Eit reisebrev om jødar

På mine reiser rundtomkring i verda, tenkjer eg ofte på dei ulike folka eg treff, og ikkje treff der ute. Vi er ein svær familie på denne planeten, og det er viktig å kjenne sine brødre og systre, tenkjer eg. Jødane får ofte mykje pes i desse dagar, og antisemttiske straumingar båe i Noreg og resten av Europa er eit aukande problem. Dette trass at ein har prøvd å klare opp i nokre av dei misforståingane om ZOG - the Zionist Occupation Government, den populære konspirasjonsteorien på den hakkande gale høgresida - i fargerike barnebøker.

Om du frykter at ditt barn skal bli antisemitt, og bli livredd for jødiske skuggeregjeringer, så er dette boka for deg, tenkjer eg.

Historisk sett samla jødane seg i ghettoar i bykjerna. Ein får inntrykk av at desse ghettoane var store greier, full av jødar, men stemmer dette? Eit blikk på gatebiletet i Brighton tyder på at det ikkje gjer det.

Seriøst... det var ikkje store gata den der jødegata der. Vi antar at dette er den vidkjende jødiske ghettoen i Brighton, og det er snakk om ei bakgate. Ikkje rart at dei flytta til midtausten når dei budde så trangt. Israel virker litt meir romsleg. Iallefall når dei fekk kasta ut alle dei som budde der frå før. Eg veit ikkje om dei hadde sluppe unna med det i Brighton, når eg tenkjer etter. Men eg digresserar.

Poenget er at vi alle har meir å lære om jødane i Europa. Sjølv aldrande skinheads som sekretæren til Lord Bassington-Bassington.

Lesing er kanskje ikkje den aktiviteten ein oftast assosierar med snauskallar, men det er faktisk den aktiviteten dei fleste av dei har felles i mi erfaring. Det er kanskje eit godt døme til etterfølgjing? Særleg når det kjem til å lære om jødisk historie, for det er berre så langt du kjem med JewTube.

Dette innlegget er basert på heilt verkelege hendingar, og manglande inspirasjon til kva desse eigentleg ganske flotte bileta skulle nyttast til.