Demokratisk rapport: Noreg i dag.

Vi var beggje samde om at for ti år sidan hadde vi aldri trudd at vi kunne nå dette punktet. Vi vart sittande og stirre på kvarandre, utan heilt å vete kva vi skulle seie.

Vi hadde tatt turen innom ein av byens meir harrye junkfood etablissement, nyoppstarta sådann og difor måtte det prøvast ein gong. Spesialiteten her var kylling, så det hadde vi tinga, og satt og prøvde å ete fjærkrea då vi vart obs på at Radio1 var den utvalte bakgrunnstøyen. Det var ein intenst debatt som pågjekk, og to menn var i strupen på kvarandre. Den eine var Joralf Gjerstad, den berømmelege Snåsakaillen og den andre ein kristen predikant viss namn har forsvunne ut av mitt hovud akkurat no, det var enten Svein Magne Pedersen eller Tom Roger Edvardsen. Temaet? Å ta pengar for helbreding.

For som vi alle veit har Snåsakaillen gått hardt ut mot predikantar for å ta betalt for sine helbredande evner. Sjølv meiner han at slike evner ikkje fungerar om ein tar betalt for det, noko den kristne predikanten var heilt usamd i. Og han understrekte at det var ikkje alle som var like heldige som Snåsakaillen at dei kunne leve av trygda og difor kunne helbrede gratis, dette var eit kall frå Gud og det var berre rimeleg at det lønna seg for han. Dessutan, og dette er viktig, så var hans helbredingstelefon berre halvparten så dyr som dei fleste andre tilsvarande telefontenester.

Så la oss no oppsummere, i Noreg, i år 2009 er debatten ikkje korvidt ein bør sperre inne sjarlatanar som lurar folk for pengane sine med lovnadar om mirakuløs helbreding, men kor vidt pengar kan hindre evnene i å fungere.

Dette er det som verkeleg tel for folk flest i dag skal ein tru Radio1, ein overgjennomsnittleg populær radiokanal. Den fjerde statsmakt og alt det der.

Kva kan eg seie? Kva kunne min makkar seie?

Eg trur det er på tide vi byrjar å inndra den allmenne stemmeretten.