Demokrati er ikkje lett

Det er ikkje lett å oversjå at det har vore Stortingsval att... og vi har fått eit lite regjeringsskifte. Vi har bytta ut ein gjeng med kjenslevare marionettar, med litt kaldare marionettar. Det er iallefall slik eg har fått det forklart. Eg har som dei fleste veit eit litt anstrengt forhold til heile prosessen, eg venter berre på opprettinga av kalifatet.

Eg vil trass alt verte kalif. Eg lover det vert kjekt.

Nokre ting ved valresultata kan vere vanskeleg å forstå, likeså reaksjonane på det. Om ein skal tru Facebook og Twitter har dommedag komen og gått, og at i morgon vert konsentrasjonsleirene opna, og sigøynerane har allereie blitt slakta ned i gatene av brunskjortene frå FrP. Isåfall var dei jævla diskre, for eg fekk det ikkje med meg.

Den største endringa som vi står overfor (ingenting har endra seg heilt enno) er at vår statsminister, Jens Stoltenberg har erklært at han går av. Han har lidd eit nederlag og mista ein handfull mandatar. Han gjev difor stafettpinna vidare til Erna Solberg, som ved hjelp av pondus og bergensk skremmedialekt sjarm har vunne litt fleire mandatar enn ho hadde vunne før. Stoltenberg sitt parti, som ironisk nok (om ein tar hans CV med i vurderinga) heitar Arbeidarpartiet, er etter valet framleis det største partiet i landet og gjev difor frå seg makta. Jens er simpelthen lei. Det er lenge sidan han har smilt så mykje som når han kasta nøklene til statskassa på JarnErna i går. Det varma eigentleg hjartet.

Dei store taparane i valet var visstnok SV og Venstre. Beggje er litt sånn halvgrøne liberale parti som vil at alle skal ha det bra. SV er leia av ein hardbarka sosialist med pappapermisjon, medan Venstre sjeldan eigentleg har noko leiing å snakke om. SV gjekk fullstendig på trynet etter å ha leika regjering med Jens, og klarte såvidt å halde på eit par seter på Stortinget. Venstre derimot dreit seg skikkeleg ut og vann sju nye seter. Og dei grin, og dei grin, og dei grin. Ja, du høyrer framleis rett... Venstre er lei seg fordi dei har gjort eit godt val. Dette kan ein kun forklare med at den manglande leiinga har funne ut at dei vil støtte opp om ei regjering med Siv Jensen og Framstegspartiet... noko dei har gått til val på at dei helst ikkje ville gjere. Dei føler seg pittelitt dumme no. Piskeslaga du høyrer frå naboleiligheita er mest truleg eit venstremedlem som driv og pisker seg sjølv til blods over ryggen. Og det er berre rett og rimeleg... dei bør gjere lit bot for dette. Idiotar.

For kva har dei gjett oss? Denne vidunderlege framtoninga.

Norsk politikk har ikkje sett makan til fruentimmer, eller makan til feiring. Heimbrenten og champagne flaut godt inn i kvarandre denne kvelden då partiet feira eit knustande nederlag, tap på 11 mandat på Stortinget, og difor ein sjølvsagt plass i regjering med JarnErna.

Og slik fungerar altså demokratiet, kjære vener... det største partiet forlet makta, partiet som vinn sju mandat er kjempelei seg, og partiet som tapte 11 feirar og gryler til langt utover natta.

Eg kan forstå det virker litt forvirrande, men eg vonar dette har vore oppklarande for dykk. Eg tar meg ein drink, ser dykk om fire år. MORNA!

Frisøryrket er det gode liv

Eg har på ny vitja Karmøy, på jakt etter moskear der eg kunne forkynne Ivar Aasen sin glad bodskap. Framleis like lite hell, eg fann eit telt i regnveret, men eg er usikker på om eg var velkomen der.

 Det såg lovande ut på avstand, men så... 

Jajo, han om det. Det er trass alt Karmøy, og dette var vel det eit så klart teikn på det som eg kunne finne. Det hindra meg sjølvsagt ikkje å ta øya nærare i ettersyn, og studere ho frå eit par ulike perspektiv. I denne omgang det økonomiske. Vi kan ikkje leve av å klippe håret til kvarandre, erklærar høgresida når dei skal argumentere for å satse meir på næringslivet. Eg er ikkje ueinig, vi må styrke næringslivet, vi kan ikkje alle jobbe i det offentlege. Sjølv om det avogtil virker som om vi alle gjer det, og lever av å levere offentlege tenester til kvarandre. Biletet er likevel overførbart til privat næringsliv, det er ikkje slik at det offentlege har monopol på underleg sirkellogikk. Ein hårklipper, ein såkalla frisør på fagspråket, er jo trass alt ikkje ein offentleg tilsett. Han, eller ho som det ofte er, er jo trass alt ein aktør i den frie marknaden. Vi har ikkje frisørmonopol eller statlege hårklippesalongar  i dette landet heilt enno. Heller ikkje statlege bordell, ikkje ein gong på Karmøy.

Fun fact: Observasjon tyder på at Kopervik, ein av dei tre byane på øya, strengt tatt er ei fødestove med bystatus. Overalt var det gravide kvinnfolk, eller kvinner med små born. Små born som nytta meg som klatrestativ medan eg satt og skreiv på ein kafè. Visstnok følte ikkje mødrene for å snakke til borna sine når dei herja med framande menn. Greit å vete. Rykta seier at Åkrehamn er verre... men der har vi ikkje våga oss til enno. Kun sett frå bak skotsikre glas på jeepen.

Uansett; om Karmøy skal forståast som eit mikrokosmos av Noreg, som ein stad å teste ut økonomiske teoriar i mindre skala før dei iverksettast på nasjonalt plan kan alt tyde på at vi har funne kjelda til vår rikdom når oljeeventyret er over. Vi kan faktisk leve av å klippe håret til kvarandre. Iallefall om frisørdoningane er noko å lese av. La meg introdusere dykk for ein firmabil frå frisørsalongen Tango, ein av usedvanleg mange frisørsalonger på Karmøy.

Som du ser, så virker det som om det er rimeleg lukrativ business å klippe håret på kvarandre. På ei langstrakt øy som Karmøy så køyrer dei tilogmed heim til kvarndre i jålete sportsbilar for å klippe hår. På andre frisørar, kan eg berre anta. Denne observasjonen trur eg vil revolusjonere norsk økonomisk teori, og gjere det mogleg for oss å satse meir på det private næringsliv i framtida. Eller statlege hårklippesalonger. Eller bordell. Og om bordell, så fleire fødestover med bystatus. I det minste eit gigantisk telt eller to til å føde alle borna i. Og klippe håret deira.

Alt heng saman med alt, skjønner du. Det er samfunnsøkonomi på høgt nivå.

No skal det merkast at sjølv om dei har snasne biler desse frisørane på Karmøy, så er det ikkje garantert at dei klarar å lese elementær vegskilting.

At bilen stod parkert på andre sida av gata for ein køyreskole var ikkje særleg tryggjande heller når eg tenkjer meg om. Det kan og hende det er elementære leseevner ein slit med på Karmøy, men dette må undersøkjast nærare i framtida. Det kan hende det er ein korrelasjon mellom hårklipping, skiltlesing og å stave seg gjennom enkle instruksjonar som... IKKJE PARKER HER DIN FJOTT.

Tida vil vise. Og det var reisebrevet for denne gongen.