman.

Saka er illustrert ved hjelp av arkivfoto av vår gamle venn jbq; korleis såg du ut då las dette? Send oss dine bilete!

Motstanden veks

Det er godt å sjå at ordet sprer seg til heile verda, og at mostanden mot padaens terrorregime, Pandamonium veks seg sterk. Fatt mot kameratar de er ikkje åleine, eg mottok dette fotografiet i posten i dag;
Det varmar meg i hjartet å sjå nokon markere si motvilje så sterkt. Og om du ikkje tar henvisinga... så manglar du simpelthen litt kulturell kapital, og det kan eg ikkje gjere noko med.

V for Victory!

Den sterkastes rett

I kampen over råderett over kloden, og dei få ressursane som er å finne, er det dei sterkaste rett som gjeld.

Men hugs at sjølv om overmakta er i mot oss, så nyttar det å gjere motstand. Vi kan bekjempe dei. Vi kan vinne attende vår dyrbare bambusen.

Reis deg kamerat, reis deg mot Pandamonium

Vi er her framleis

Den ganske så tvilsomme, og observante Arnfinn har observert at verda ikkje gjekk under i dag. Dette stemmer heilt og haldent, om du ikkje har fått det med deg. Pressa har sjølvsagt gjort kva dei kan for å overtyde folk om at det har vore fare for at lyset skulle gå av ved dagens test av menneskehetens nye leiketøy ein såkalla "Large Hadron Collider". Gud, vi elskar dippeduttar, ja? Og dette er pappaen over alle tekniske dippeduttar, og ein som vi berre kan drøyme om å ha i hagen vår. Denne dingsebomsen er ein 27 kilometer lang partikellakselerator, og den største av sitt slag (Vil framleis ha). I dag testa dei den ut ved å skyte litt partiklar og whatnot gjennom den... og dei nådde visst fram, utan å forårsake eit svart hol i oppstå eller å opne døra for dei eldre gudar.

På sett og vis særs skuffande, og litt av ein nedtur i ein elles så hektisk arbeidsdag. Det mest skuffande var eigentleg kor tyst det var der ute, og då snakkar vi ikkje berre om dagspressa, men deira andsfeller blant internettforum prega av andre paranoid schizophrene. Der har det vore mykje snakk det siste året om korleis The New World Order vil øydeleggje verda med dette, eller i det minste forårsake ei naturkatastrofe som gav dei ein unskulding til å ta full kontroll over verda. Og så var det noko med Frimurarar, svart magi og protonar... eg klarte ikkje alltid å følgje med.

I dag vart det brått stille. Alle dei elles så livlege trådene døde hen... og eg vart sittande att med ei tom kjensle... For dei som trur at dagens vellukka test ikkje hadde negative konsekvensar, tenk på nytt - det tok livsgnisten frå dei paranoide. Var det verkeleg snilt?

I spjeldet med deg!

Ingenting er som å verte minna på gamle kjenningar, og i dag kunne altså Asbjørn melde at Adnan Oktar har hamna bak lås og slå. Eg merkar at eg vert fyllt av ein viss vemod, for som den ekte skjeggete piraten eg er, så er det trist å sjå at Tyrkias ektefødde kreasjonistpirat, blant venner kjent som Harun Yahya eller YarrYarr (ikkje forvekslast med Jar-Jar, det er copyright på slikt), no ikkje lenger vil seie på dei sju hav.

Svindler, antatt seksualforbryter og Bondskurk
er berre nokre av dei flotte stillingstitlane han har på sin CV, i tillegg til pirat, gærn islamistisk kreasjonist og aromaterapeut. Eller kanskje ikkje sistnemnte, det er berre noko eg mistenkjer.

Mange timar av mitt liv (som eg aldri får att) har blitt tilbragt med å sjå dokumentarar basert på hans verk, der det vert demonstrert at Djevelen inspirerte Darwin som inspirerte satanismen i sine ulike former som kommunismen og nazismen. For alle veit jo at, Darwin dyrka djevelen... både han og hans beagle. Og det er synd å tenkje på at det ikkje vil dukke opp fleire gullkorn (eller lærebøker i kreasjonisme) frå den kanten på ei stund.

På den andre sida minna det meg på eit par poster eg må grave opp frå arkivet.

Postvesen, I choose you!

Postvesenet skiftar logo. Og dette får jo folk til å reagere. Det er ikkje lett dette med endring. Posten har gjerne alltid hatt ein gamalmodig logo, prega av den litt gamaldagse institusjonen det er, men no skal dei altså verte hippe og kommerse. Ekspandere til resten av norden og som gode kapitalistar sluke det dei sluke kan. Nyliberalisme er morosamt. For denslags aktivitetar treng òg tidsriktige, hippe logoar. Og då er vi attende til poenget - folk er ikkje så glad i denne hippe logoen, overraskande nok. Kva no enn den representerar, så ser den ikkje så faretruande ut... men vent litt...

Kva er dette?! Er det det eg trur det er? Ja! Det er ein Pokè Ball! Den nye logoen til Posten er eit verkty for å fange Pokèmonar, desse livsfarlege vesna som utkjempar sine brutale slagsmål i japanske teiknefilmar (og ein må berre anta bakgardar i Tokyo). Korleis posten er involvert her vil eg helst ikkje vete... eg har ein venn, som er postmann, som var i Japan for ikkje så lenge sidan... og bileter byrjar å danne seg i hovudet mitt. Dette er ikkje pent... verkeleg ikkje pent. Kva har denne mannen gjort?

For å finne ut av dette har ein annan venn, kjent som Blinky eller Trubadurix, tatt kontakt med Nintendo, og vist dei den logoen til posten. Dei var visstnok veldig interessert i dette.

Vi får berre håpe at Nintendo kan klare å frigjere Pikachu og dei andre frå det norske postvesenet. Posten bør drive med post... ikkje med animerte hanekampar.

Død og elende (Simulert)

Eg finn dette særs forstyrrande å sjå på... kven er det som faktisk gjer slikt? Ver snille mot simmane dykkar folkens.

Våkn opp!

Ja, det er på tide å vakne opp folkens. Den globale oppvarming er ei realitet. Det kunne Jehovas Vitner fortelje meg då dei var innom i dag.

Men frykt ikkje, kunne dei fortelje meg, for Frelsaren hadde fullt innsyn i heile skaparverket frå då Herren skapte universet. Ja, for sjølv om vår dårskap kan stille i verda i ein slik katastrofal situasjon som no (der openbar boligmangel og rammar isbjørnar), så har Frelsaren den velsigna kunnskapen som skal til for å rydde opp etter oss. Frelsaren vil verken vere politikar eller vitskapsmann; "Sett ikke deres lit til fornemme eller til en menneskesønn, hos hvem det ikke er frelse" - Salme 146: 3.

Først i dag vart eg fortald at det berre er ein leiar som kan løyse alle verdas problem, og at han har forutsett i Bibelen; "Jehovas ånd skal komme over ham, visdoms og forstands ånd, råds og veldes ånd, kunnskap og Jehovas frykts ånd... med rettferdighet skal han dømme de ringe... og med sine leppers ånd skal han vilde den ondes død." - Jesaja 11: 2-5

Og forstod eg dei rett så var det ikkje Barack Obama, og den onde var visstnok verken McCain eller Bush, men eit eller anna. Frelsaren er Jesus, vår venn.

Kor fabelaktig er ikkje det?

No kan eg slutte å uroe meg for miljøet. Eg kan slutte å kjeldesortere, og vere varsam med klimagasser. Og eg kan no støtte ein invasjon av Irak (klar for runde 2?) - Jesus fikser miljøet snart uansett, og redder isbjørnane.

Då attstår det berre å gjere noko med pandaene. Takk til Jehovas Vitner for dette, mine faste kaffegjester!

Ein venn i jesus

Enten ein no flytter bustad, eller flytter bloggestad, så er det i slike tider ein verkeleg merker at ein har venner. Det er eigentleg særs smigrande, særleg når eg òg visstnok har ein venn i Jesus. Berre sjå her:

Ja, akkurat, ja!

Borte hjå Dronten har dei spora opp noko som eg berre må få trykt opp. Er det nokon som har denne i høgoppløysing? Eg vil ha på kontordøra mi.

Ïa! Ïa!

Andre har spora opp nokre fine religiøse traktar som er vert å lese i denne samanheng, Bjørn Are utdjuper på badblog.

Det er slikt som gjer at ein siklar heromkring.

Ja, så var vi her då

Då var det offisielt, eg har flytta meg hit, og eg skal eg vere ei stund framover. Dei bloggmessige endringene gjorde det fristande å ta ein lengre pause frå blogginga, og fokusere på langt meir presserande arbeid.

Kloke djevelske stemmer fekk meg til å ombestemme meg, så no skal eg skrive her til eg evt. flyttar meg til eiga domene.

Kva er det som har skjedd spør du? Kvar vart det av min gamle blogg? Eg vil ikkje gå i detalj heilt enno. Eg vurderar framleis kva eg skal gjere med det, og korvidt eg skal synke like lågt som min motpart. Eg har fleire alternativ akkurat no, men dei neste par dagane skal eg la det liggje og fokusere på andre ting. Inntil eg seier noko meir, så tenkte eg at eg skulle presentere ting i kortformat. Noko fleire har gjort allereie (som her og her).

Det har lenge kvilt ei mørk skugge over nettsamfunnet eg har vore ein del av i 5 år. Eg har vore aktiv på Enjoydiary sidan august 2003 då eg første byrja å føre pennen under namnet Hastur på nett. Den mørke skugga var kasta av ein administrator som lot sitt ego kome i vegen for det meste, og stadig var ute med særs uprofesjonelle tiltak. Noko eg har vore kritisk til heile vegen. Då eg posta nokre fotografi av nokre kjekke tyskarar i uniform. Administratoren fekk det for seg at desse bileta var copyrightbelagt, diverre var det ein del hol i dette (som at dei var public domain, at fotografi har begrensa beskyttelse og at det ikkje er hennar ansvar). Då eg demonstrerte at dette ikkje stemte var løpet køyrd, administratoren var redd for å tape andlet etter å ha starta eit offentleg oppgjer. Ho kunne ikkje tillate seg sjølv å ta feil. Og vips var bloggen min sletta. Og eg var ikkje åleine om det, sidan det å protestere mot det var òg grunn nok til å få kontoen deaktivert.

Personleg tykkjer eg det er interessant å kunne starte på nytt. Vemodig er det å ikkje lenger ha arkivet med neste daglege innlegg frå dei siste 5 åra av mitt liv, og alle dei utfordringane eg har møtt, og endringane eg har gjort på vegen. På den andre sida... så slepp eg å ha fortida på slep. Så her er ein skål for nye byrjingar, ein der personlege pjatteinnlegg som dette vert sjeldne. La oss konsentrere oss om noko interessant.

Eg har eit par gode idear framover, så eg satsar på at det kjem både det eine og det andre. Dette er mullaen med ein ny minaret, og her skal det gaulast. Og dei som fryktar for mine gamle saker, følg med - eg skal gå gjennom det eg har av gamle saker og leggje dei ut i arkivet her. Gjerne med kommentarar om då eg skreiv dei. Eg kjem til å annonsere eit par runder med arkivsaker framover. Om de har ønskjer, så rop ut, så skal eg sjå om eg har det.

Så nok ein gong, skål for nye byrjingar. Blogspot is the wetspot! Eller noko slikt!

Stephen Fry og din mulla om Open Source

Eg innrøm gladleg at eg tilhøyrer den type menneske som dyrker ved føttene til Stephen Fry. Ikkje berre er han ein talentfull skodespelar og komikar, han er ein mann av personleg mot, innsikt og ein utsøkt smak. Ein smak han i disse dagar demonstrerar med ein promo-video for open source.



For Open Source er noko anna din Mulla sett stor pris på. Medan eg som skribent og kulturprodusent har forståing for at ein treng eit vern rundt andsverk, så er det alltid ein fare for at dette vernet opptrer på eit vis som ikkje er gunstig for allmenne omsyn. Dette gjeld ulike typer andsverk og forsøk på å verne dei, men når det kjem til software er strida mellom interessene ekstra skarpe. Og etterkvart som dei store profitdrevne aktørane gjer sitt beste for å styrke si kontroll på marknaden, og din bruk av software og operativsystem du har kjøpt og betalt, er det fleire og fleire som vaknar til ideen om at å nytte meir Open Source alternativ. Dvs. programvare med open kjeldekode, utvikla og presentert i samarbeidsand, og helst basert på dugnad.


Din Mulla anbefalar dette, og det meste av programvare han køyrer er Open Source... om du ser vekk frå at han på sin laptop har Windows XP... og på sin stasjonære køyrer Vista.

Burde eg nemne at eg òg er slave for min Microsoft xbox 360? Din Mulla er moglegeins ein hyklar... ein hyklar med mykje spel i hylla.

(Video via Jake på The Steampunk Workshop)

Å trakke i nerdesalaten

Om McCain skal bli President i Amerika, må det nok meir til enn ein snerten og munnrapp kristen visepresidentkandidat. Han må mellom anna lære seg å omkranse seg med heilt andre type menneske enn det han har hittil, for dei har det med å terge på seg heilt feil folk.

Og når eg seier heilt feil folk, så meiner eg nerdar. Og ikkje kva som helst nerdar. Eg meiner rollespelnerdar. Dungeons & Dragons nerdar for å vere nøyaktig. Dei verste av dei verste når det kjem til nerding. Og er det ein ting du ikkje gjer når du skal vere hipp og skal blogge, så er det å spytte på nerdar eller slenge drit om dei.

Slik Michael Goldfarb gjorde i McCains offisielle blogg då han skreiv:
"It may be typical of the pro-Obama Dungeons & Dragons crowd to disparage a fellow countryman's memory of war from the comfort of mom's basement, but most Americans have the humility and gratitude to respect and learn from the memories of men who suffered on behalf of others."

Audå... reaksjonane lot ikkje vente på seg. Først tok bloggane fyr. Så foruma. Så resten av internett. Tett fulgt av ei kraftig fordømming frå Presidenten i Wizards of the Coasts, og den vart fulgt av ei fordømming frå Vise Presidenten i Hasbro, truleg verdas største leiketøysprodusent.

Ja, no var du flink Goldfarb. Du òg McCain, som klarar å omringe deg med slike skikkelser. Dette er slikt vi likar å sjå - eit Republikansk parti attende i godform.

Og då orsakinga kom... var det allereie for seint. Salaten var tråkka sund.

Og ingenting er som nerdesalat når ein først har tråkka i det.

Les om heile saka hjå Fantastiske Nyhende.

Absalong: HP Lovecraft - Hans liv, verk og disiplar

H.P. Lovecraft

Hans liv, verk og disiplar

Eit djupdykk hjå skrekkens gudfar med Didrik Søderlind

• Tid: 15. september, klokka 1900
• Stad: Klar Bar, Zachen
• CC: NOK 50,-

Absalong vender attende til ein av det 20. århundrets viktigaste litterære skikkelsar og våre inspirasjonskjelder; Howard Phillips Lovecraft (1890-1937). Av eit aukande antal ekspertar vert Lovecraft rekna som det 20. århundrets viktigste skrekkforfattar, og blant dei viktigste litterære framtoningane i det førre århundret. Innflytinga han har hatt på populærkulturen er enorm i forheld til merksemda han fekk både før og etter sin død. Eit bibliotek av skrekkfilmar og musikk er basert på universet han skapte, som vart døpt Cthulhu-mythoset, etter hans mest minneverdige skapning (vi viste filmatiseringa av The Call of Cthulhu hausten 2007). Innanfor litteraturen har han vore ei innflyting på menn som Stephen King, Clive Barker, Neil Gaiman og Jorge Luis Borges for å nemne nokre få, og han var ein lærarskikkelse for menn som Robert E. Howard, skaparen av Conan, og Robert Bloch, forfattaren av Psycho. I filmverda er lista lang over filmskaparar, filmar og seriar som har latt seg inspirere – med og utan hell – av denne mannen. Vi ønskjer nok ein gong å belyse kvifor.

Når vi no vender attende til denne forfattaren er det fordi vår venn Didrik Søderlind har vore på heimtraktane til Lovecraft og har henta med seg både fotografi og visdom frå Arkham, Innsmouth og Kingsport. Han har studert det meste som er skreven om Lovecraft innan litteraturvitskapen, og har sjølv sitt å leggje til om dette. Søderlind er til dagleg ideologisk rådgjevar for Human-Etisk Forbund, som vi lenge har mistenkt er ein fasade for Cthulhu-kulten, og er primus motor bak Oslos versjon av Absalong – Kjettersk Kjeller. Han har tidlegare vitja Absalong med foredrag om Black Metal og dets brune sider, og dette var såpass underhaldande at vi måtte invitere han på ny. Og vi har all grunn til å tru at det vert både underhaldande og opplysande.

Foredraget vil belyse Lovecraft sitt liv, hans forteljinger og dei som lot seg inspirere av han. I dag tar både amatørar og profesjonelle okkultistar ideane hans seriøst, dette på tross av at han sjølv var innbitt materialist utan tru på noko som helst andeleg. For han var det openbart at berre den som ikkje trudde kunne skildre det utrulege og fantastiske med den rette skrekkelege vantru. Hans univers, om enn kor magisk og full av dunkle farar, var alltid amoralsk og rasjonelt – vi menneske er berre ute av forstand til å forstå det universet vi sjølv lever i. Kva er det som gjer at folk framleis insisterer på at hans berømte bok Necronomicon er reell? Kvifor kjøper folk bøker som vert utgjeven som omsetjingar av denne? Korleis kan det ha seg at nokre satanistar dyrkar Cthulhu i sine seremoniar? Og korleis uttalar ein eigentleg Cthulhu?

Det er ikkje nødvendig å vere kjent med Lovecrafts noveller for å nyte godt av foredraget, for hans arv er til stades i store deler av populærkulturen i dag. For dei som ønskjer å sette seg inn i hans verk er dei fleste gratis tilgjengeleg på nett, mellom anna her.

I tillegg har vi høyrd rykter om at den lokale Lovecrafteksperten og kunstnaren Kim Holm er i farta med ein ny teikneserie om forfattaren og kanskje vil stikke innom med ein smakebit på vårt komande arrangement. Kim Holm er ikkje framand for faste gjestar, då han i fjor introduserte Call of Cthulhu, og har forsynt oss med mange minnerike illustrasjonar til plakatane våre. I tillegg vil det sjølvsagt vere god musikk (komponert med og utan slimete tentaklar og under innflyting av dei Eldre Gudar) i regi av vår alles kjære Lux Obscura og andre av våre faste Djar.

Det heile finn stad måndag den 15. september på Klar Bar i andre etasje på Zachen, og dørene opner for våre gjestar klokka 1900. Det kostar ringe 50 kroner å kome inn, og vi forlangar ikkje meir enn at de er av myndig alder for å sleppe dykk inn. Kultistar er særs velkomne.

Vel møtt til nye og gamle gjestar på haustens første Absalong.

Nyttige lenkjer:

• http://www.absalong.no
• http://www.kjetter.com
• http://kjetter.blogspot.com
• http://manybooks.net/authors/lovecrafth.html

Putin, Putin, Putin

Visdomsorda haglar når eg og sinnsfriske menneske møtast for å dele våre erfaringer med denne stålkaren. Eg vil herved dele nokre utdrag for dykk:

* Kva enn Putin gjer er det barske menn gjer.

* Vladmir putin lagde det elektriske anlegget Jehova slo på.

* Putin bygde fjellet som Jehova skar dei ti bud inn i.

* When Vladimir Putin falls into a river, he does not get wet - the water gets Vladimir Putin

* Då Putin ikkje kunne gå til fjellet, kom fjellet til han... og tok med seg skogen, elva og sletta.

* Då Jesus gjorde vatn til vin, var det eit lite vellukka forsøk på å etterligne Putin som gjorde vatn til White Russian.

* Medan Jesus berre har fått billige flasker heilagvatn oppkalla etter seg, er det Putin sjølv som gav namnet til White Russian, eller Bleik Putin som det eigentleg er.

* Medan ein i nattverda drikk Jesu blod i form av alkoholfri vin, kan ein årelate Putin for å få rein russisk vodka av beste kvalitet. Og han smilar medan du gjer det.

* Putin er mann. Han skyt tigre i stadenfor å knuse dei med sine mektige hender! Akk, for ein mann!

* Før eller seinare - så slår Putin klørna i oss alle... Og då er det opp til deg sjølv om det er ein varm beskyttande hand, eller ei knyttneve som slår i rettferdig harme over di manglande tru!

Og om Jens Stoltenberg kan ein ikkje seie mykje, anna enn at
* Jens skyt forsvarslause dyr er jo ingenting nytt. Han er jo kjent for å vere skjørtejeger og å plage små dyr. Rive vinger av sekretærar og leggje an på fluer og slikt.

Eg veit kvaslags statsleiar eg foretrekk. Gjer du?

Putin, vår helt

Putin, det er vår mann det. Han er min mann i alle fall, og han burde vere din. Han er ein ekte helt, av det gode gamle slaget. Ein mann av stål, og full av sjarm. For ikkje å snakke om tvilsame forbindingar til etteretning og mafia - det er simpelthen ikkje lov å ikkje like denne kjekkasen.

Eg meiner simpelthen at han er den einaste aktuelle kandidaten som statsminister i dette landet vi burde vurdere. Om vi ikkje satsar på president... eller konge... eller Tsar. Uansett kva vi kallar stillinga, bør det vere Putin, og det bør vere på livstid.

Berre tenk; i helga kunne vi lære at Putin eigenhendig redda eit tv-team frå ein tiger som gjekk til åtak på dei. Ein kunne nesten forvente at han nedla tigeren med berre nevane, men vi veit at han er sporty og ønskja å gje tigeren ein sjanse så han brukte noko så upresist som ei rifle. Kor fantastisk er ikkje det?

Eg bøyer meg i støvet! I støvet for Putin, alle mann!

Om vi ikkje forten det, så treng vi alle ein mann som Putin som musikkvideoen seier.

Jentene bak denne låta har klart å sette namn på det vi alle tenkjer, men om det er vanskeleg for dykk å konsentrere dykk om russisk song og fransk tekst, så er her ei engelsk utgåve.

Dans Putindansen. Og tapetser veggen av mannen i bar overkropp... det har eg gjort for lenge sidan. Leve Tsaren!