Falken flyr! Endeleg!

Kampen mot kommunismen, for mange er den minst like viktig som kampen mot bompenger og Pandamonium. Særleg for fascistar og tillitsvalte i FrP er denne kampen frykteleg aktuell til ein kvar tid. Ikkje at det er ein samanheng her då, trass kva sinnsforvirra svensker likar å påstå. Ein stad der slikt har vore eit brennheitt tema er Portugal, dette lille siviliserte landet ved sida av Spania. Ja, dei var jo eit lite fascistisk paradis, og dette har avfødd ein del reelle og ein del fiktive historiske fenomen. Som Kaptein Falk, eller Capitão Falcão som karen heiter på originalspråket. Her i moskeen vart vi obs på denne antikommunstiske facsithelten då ein trailer for ein TV-serie som dokumenterte hans eventyr dukka opp i 2011.

Men meir skjedde det ikkje. Trass iherdig oppmoding frå underteikna mulla på mail, kom liksom produksjonen på denne dokumentarserien aldri nokon veg. Alt kunne tyde på at vi var dømd til å leve i mørkre og uvisse.

Til no, i dag kunne faktisk våre portugisiske kameratar openberre for Facebook at produksjonen endeleg var i gang. Ikkje på ein serie, men på ein 90-minutt lang film. Falken flyr! Endeleg!

Eia! Eia! Alala!

Eg vonar han tar for seg Pandamonium i tillegg til kommunistar. Kommunismen er jo litt passè.

Baconkampf?

Det skal ikkje vere lett å forstå seg på nettkultur, verkeleg ikkje. Og når ein drikk på jobb, så er det frykteleg lett å blande kort. A skjer, B skjer, difor må det vere ei samanheng, eller kva? For å gje eit lite døme; på nettet er det mykje pornografi, frykteleg mykje pornografi, saftig vulgær sex festa til film og bilete til stor forlysting for alle og ein kvar. Eit anna fenomen eg har notert meg er at kollektivtransport berre vert dyrare og dyrare. Dette kan tyde på at folk tener så mykje pengar på å produsere porno at dei har råd til meir buss, alternativt at folk er heime og ser på porno og difor ikkje tar bussen, og difor går prisane opp for dei som faktisk er att. Færre om byrda liksom.

Du ser ikkje samanhengen?

Vel då veit du korleis eg hadde det, då sjølvutnemnt kritiker til leike Aksel Kielland slo eit slag for internettkulturen og ville demonstrere at han hadde oppdaga eit feneomen som kalles meme, og i den samanhengen argumenterte for at å like bacon er å delta i ein kulturkamp mot islam.

Atteva?

For det første... HÆ?!

Om bacon er ein del av ein kulturkamp, så er det kampen mot helsekostekspertar og folk som vil ta frå deg alt som er godt i livet.

For det andre... bacon er ei FRUKT! Kor vanskeleg kan dette vere å forstå?

For min del kokte denne kronikken ned til noko slikt som dette:


Og då har du vandra langt ut i bushen. Lett for, når ein er lettare forvirra og full på jobb.


Etter å ha lest Kielland sin tekst ein del gonger er vi framleis uvisse om han er i mot islam eller bacon, men ein ting er visst, at her i moskeen vil vi gjerne ha båe to. Sprøsteikt, deilig islam og egg. Mmmmmmm. Og saftig vulgær porno sjølvsagt. Og billigare kollektivtransport.

Det heng sikkert saman.

Kamprapport: Karmøy

Mullaen er alltid nyfiken på framande kulturar, og kor langt dei har komen i retning av sivilisasjonen. Denne gongen gjekk turen til Karmøy, nærare sagt til Skudenes som med sine i overkant av 3000 innbyggjarar sjølvsagt har bystatus. Sjølve Somarbyen har TV2 erklært denne rustiske staden. Mtt mål for turen? Å finne ein lokal moské slik at eg kunne få unnagjort ein bøn eller to.

Det skulle vise seg å vere lettare å sagt enn gjort. Trass i at Karmøy og Skudenes ligg kun eit steinkast frå Araberbyen Haugesund. Ein skulle jo eigentleg tru at det var som fot i hose, og at ein eller annan oljesjeik hadde spytta i eit par kroner for å reiste ein minaret eller to, eller i det minste ei TV-stove med nokre bønneteppe slengt rundt.

Det manglar jo ikkje på gudsfrykt blant dei innfødde. Så snart eg var over brua til Karmøy vart eg presentert for eit bedehus, og så enno eitt, og så enno eitt. Etter fire av desse kunne sjåføren min melde at området vi skulle inn i, var verkeleg religiøse. Der var det eigentleg berre eit par bustadhus klemt innimellom bedehusa.

Og det er jo ikkje som om dei er tomme skall. Ved minst eitt høve såg eg den unge lokalbefolkinga myldre rundt inngangen til eit av desse bedehusa. Dei straumde til som laks opp elva for å gyte. Og det var jo noko fiskeaktig over dei. Det lille eg fekk sett av dei, iallefall. Var ikkje så lett å studere andletet deira, dei hadde mørke kapper med hetter, og andleta vart berre lyst opp av faklane dei bar med seg.

Poenget er altså at det var haugevis av bedehus der. Det var så mange bedehus der at eg ikkje kunne kaste stein, utan å knuse eit vindauge på eit av desse husa og få ein bøling med sinte fiskemenneske med faklar etter meg. Og slikt må ein jo syne omsyn for.

Haugevis av bedehus, men ingen moské. I was looking for Mosque in all the wrong places. The wrong places er her altså Karmøy.

Men for all del, det var ein koseleg stad dette, med klassisk pre-urban bebygging. Smale gater, fine trehus og trivelege menneske som stirra framandkaren i senk.

Og Johannes, den geriatriske kafeeigaren kunne servere nydelege vaflar med skjelvande hand.

Og det i verkeleg viktorianske omgjevnadar. Seriøst, det var meir dill og dall der enn i moskeen min!

Skudenes har òg ein sjølvbetjeningsbokhandel som er verdt å få med seg.

Og sist, men ikkje minst, så har dei ein nesten ekte månestein som er fleire milliardar år gamal. Eldre enn sjølve skaparverket ifølgje nokre lokale kommentatorar.

Så det var jo verdt turen, sjølv om eg ikkje fann nokon stad å be. Riktig så triveleg var det. Sjølv om eg føler at lokalbefolkinga i Skudenes fekk eit litt feilaktig inntrykk av meg.

Altså... eg skulle jo berre ta ein liten dukkert, og så sovna eg... eg vil hevde at dette var å overdrive litt.

Men er det slik det skal vere... så reiste eg like så godt heim. Dei er gærne desse Skudenesbuane.

Fest for ei bok! (Bergen-edition)

Såeh... det har gått nesten ein månad sidan Gi meg en scene! Norsk blogghistorie - ti år med terror, traumer og dagens outfit såg dagens lys, og Oslo var åstaden for ein liten fest. Men som dei vestlandspatriotane vi er her i moskeen insisterar vi på at boka er verkeleg ikkje utgjeven før vi har hatt ei lanseringsfest i Bergen òg. Vestlandets hovudstad er det som verkeleg tel, og det er Litteraturhuset som vert vertskapen i dag når vi sparkar i gang.

I panelet er han derre Bjørkelo, i lag med vakre menneske som Kristine Tofte, Elisabeth IC og Hjorthen, og Den Unge Herr Holm skal styre showet. Forhåpentlegvis vil han teikne litt, medan desse andre kan signere, preike og blotte seg for publikum. Og ja, publikum, det er deg det.

For det er jo noko med blogging, det forlangar jo ei scene av eit slag. I dag skal det pratast i det vide og det brede om kven desse bloggarane er, på nett og i røynda, og om det er ein samanheng. Er mullaen den same i sin online moske, som han er på gata? Den som kjem på litteraturhuset ikveld får svaret.

Vi gler oss. Ta med pengar til bok. For vi må liksom selge noko av den og for å rettferdiggjere galskapen. Og med galskap meiner eg sprudlevin.

Vel møtt, folkens!