Kvar i all verda er mullaen?

Ja, det har ikkje vore mykje lyd frå moskeen i det siste. Dette må vi berre beklage, men det har si naturlege årsak. Mullaen har måtte flykte landet, då enkelte grupper ikkje klarte å sjå forskjell på han og mulla krekar. Så mullaen er nok ein gong i landflyktigheit. Men kvar?

For det første er det ein stad der dei har store problem med å rydde opp etter seg. Overalt kvar eg går finn eg steinrøyser som etter alt å døme har lagt der i all eve. Makan til forfall. Og dei innfødde ser ikkje ut til å vere interessert i å rydde opp heller. Dei berre går forbi, utan å bry seg.

For det andre er det ein stad der folk har ein underleg kollektiv sans for humor. Dei snakkar alle eit tullespråk laust basert på korleis mafiaen snakkar i amerikanske gangsterfilmar. Berre at dei berre snakkar tulleord. Det var sjarmerande til å byrje med, men no har det byrja å bli litt teit. Skjerpings folkens, snakk norsk!

For det tredje, og dette er særs viktig, så er det ein stad der sigøynerar stel alt datautstyret ditt første dagen, slik at det å oppdatere bloggen vert litt vanskeleg. Og å gjere arbeidet ein kom for å gjere. Hmsk. Kan dei ikkje berre finne seg noko skog og mark utanfor Oslo, slik som normale sigøynerar, og ikkje plage ein stakkars reisande mulla på jakt etter ein stein å krype under.

Heldigvis har dei sjarmerande fascistar som matar mullaen godt.

Så er det berre å takke det norske Samlaget for å ha skaffa meg ein skjulestad.

Men ikkje tru at eg gjer noko anna enn å jobbe her, altså!

Hobitt i tåkeheim

Eg gjorde det.

Eg hadde ikkje tenkt til å gjere det.

Eg har for mykje anna eg skulle ha gjort med livet mitt.

Eg burde ikkje kaste vekk tid.

Men eg gjorde det.

Eg såg Hobitten. Eg såg den første av 3 delar av filmatiseringa av ei barnebok du les på ein fin aften. Den varte to og ein halv time.

Eg gjorde det, vel vitande om at dette kom ikkje til å verte ei uventa reise, men ei langdryg reise.

Og pokker heller. Eg likte det.

Eg vart underhaldt. Eg lo tilogmed. Og jenta ved sida av meg spiste ei plastflaske fordi ho tykte det var spennande.

Og best av alt. Var dette.


Og det seier eg ikkje berre fordi eg sitt her og nyt visa i ein tåkelagt by. Det er berre ein ekstra bonus.

Abortert forstand

Okay folkens. Benk dykk ned. Finn fram popcorn og notatblokk. Det er på tide å ta i mot eit lys eller to. Ann Coulter fortel deg du treng å vete om gærningane som vil ta frå amerikanarane våpen.

Det er mykje her vi kunne gripe fatt i, men viktigast av alt er sidestillinga av våpenregister og register over kvinner som har fått utførd abort. Kvifor har vi ikkje tenkt på det før? Det er jo klart at ei kvinne som er villig til å begå abort på eit av sine eigne born, sikkert er dobbelt så villig til å abortere andre kvinner sine born. Trur det burde vere openbert for dei fleste. Og ein openber trugsel, ikkje minst. Verst av alt er kvinnene som spontanaborterar, dei må vi iallefall ha litt kontroll på! Snakk om manglande sjølvkontroll! Kan du kjenne deg trygg, vel vitande om at kven som helst rundt deg er villig til å spontant abortere ditt foster??

Vi treng eit register. Vi treng plakatar. Vi treng simpelthen å verte åtvara om denne trugselen. Takk Ann Coulter for at du tenkjer så klart. Vi treng fleire som deg.

Heldigvis har vi i Noreg Nina Karin Monsen og Hanne Nabintu Herland til å passe på oss... og apropos det.


Eg trur kanskje eg spontanabortere i buksa der. Gud som eg gler meg.

Pusekattar i teneste

Det er ikkje ein løyndom at kattepusar stod sentralt i strida som reiv Europa i filler på midten av førre århundret. Men kor sentrale var dei ved fronten? Kan vi berre gå utifrå at dei haldt seg i bakgrunnen?

Nytt biletmaterial kan tyde på noko anna.

"Puss in uniform"

"Puss in boots"

Dei er så søøøøøøteeee!

Alvorleg tala, korleis klarte desse krabatane å tape krigen?!