Om Gud hadde eit andlet

Korleis ser Gud ut? Eit spørsmål mange undrar seg over, og nokre trur dei har svaret. Andre meiner at å spekulere i det er blasfemisk.

Det er vel gjerne slik at det gjerne kjem an på kva religion du har, korleis du vel å sjå for deg det guddomlege. Ein kan jo spørre seg kva ein tenkte når ein utsmykka The National Cathedral i Washington DC med denne engleaktige framtoninga:Det er kanskje noko i den katolske lære eg har gått glipp av? I så fall så er det ein doktrine her eg har lyst til å lære meir om. Alternativt er det kanskje eit gudebilete frå Jedi Riddarordenen? Dei har jo fått sin eigen offisielle religion etterkvart, og det er jo noko messiansk over Darth Vader. Min helt då eg var gut, var han i alle fall.

Slashfilm, der biletet stammar frå, utdjuper saka.

Vibrerande dippeduttar

Det vert ikkje mykje blogging av å førebu seg til ei førelesing om hysteri og vibratorar. Det vert stort sett mykje knoting med meir eller mindre uvanlege dippeduttar.
Desse dippudattane har som de sikkert veit, ganske så ulike funksjonar, men alle har som mål å lette litt på internt press, og å tilfredsstille brukaren. Vi har alle ulike behov, så det er ikkje så rart at nokre av desse dippeduttane kanskje er litt meir... hardhendte enn andre?
Då kan det vere ganske greit å vete korleis ein trygt handterar dei, og unngår eventuelle korstlutnadar. Det er særs viktig at ein hugser at dersom ein er ute og reiser, så bør ein ha med seg ein straumadapter. Elles kan konsekvensane verte ubehagjelege.
Eventuelt litt pinsame...

Laurdagsdansen

Det er laurdagskveld, det tyder at det er på tide med ein liten svingom, ein dans. Lett på føttene folkens, følg rytmen... la deg føre av... føraren.

Kondomhjelp

Kvinner har vibratorar, kva har vi menn? Vel... vi kan jo få hjelp med å tre på kondomer... kanskje?

... gøy...

Kjære fru Monsen

I dag har eg tilbragt to timar med å høyre på deg, Nina Karin Monsen, då du vitja juridisk fakultet på Universitetet i Bergen og haldt førelesing om "Ekteskap, personverd og barnemarknaden". Det var ein vidunderleg oppleving, og eg vil berre takke deg for at du ikkje skuffa. På noko som helst vis. Du var deg sjølv. Intet mindre enn deg sjølv.

Sjølv utan aluminiumsfolie pakke rundt hovudet.

Du byrja foredraget med å henvise til debatten du har vore ein del av dei siste to åra, der du på ditt særeigne vis har argumentert mot kjønnsnøytralt ekteskap. Du meinte at dine motstandarar hadde vore uredelege, og ikkje argumentert med logiske resonnement. Noko du meiner er eit viktig grunnlag. Presise omgrep er viktig for ein filosof forklarte du.

Det som fulgte var som vanleg blotta for denne etterlyste logikken, du presenterte aldri noko resonnement, men erklærte evige moralske sanningar henta frå ditt religiøse univers. Moralske sanningar som du meinte er prøvd utrydda av "sosialistar, kommunistar og marxistar". Ordbruken var lite presis, og mest eigenarta.

Din paranoia skein glatt i gjennom når du viste det store biletet; om korleis Jens Stoltenberg og frøken Huitfeldt var arvtakarar til kommunismen og nazismen, og hadde som formål å utrydde familien, og slik all moral og sivilisasjon. Sivilisasjonen, sa du, byrja med ekteskapet mellom mann og kvinne. Og med det biologiske banda mellom mor, far og born.

Du gjentok dine tiradar om konstruerte born, som vert fødd inn i elende fordi dei har mista sin far. På tross av at du aldri kan miste noko du aldri har hatt. Du avfeidde "tullete vitskap" og erklære empiri for uinteressant. Det var ikkje så viktig som dine anekdotar om barn som hadde mista sine foreldre i oppveksten. Dine tiradar rammar ikkje berre born av homofile, men adopterte frå heile verda - for dei oppfyllar ikkje ditt kriterie for ekte menneskeborn. Dei er konstruerte, fordi dei ikkje knytt mor og far saman. Det er kjærleikslaust. Og i dette var du like rå som alltid.

Meir subtil var du dog i din rasisme; ja, berre i ny og ne nemnte du desse mørkhuda. Ja, du veit... du kunne fått spermen til ein mørkhuda mann! For å fremme det fleirkulturelle samfunnet! Og ja, i dine auge er det jo eit viktig poeng å påpeike at mange homofile menn er gift med menn frå land utanfor EU!

Så du må heller unskulde at vi lo litt, då du samanlikna Stoltenberg med Oppenheimer, og bioteknologi med atomvåpen. Du må heller unskulde oss, at vi riste på hovudet då du avfeide alle spørsmål frå publikum med frekke motspørsmål konstruert for å vise din "moralske" overleigenheit.

Kjære Nina Karin Monsen, takk for at du stilte. Du skuffa ikkje. Du er framleis truleg den mest irrasjonelle megga i Bergen, og ein skam for alle oss som ønskjer ei anna ekteskapslov enn den vi fekk tvungen ned i halsen første nyttårsdag i dag. Med allierte som deg, treng vi simpelthen ikkje fiendar. Med allierte som deg, så er det ingen vits å ta til ordet ein gong. Du er ei vandrande katastrofe.

Nina Karin Monsen, du er eit kjærleikslaust, konstruert monster av eit born! Du er rape sprø, og burde beskyttast mot deg sjølv.

Og om du lurar på kvifor eg ikkje fortalde deg dette når eg først var der i dag; så var det gjerne fordi ordstyrar forlange berre "saklege spørsmål". Dette er ikkje så lett, når du sjølv var så usakleg som du var. Kanskje til og med umogleg, når ein tenkjer på dei grusomt usaklege svara du gav dei ungdommane som febrilskt prøvde å forhøyre seg om kva i holaste du hadde vrøvla om.

Takk, Nina Karin Monsen, for ein lattarkrampe, men du kan gå no. Vær så snill! Gå.

Rystande på Absalong

Tør vi minne om at Den Unge Herr Holm skal spele køntri på førstkomande Absalong? Og når han først har spelt og sunge trusene av publikum, så vil førelesaren ta seg av resten. Det vert underlivsmassasje, vibratorar og hysteriske paroxysmer i store mengder. Omtalt altså. Praktiske øvingar er det enno ikkje avgjort at det skal bli.

I samband med det har Studvest trykka eit intervju i dag, med den skjeggete mannen på biletet. Les det.

Og les meir om arrangementetet her. Det heile finn stad 1. desember, som vanleg på Klar Bar klokka 19.00 og det kostar 50,-. Legg att dine fordommar om 1800-talet ved døra, dette vert dampande heitt.

Metal, no homo!

Grevens kommentarar om homofilien i Black Metal, har fått ein del folk til å heve augebryna. Særleg coveret til hans neste plate tatt i betrakting.

At Black Metal, med eit image som innebærar bar overkropp, tettsittande lærbukser og ein del anna rekvisita frå Tom of Finland-teikningar, kan ha eit visst homofilt strøk er vel... truverdig. Mannen Greven satt inne for å myrde insisterte sjølv på at han berre hadde analsex for å fornekte livet. Noko han har felles med ein del fascistiske homser der ute. Så vår adelege venn har nok eit godt poeng, sjølv før vi trekk inn den elles så sprutsprø Gaahl, tidlegare frontmann i Gorgoroth som nyleg (etter at denne bloggaren hadde rapportert sanninga) kom ut av skapet, og via sitt offentlege kjærleiksliv til unge modellpene menn.

Om dette er eit imageproblem må kanskje Greven ty til ei gruppe han hatar enno meir for gode råd. Han må gå til desse fæslege negrane og deira Hip Hop, for dei har skjønt korleis noko som virker ostentivt homoerotisk (sjå illustrasjon) til å verte vassekte hetero mandig.

Det Greven sin Black Metal treng er simpelthen eit gigantisk grynt av NO HOMO! Så ordnar alt seg skal de sjå.

Litt klesforvirring

Eg likar å tru at eg er oppdatert på det meste, sjølv innanfor ulike moderne klesplagg og slikt. Sjølv om eg finn akkurat det rimeleg deprimerande, sidan det stort sett har gått nedover sidan hatten gjekk av moten. Likevel må eg seie eg stussa litt då eg kunne sjå følgjande reklame på gata;

Så eg vender meg til dykk, kjære lesar, og spør... kva i holaste er Coater? Eg har aldri sett noko eg trur er ein Coater, og eg er frykteleg usikker på om eg har lyst til det. Det må jo vere ein grunn til at dei no vert selt til halv pris, dei kan ikkje ha vore særleg attraktive.

Eg har sett ein del frakkar og kåper i den same butikken, men eg har enno ikkje hatt hellet med meg og funne ein Coater. Eg vurderar å stikke innom og spørre. Evt. prøve... for vitskapens skuld, men først vil eg gjerne vete frå dykk kva dette er for noko. Eg må ærleg innrømme, eg er ein smule forvirra.

Å pensle med mullaen

Ein ivrig student og medlem av min flokk, har oppdaga at det er altfor få avbiletingar av din kjære mulla på nettsider og andre stadar der ute. Ho har difor tatt det på seg sjølv å lage eit sett med brushes til gratis nedlasting for dei som ønskjer å pynte på sine digitale og visuelle omgjevnadar. Det er desse du ser eit utval av over.

Eg skal ikkje seie eg forstår meg på slike ting, men eg støttar tiltaket heilhjarta sjølvsagt.

Det bør og merkast at den hyggjelege jenta, har fødselsdag i dag og forten ein gratulasjon eller to.

Postseksualitet

Ein ting er det utsvevande kjærleikslivet til mine naboar, ein annan ting er det faktum at bygget eg bur i er ganske så kjend for å ha vore nytta som bordell. Fleire av leiligheitane husa horer, og gjer det vel framleis. Slikt tenkjer ikkje ein gentleman så mykje på, men av og til streifar tanken sjølv meg. Særleg når eg tar ein kikk på naboane mine... for nokre merksnodige folk.

Uansett, så sitt eg no og stussar over nøyaktig korleis eg skal forstå ein av mine naboar. Enten så har ho berre bestemt seg for å vere dønn ærleg om at ho er sin jobb, eller så har ho starta postordrefirma. Kva trur de?

Den norske adel slår attende

Den alltid like taleføre, kreative og bleike Grev Varg Vikernes har stilt seg på barrikadane nok ein gong, med eit sjølvskriven presseskriv som presenterar hans komande plate - "Den Hvite Guden".

Presseskrivet inneheld gullkorn av det slag vi ventar oss frå eit intellekt som Greven. Her anklagar han dagens black metal for å ha ingenting med det black metal-miljøet han i si tid var ein del av, og prøvde å gjer seg til talsmann for. Nei, dagens black metal-musikarar ravar rundt som negrar, i følgje den nyleg frislupne adelsmannen, og oppførar seg generelt som homofile (sjå illuststrasjon).

"The 'black metallers' will probably continue to 'get loaded,' 'get high,' and in all other manners too behave like the stereotypical Negro; they will probably continue to get foreign tribal tattoos, dress, walk, talk, look and act like homosexuals, and so forth."

Så sant, så sant... korleis dette skiljer seg frå hans eigne samtidige har eg litt vanskeleg for å forstå, men mannen insisterar på at slik er det. Og i følgje han sjølv, så veit han desse tingene best. Han er tross alt Greven!

Resten av presseskrivet er via til den komande plata, som i følgje han sjølv mest truleg er ganske lik alt anna han har gjort, og nokon vil like det, og andre ikkje. For eit klårsyn! Plata handlar om den kvite Guden i europeiske religionar (jaha?), og er til for at staute kvite europearar (og ein handfull slavarar visstnok) som ønskjer å ha tenkje gjennom ideane Grevens komposisjonar presenterar.

"It is not intended for play the 'low-brow metal' style, but instead I imagine a listener willing to sit down, ideally in solitude, and think for a minute, about the White God and our forebears, whether they were Picto-British, Finnish, Gallic, Greek, Roman, Scandinavian, Scytho-Slavic, Daco-Thrakian or whatever, and about their magnificent, intelligent, positive, beautiful, healthy and strong culture. I try to help you create an image of this with the help of your own mind, by offering a few clues and guidelines. The album is political only in the way that it offers an alternative to the depravity offered to us by the intrusive popular culture and the commercial entertainment industry — and by modern so-called black metal, for that sake."

Eg trur det essensielle her er at lyttaren skal sitte og tenkje eit minutt. Eitt minutt. Eg mistenkjer at målgruppa vil finne det smertefullt å overskride 60 sekund. Det heile er for effekts skuld basert på hans eiga upubliserte storverk om skandinavisk trolldom og religion. Kvifor eit så openbart viktig verk er upublisert må du ikkje spørje meg om, det inneheld sikkert fleire gullkorn. Gullkorn vi berre kan vente oss fleire av no når "I am no longer imprisoned by the criminal anti-Norwegian regime in Norway."

Og slik er det med den norske adel. Det lille som er av den.

(Takk til Lydverket for å ha gjort meg merksam på den glade nyhenda)

I Hello Kitty si teneste

Det er dei som hevdar, mot betre vitande må eg anta, at Hello Kitty er feminint og veikt. At denslags pusekatter manglar maskulin slagkraft. Dette kan ein ikkje anna enn å fnyse av. Hello Kitty er ei mektig kosmisk kraft, og eit førebilete for ekte menn. Kvifor elles la henne besmykke dine våpen?

Det er difor fullstendig utan skam, men med enorm æresfrykt eg kan henge mi nye krigsfane opp på mitt kontor. Under dette kan eg gå til åtak på dei problema arbeidskvardagen har å by på. Og under denne fana kjem eg til å sigre ein gong for alle. Alle utfordringar vil vere som luft i min veg, og all motstand skal knusast til støv under min rosa støvlehel! For siger! For Kitty! SIEG KITTY!
Denne fana, som eg no vil kjempe under var ei gåve frå ein av mine yndige kolleger som har vore ute på reis. Ein må berre anta at ho har sett lyset, og no vil vie sitt liv til denne nihilismens Gudinne!

Frykt henne! Frykt meg, og mi mektige krigsfane!

Brun sjarm i norsk politikk

Det er sjeldan ein ser brunfargen i norsk politikk, og når den først gjer det, så er det mest som litt besynderlege klovneaktige figurar. Og det er slik vi har lært oss å vere glad i denne brunfargen, for all den glede den gjev oss. Det er difor trist når media melder at den nok ein gong held på å døy ut som del av den norske politiske fauna. Sistemann ut er Tore Wilhelm Tvedt, leiaren for Vigrid som erklærar at no er det slutt på hans arbeid for å spre sanning og livsglede blant norske ungdommer (i all hovudsakleg tenåringsjenter med pappakomplekser);

"For meg er det enkelt; Alderen har krevd sitt og med en redusert helsetilstand går jeg definitivt inn i pensjonisttilværelsen min. All utadvendt aktivitet er slutt og det samme er forsøk på organisering via nettsider. Det vil ikke besvares flere elev/student-oppgaver vedrørende Vigrid og henvendelser fra media vil bli avvist. Jeg er nå pensjonert og ute av aktiv tjeneste for godt. Punktum. Hva som skjer med dagens nettopplegg vet jeg ikke helt, men alt som ligger der skal gjennomgås slik at det som har med Vigrid å gjøre fjernes eller blir nøytral historie."

Sjokkmeldinga traff det store miljøet av Vigridentusiastar hardt. Kvar skulle dei no gå for brunt klovneri? Nyleg gjekk òg Norgespatriotene nedenom og heim, etter at Øyvind Heian fekk kjenne på realitetane i årets valkamp;

"Når personer ikke tør å kjempe åpent, ikke er villig til å gi økonomisk støtte som kan drifte NorgesPatriotene og heller ikke tar seg bryet med å stemme på NorgesPatriotene, ja da har ikke partiet livets rett."

Ja. Så då var det ikkje anna å gå ut og beklage, insistere på at ein ikkje er rasist og at ein berre tok litt hardt i når ein argumenterte. Målet heilagar jo middelet, og målet var å stogge all ikkje-vestleg innvandring til det reine og kvite Noreg. Det er denne type sjarm vi er vant å høyre frå anti-rasistane i Norgespatriotene. Og dei vil nok verte like djupt sakna som Vigrid.

Men står nokon klare til å ta over? Alles blikk vert retta mot FrP. Brunskvetting av desse forvirra sjelene er jo noko av ein hobby for alle til venstre for Hunnaren Attila. Kva kan dei by på?

"Prøv å besøke Østen istedenfor Afrika. Derfra kommer det bare halvaper. De må ha 2-3 generasjoner på å tilpasse seg, og det ser man støtt i media."

Dette var nestleiar i Moss FrP, Roger Madsen, si klare tale om kronprinsparets besøk i Botswana. Lagt att på Facebookprofilen deira. Roger Madsen utdjuper til P4 at dei heng jo litt etter "der nede" i forhold til resten av oss. Det var jo ikkje meint rasistisk, for all del... det var berre... uhm... ja, kva var det?

Reaksjonane lot ikkje vente på seg. Brunskvetting vart kjapt til brunmaling. FrPar omtalar afrikanarar som halvaper! Dei er rasistar!

Diverre så stemmer ikkje det heilt. Det var ikkje rasistisk sagt. Det var berre halvrasistisk. Heilrasistisk hadde vore å kalle dei heilaper. Eventuelt jungelaper. Langt meir treffande, og saftig rasisme. Slikt må diverre sjå lenge etter no når Tvedt forlet Vigrid, og Norgespatriotene forsvinn.

No er det heldigvis slik at Vigrid ikkje kjem til å forsvinne, andre står klare til å ta over. Det er berre leiaren som trekk seg, organisasjonen og partiet vil bestå... enn så lenge. Utan sin halvpedofile frontmann er det kanskje ikkje så mykje potens att i den gjengen?

Så dei som vil ha brunt klovneri kan heller rette blikket mot Europa. Der italienarane på ny drar på seg uniformar og messar fascistiske mantra. Denne gongen rettar dei sin hets og vald mot homofile, sigøynarar og innvandrarar. I Ungarn ligg dei langt foran, og har vandra rundt i gatene i uniform i fleire år, til stor glede for myndigheitene som beskyttar dei. Eg vegrar meg for å undersøkje oppklaringsprosenten i saker som gjeld vald mot homofile, sigøynarar og innvandrarar der i garden. Deira siste utspel er ein heilag krig mot fæsleg litteratur, og dei krevst no at venstreorienterte jødiske forfattarar vert fjerna frå biblioteka.

Ingen mangel på brune klovner i resten av verda med andre ord... det er berre ikkje like sjarmerande der ute.

Snikmyrderi

Skjer jo frykteleg mykje på nerdefronten for tida. Det vil seie spel som eg har lova meg sjølv å halde meg unna så lenge eg har eit tårn av arbeid framfor meg. Her skal alt vente til jul. Ein av dagens godbiter er at Assassin's Creed 2 er sluppen. Oppfølgjaren til eit heller reptetetivt, men sjarmerande spel. I originalen følgde vi ein Hashashiyyin, ein muslims snikmordar frå Alamut sendt av den gamle mannen i fjellet for å tryggje verda mot ein omfattande konspirasjon som inkluderte både muslimar og kristne. Undervegs må ein altså nedkjempe ikkje berre korsfararar og tempelriddarar, men Saladins eigne brave menn. Det heile var artig, men frykteleg repetetivt. Du gjorde dei same tingene om att og om att, for å fullføre dine oppdrag. Og endte opp med å berre orke å spele det i små doser.

Oppfølgjaren lovar meir variasjon. Og det ser ut som ein får det, både i oppdrag og høve til å farte rundt i verda. Denne gongen vert du satt i skorna til ein ung etterkomar av den opphavelege snikmordaren, i Firenze under renessansen. I løpet av spelet avdekkar du ei samansverging sentrert rundt den famøse Borgia-familien, og treff på herremenn som Machiavelli og DaVinci. Eg må ærleg innrømme at eg ser fram til det, noko eg mistenkjer at ein viss skeptikar gjer òg.

For å vete apetitten har produsentane gjett oss ein halvtimes kortfilm, som de kan nyte i sin heilheit her. Den er faktisk ikkje så verst;

Teologi: Hello Kitty

Hello Kitty, som ein av dei mindre kjende Eldre Gudar, tiltrekk seg eit overraskande stort antal tilhengjarar som ofrar ved hennar sjokkrosa alter. Eller vert ofra, alt ettersom. Hennar tilhengjarar kjem frå heile verda, og alle samfunnskikt, og alle har hatt sin individuelle visjon som har bragt dei til denne grusomt søte gudinna. Men eg spør; er det ikkje noko som manglar her?

Ja, du ser det? Kvar er Hello Kitty-nihilismen? Kvar er det sanne bodskap? Kven tar ansvar for å fortelje bornet om det store intet som Hello Kitty rommer? Denne sanne vakumets Gudinne?

Eg er ikkje reint lite skuffa. Eg mistenkjer at det foregår ein sensur av den rosa grusomheitas sanne bodskap til verda. Det tomme ord. Den hole lovnad. Den dryppande søte død ved verdas ende! Vi bør starte ein kampanje for å gjere evangeliet kjend!

Målbunden film gjer stum?

Eg har ein forkjærleik for stumfilm skal de vete, det er noko herleg naivt og sjarmerande ved denne uttrykksformen som vanskeleg lar seg attskape. Eit tilfelle er filmen eg kunne by på i går, ein annan er den allereie klassiske Call of Cthulhu frå 2005. Det er jo ein grunn til at du finn ganske mykje stumfilm i bokhylla i moskeen, og at eg nyleg investerte i ein 4 1/2 times lang stumfilm om Dr. Mabuse.

Ein har ofte rett i at dialog er ein mykje oversett kunst i moderne film, ein nyttar ikkje lenger ord til å fortelje filmsoger, men det har minst like mykje med at moderne film har lite å fortelje, som at filmspråket i dag er særs avansert. Samstundes kan ein kaste eit blikk til stumfilmen, til den russiske montageteorien og den tyske ekspresjonismen som gav oss mektige epos utan å ytre eit einaste ord. Den underfundige visuelle humoren som følgjer med dei tekniske begrensingane er heller ikkje noko å forakte, fordi den så lett lar seg kombinere med meir alvorlege tema.

Ta til dømes problema knytta til seksualitet, først og framst homoseksualitet. Eit tema som ofte har blitt tematisert meir eller mindre eksplisitt i film gjennom dei siste hundre åra. Så mange av dei mest minneverdige filmkarakterane er ein del av eit radarpar. To menn som er saman i tjukt og tynt, som har ein nær erotisk nærleik til kvarandre og som ikkje fungerar utan kvarandre. Ta Helan og Halvan til dømes, eller Laurel og Hardy som dei heiter på originalspråket. Dei er kanskje stadig i romantiske trøbbel, men er det ikkje slik at dei eigentleg berre har blikk og hjarte for kvarandre? Dei eksemplifiserar veldig godt det homofile filmparet. Berre sjå her!

Det får ein eigentleg til å lure på om det ligg meir bak namna; Helan og Halvan?

Takk til min eminente venn Lord Bassington-Bassington, forvaltar av god smak, for tips om videoen.

Den russiske matrisa

Denne filmen har gått sin sigersgong over verdsveven den siste tida, og det med rette. Den er faktisk ikkje så reint lite artig. Ein må nesten bøye seg i støvet for våre vennar i aust som har klart å sause saman denne stumfilmversjonen av 90-talets store suksess The Matrix. Og det med sjølvaste Charlie Chaplin i hovudrolla.

Det er minst like mykje å analysere i forholdet mellom original og parodi, som det nokon gong var i originalen. Ein må spørre seg - er Charlie Chaplin valt berre fordi han er ikonisk for stumfilmtida og slapstick? Eller skal ein òg ta med i biletet at Chaplin var ein ivrig revolusjonær kommunist, som tidleg såg farane ved den fascistiske stat? At denne filmen kjem frå Russland finn eg òg interessant; då The Matrix iscenesett filosofien til Mikhail Bakunin den russiske rivalen til Karl Marx i den første internasjonale. Filmen henvis frå byrjinga av direkte til den franske postmodernisten Jean Baudrillard sine skriveri om Bakunin, og hans revolusjonære filosofi. Dette er ein grunnleggjande anarkistisk filosofi, som gjerne er kjend som russisk nihilisme eller revolusjonær nihilisme, og Bakunin vert av mange anarkjend som terrorismens far. Politiske drap og bombeattentat skulle skremme borgarskapen, og alle som kom i vegen for den revolusjonære var òg ein del av systemet. Ein del av problemet.

Ein filosofi som heilhjarta vert omfamna av filmens heltar; terroristane som kjempar ein nobel og nådelaus kamp mot det fascistiske tyranniet som den borgarlege ideologi og medvite er, i filmen representert av ein digital verd kalla the Matrix. Charlie Chaplins Neo er ein arbeidar, som gjennom kontakt med ein anarkistisk filosof ser gjennom ideologiens slør, og kan sjå strukturen som ligg bak. Eit ontologisk sjokk finn stad i det Neo opplev at han kan endre verda, han kan bryte ned borgarskapets struktur og verda som er tvungen på han. Den frigjordte arbeidar er ikkje berre ein effektiv revolusjonær, han er ei guddomleg kraft. Ei historisk kraft som vil omvelte alt.

Og om du trur du har ei betre tolking, så lurar du deg sjølv. Ta deg ei bolle!

Fokus for kvelden

Kort tid etter at eg hadde gjeve ei kort omtale av det nederlandske progrockbandet Focus vart det kjend at dei skulle ut på turnè att. Og denne turneen kom til å ta dei til Bergen. Diverre vart konserten avlyst, men det gjorde meg strengt tatt ingenting sidan eg var i London på tidspunktet. At konserten vart satt opp på ny i kveld var derimot ekstra gledelege nyhende og resulterar i at eg må hive på meg støvlene og springe ut for å jodle litt.

Dette sjølvsagt i påvente av at vår venn Dekodet skal få ut fingen og skrive ein lengre presentasjon av bandet, slik han lova han skulle gjere når det vart kjølegare. Og her eg sitt og frys på tærna, og høyrar rapportar om snø i mindre siviliserte delar av landet, så må eg vel kunne påstå at tida er inne? Det er tross alt vorte frykteleg mykje kjølegare no enn i somar.

Vi ventar, Bjørn Are!

Stakkars Vampyren i Oslo i kveld!

Er du i syndas bygd utan noko vetugt å ta deg til? Eller har du noko vetugt å ta deg til, men som kan utsettast, kanskje? Ja, då burde du eigentleg flytte stumpen din ned til våre vennar på Kjettersk Kjeller, der vår tvilsomme venn, Arnfinn Pettersen nok ein gong skal fortelje om desse lika sine. Under tittelen Stakkars Vampyren: Blodsugerens vei fra monster til offer, vil han som Noregs leiande vampyrolog fortelje om korleis vampyrrolla har utvikla seg i seinare tid.

Det heile for å feire at boka hans no er tilgjengeleg i paperback, for dykk hengerumper der ute som ikkje kjøpte den då den var å finne i hard innbinding.

Kjenner eg han rett så vert det ikkje så reint lite underhaldande. Og ikkje minste vert det trygt for normale menneske, for mannen har med seg vampyrdreparsettet sitt, og er klar til å ta rotta på ein kvar ungdommeleg gother eller emo som slentrar innom. Eg tykkjer i alle fall det er tryggjande å vete.

Dessutan er det alltid kjekt å høyre på oss folkloristar bable om kva enn vi likar å spesialisere oss i, er det ikkje?

Så ta turen! Det hender på M3 Mat & Bar, i Maridalsveien 3, det byrjar klokka 19.00 og det koster 70 spenn.

Spelrealisme

Eit jag mot meir og meir realistisk grafikk og action er eit kjenneteikn ved spelindustrien. Dette vert ofte satt langt over gode gamle målestokkar som "spelbarhet" og "moro", og får sensurglade nevrotikarar til å hoppe i stolen kvar gong nokon "banar veg" med eit nytt spel. Dette er tilfellet med Call of Duty: Modern Warfare 2, Infinity Ward sitt nyaste krigsspel i den populære serien, som kom i sal denne tysdagen.

Ingen kan seie noko på grafikken i dette spelet. Den er fabelaktig. Så lar vi spelbarheten liggje til side, og så kan vi heller nyte angsten som breiar seg der ute. For realistisk krigføring er i nokre kjelder berre bra dersom folk faktisk døyr, om det skjer i tryggje omgjevnadar på tenåringsrom... så er det skummelt! Dette har distributør Activision skjønt, og lagt fleire åtvaringar inn i spelet og høve til å hoppe over dei meir valdlege segmenta.

Dette hjelp sjølvsagt ikkje på dei mest nevrotiske, der the Daily Mail er først ute med å reagere på kor fæsleg denne valden er. Dei grip sjølvsagt tak i det mest openbare dømet, ein frivillig del av spelet der du tar rolla som terrorist og har høve til å massakrere ei gruppe sivile (Ja, den ideologiske vinklinga i spelet er like diskrè som ei slegge til skrittet på morgonkvisten. Venta du noko anna?). Dette reagerar dei sjølvsagt kraftig på. Og dette skal sjølsvagt takast opp i det britiske parlamentet.

Alvorleg tala; kan nokon fortelje desse folka at ingen vert tvungen til noko som helst? Ingen vert tvungen til å spele dataspel, og ingen vert tvungen til å drepe sivile, verken her eller der... på den andre sida, så har det britiske parlamentet nokre liv på samvitet der ute? Uskuldege og sivile.

Nei, ein kan ikkje stogge at dataspel vert meir realistiske. Berre sjå på denne presentasjonen av Modern Warfare 3, om du ikkje har sett den enno. Her snakkar vi hard realisme!


Utover det må eg ærleg innrømme at eg er frista til å plukke opp MW2 i morgon og erklære Jihad i multiplayeren, men eg hadde eigentleg tenkt å la vere å kjøpe det før jul...

Bursdag med smell

Ein av verdas store heltar fyller 90 år i dag. Hans oppfinning er å finne i bruk blant rike og fattige verda over, og pryder til og med nasjonale flagg, og ikkje reint få organisasjonsfaner. Hans oppfinning har slått an blant alle folkegrupper, nasjonalitetar og ideologiske grupperingar. I sanninga ei oppfinning som foreinar verda, og sett slik er det umogleg å hevde at Mikhail Kalashnikov er noko anna enn ein fredens mann! Verda står i dag foreint under Kalashnikovs AK47! Og viktigast av alt - denne stolte sosialistiske helten tener ikkje eit raudt øre på denne tenesta til verdas befolking!

Kven er med meg og nominerar Kalashnikov til Nobels fredspris til neste år?

RATATATATATA-HURRA!

Merkedagsforvirring

Dette er ein viktig merkedag, ein dag som resonnerar gjennom moderne historia. Og sjokkbølgja byrjar i Tyskland. Germania!

Ein har varma opp til det lenge, men i dag slepp ein flaumen av glede og entusiasme fram. I dag var dagen då historia endra seg for alltid, då tyskarane reiste seg og kvitta seg med det symbola som hadde tynga dei ned i fleire tiår. No dukkar dei opp i avisene med store glis, alle kommentatorane og fortel med stort engasjement om korleis tyskarane, ført an av Sturmabteilung (SA) gjekk laus på jødiske forretningar og synagogar! Denne Krystallnatta som den vart kjend som skulle for alltid brenne 9. november inn i historiebøkene, og i dag markerar ein det gledelege jubileumet for denne... nei... vent litt. Dette kan ikkje stemme...

La meg sjekke.

Aaah. Slik heng det saman! I dag markerar vi med fakkeltog verda over, denne forbrytelse mot menneskeheten og slaget mot fridom som fann stad i Tyskland. På denne dag, 9. november for nøyaktig 20 år sidan marsjerte kapitalistiske nikkedukkar mot grenseovergangane mellom aust og vest Berlin, og gav slik nådestøtet til den demokratiske tyske republikken, DDR, og med dette kollapsa kommunistveldet i aust. Denne sorgens dag minnast vi i dag, med orda aldri meir... og... nei, faen, det stemmer heller ikkje.

Eg gjev opp. Eg skjønnar ikkje 9. november. Folk er enten fulle av sorg, eller renn over av glede over datoen. Og det forvirrar meg fullstendig. Tenk, eg har hatt litt av ein dag sjølv, skal eg seie dykk! Desse andre forvirrande folka har ikkje einerett på denne dagen, nei! Min dag byrja altså med at heisen stogga, med meg i, då eg skulle på jobb, og så....

Ein flørt med bilete

Eit bilete kan seie meir enn tusen ord. Og dette biletet teikna av Den Unge Herr Holm lar vi stå for seg sjølv... inntil vidare.
Sett av 1. desember.

Det er vel alt eg kan seie akkurat no, i påvente av ei reell og offisiell annonsering.

Kjærleiken er død

Til dei som trudde at kjærleiken verkeleg var evig, så har eg triste nyhende frå min nabos kjærleiksliv. Den kalde harde sanninga er at skriften nok ein gong er på veggen.
For å seie det enno tydlegare...

Den siste tidas blomstrande kjærleik har nådd sin haust. Kva enn som har skjedd mellom min nabo og hans utkåra Bunny kan vi berre spekulere i. Har ho funne nokon andre? Har ho svika henne? Oppdaga ho drikkevanane hans? Hadde han dårleg hygiene?

Spekulasjonar er til inga nytte. Realiteten er klar. Deira namn er viska ut av kjærleikens bok. Det er over, og der ein gong deira lidenskap var nedteikna, er det no berre blanke sider til evig tid. Og her kjem vinteren...

Influensavaksinen har interessante biverknadar?

Eg fekk nett denne videoen servert, som visstnok skal demonstrere ein litt uvanleg biverknad ved influensavaksinen.

Og eg har ikkje ord.



Mistenkjer at det er gale å le, men skal ein verkeleg ta dette seriøst?! Verda er vidunderleg folkens! Sjølv om dette er tull, så er det vidunderlege vesen som har tenkt tanken!

V - med vassekte spoiler

Som stor fan av originale V av Kenneth Johnson ser eg fram til å sjå kva Jace Hall og dei andre har fått til med sin remake av serien. Ein har jo lov til å håpe at det vert bra, men etter å ha sett dei første 8 minutt av serien sakna eg dei tydeleg politisk motiverte karakterane som var så synlege frå første stund i den originale mini-serien. Ein kan vel ikkje vente anna i desse sterile tider?

Første episode vart vist på tysdag. Og eg skal i næraste framtid sette meg ned og sjå denne. Rapportane hittil tyder på at dei går altfor snøgt fram med å avsløre "skurkane" i serien, og ikkje brukar tid til å byggje opp den same spenningen som i originalen. Dette på tross av at sidan dei har 13 episodar i den første sesongen har langt betre tid til rådighet enn den første mini-serien.

Dette vert skummelt...

Og så, til slutt, ein spoiler!

Lucidity, vuggevise i spelform

Hakk i hel på The Secret of Monkey Island, køyrde LucasArts fram Lucidity. Deira mål er å prove at dei er attende, og tenkjer å ta spel på alvor att. Og Lucidity klarar det fint. Spelet kastar seg inn i ein vaksande sjangar av "seriøse" plattformspel. Sjangaren som er kjend for Mario Bros og Sonic, og som stort sett handlar om ein skal kome seg frå ein ende av skjermen til ein annan. Sjangaren har fått sin renessanse i det siste med spel som Braid til Xbox Live Arcade og PC, der ein kombinerar tradisjonell plattformspel med usedvanleg pen grafikk og tyngre konsept, båe av narrativ og mekanisk art.

LucasArts sitt Lucidity kom for nokre vekar sidan, til Xbox Live Arcade og PC, og sjarmerte buksane av meg frå første stund. Her følgjer vi ei jente som etter å ha lest eventyr hjå sin bestemor sovner. I spelet følgjer vi henne gjennom draumeverda. Vi styrar ikkje henne, men vi legg ut brikker eller gjenstander som skal hjelpe henne til å komme forbi farane - og å samle inn ildfloger. Det heile innpakka i ein prakt vi kjenner frå gamle teiknefilmar på barne TV. Det er simpelthen usedvanleg sjarmerande. Og ein må nesten innrømme at LucasArts foreløpeg overtyder om at dei er attende. Ta ein kikk på dette:

Høyrde du nokre kjende toner der i byrjinga? Det burde du. For temalåta burde vere kjend for dei fleste oppvaksen i Noreg og Sverige.

Historia bak dette er fortald her, men det koker ned til at den musikkansvarleg Jesse Harlin ville ha noko som ikkje var på engelsk. Helst ei vuggevise. Samstundes var han på jakt etter eit prosjekt han kunne gjere med Lisa Eriksson frå Techno Squirrels. Og vips... resultatet var Byssanlull. Den kjære vuggevisa dei fleste av oss har høyrd i ny og ne, og mest truleg sunget sjølv ein gong eller ti. Og kombinasjonen av Jesse Harlin sitt arrangement og Lisa Eriksson si stemme har absolutt ein effekt på spelet. Det sett verkeleg ein drøymande og fjern stemning for seansen, og ein melankoli ein berre vil drukne i.

Jesse Harlin var faktisk så snill, at han la låta ut. Så last ned, og kos dykk.

Sjarmerande argumentasjon

Eg har ein hobby... ein litt underleg hobby. Eg les grusomme nettsider og bloggar, der logikken er eit sjeldan syn og den argumentative teknikken eit symptom på psykiske problem. Ofte høyrer vi skrik og rop om at psykiatrien i landet ikkje har nok ressursar til å ta seg av alle dei trengande, men hadde vi kunne hjulpet alle... så hadde ikkje internett vore like morosamt. Simpelthen. Ved å følgje ein tråd på skepsisbloggen, snubla eg over ein blogg som tydlegvis handlar mest om alternativ medisin og at det er farleg med innvandring - eit tankemønster som ofte går att. Merkeleg nok, så stammar jo mykje av argumentasjonen for alle desse alternative behandlingsmetodane frå naturmedisin i ikkje-vestlege land, men la oss ikkje kreve eit så konsekvent verdsbilete. La oss berre halde oss til det vi får servert. Og det vi får servert er meir enn godt nok til å underhalde mullaen på ein tysdags formiddag. For kven vert vel ikkje sjarmert av følgjande argumentasjon mot auka innvandring til Nord-Noreg:

"Jeg tenker at norge ligger 4-5-6-7 år bak våre naboland i utviklingen. Det har vi bestandig gjort. Da gjør vi vel det når det gjelder innvandring også. Jeg må bare anta at det er verre i Danmark, Nederland og Tyskland enn det er i norge. Alså vil det bli mye verre i Norge om noen år enn det er i dag. Dette burde våre ledende politikere ta inn over seg. Er det ingen i regjeringsbygget som har til oppgave å analysere fremtiden?"

Med slikt på bordet vert vi nok for opptatt med å analysere meiningsinnhald til å kunne tenkje på framtida. La oss no ta ein kikk på dette. Hypotesen er at Noreg følgjer alltid fire fem år etter våre naboland. Altså må det vere verre i våre naboland, sidan dei ligg foran oss. Og sidan det er så ille i våre naboland, så vil det verte verre her om nokre år, fordi vi følgjer jo etter dei.

Æsj. No fekk eg vondt i hovudet her. Det gjer vondt, sjølv for vise mullaer som meg, å ta denslags hardtslåande argumentasjon innover seg. Litt svimmel er eg òg no.

Bloggen har forøvreg adressa "Tobys frie ytringer". Eg trur vi anar kva desse ytringane er fri for.

No. Ibux. Frå den slemme legemiddelindustrien.

Teologisk opplysing: Cthulhu

Eg får ofte spørsmål om kva som skiljer mullaens teologi, frå tradisjonell sufi-islam. Dette er langtifrå eit enkelt tema å gje ei fullgod forklaring på. I dei Sataniske Vers, for alltid fjerna frå den heilage Koranen, hintar Profeten (fvmh) om eldre Gudar, med nære band til stjernene på himmelen over Mecca. Kven desse eldre Gudane er, framstår som uklart, men i vår moskè kjennar vi godt til dei, og deira grusomme namn. Dei er ikkje alle Gudar, per definisjon, men eldre vesen hinsides vår marginale forståing av skaparverket, og ein har ikkje anna val enn å bøye seg i støvet for dei. Framst av alle er Cthulhu, som kvilar den dag i dag i den sunkne byen R'lyeh. Min venn JBQ kunne i dag tipse meg om denne enkle opplysingsfilmen for barn og uinvidde, som fortel deg alt du treng å vete:

Eg tar jo sjølvsagt anstøt av at ein viss konge i gult vert framstilt som illeluktande, han vaskar seg faktisk jamleg, men heldigvis reddar filmen seg inn ved å understreke kor hjelpsam han er.

Så? Er du klar til å konvertere? Oppsøk din lokale Esoteriske Orden av Dagon i dag, eller ta kontakt med ein Byakhee. Vi er alltid tilgjengelege...

Fordi kjærleiken er evig

Som gamal kynikar er eg framleis grepen av undring om at kjærleiken tydlegvis blomar i nabolaget mitt. Frå å ha nytta veggene i bygget til å etterlyse nokon å vere nær og nokon å... kopulere med, har ein av mine naboar i det siste kunne annonsert sin kjærleik til ein "Bunny" på dei sjølvsame veggane. Det er neste for utruleg, og ein må jo undre seg korleis Bunny forheld seg til dette. Svaret er, utruleg nok i mine auge, at ho attgjeldar kjenslene. I alle fall om ein skal tru følgjande beskjed etterlatt av henne;
Ja, slikt kan jo kven som helst verte varm i trøya av. Ein kan jo godt forstå at mottakaren av dette svaret gjerne vert litt reven med. Han kan jo ikkje gjere anna enn å opne sitt hjarte for Bunny og heile verda;
Sanneleg seier eg, kjærleiken må vere evig!