Må ha det, berre må ha det?

Eg kan ikkje noko for det, eg er tidvis litt for gira på tekniske duppeditter av ulikt slag. Eg likar å leike med dei, eg likar å teste dei ut, og eg skiftar dei gladeleg ut med nye meir fancye modeller. Eg er ikkje ein av dei som alltid må ha det nyaste av alt. eller det mest "fasjonable", det har korkje pengar eller interesse til. Eg berre likar dippeduttar. Eg er eilt normal slik.

Eit resultat av dette er jo at eg har eit par PCar ståande her, inkludert ein gamer laptop, i tillegg så kjem jo lesebrett, nettbrett, mobiltelefonar og ting eg fester på kroppen. Ein skulle jo tru eg hadde nok? Am I not entertained? Jovisstfaen er eg underhaldt! Eg er veldig underhaldt!

Men så skjer et avogtil då, at eg ser noko eg vil ha. Noko eg berre må ha! Og no sitt eg her og tenkjer at laptoppen min er ikkje bra nok. Den er for stor. Den er for klønete. Den... er berre ikkje raff nok! Kvifor? Fordi eg har sett verdas finaste laptop. Den var utsøkt. Nei, ikkje noko Apple-drit... ikkje noko Alienware... ikkje noko slikt! Eg snakkar om noko som er faktisk vakkert!

Eg snakker om dette!

Fy fasan! Har du nokon gong sett ein så sexy laptop? Og den musa då! Fyttigrisen!

Min kjære lille niese fylte fem no i slutten av juli, og dette var ei av gåvene. No er eg såååå misunneleg, at eg nesten er grøn. Eg vart så øsen at eg ikkje ein gong klarte å halde tommelen unna linsa!

Sjekk det designet. Dei runde kantane, teksturen på lokket! Dette er sublimt! Og ser du hjartet på lokket? Det bryt då med dei runde formene på maskina elles og har "diamantform"! Dette er ein vassekte genistrek.

Tastaturet er i alle dei rette formene, og omkransa av hovudet til sjølvaste gudinna!

Nei, eg seier dykk... må ha det, berre må ha det! Om eg klarar å vere tolmodig, så kan eg sikkert berre vente nokre år, så vert ho lei av den og gjev til sin onkel. Er lov å vone.

I mellomtida så lurar eg så klart på kor stor systemkraft dette vidunderet har, eg er sikker på at det er mykje! Er det nokon som veit? Legg att ein kommentar i så fall, eg vil gjerne spele neste Dragon Age og The Witcher-spel på den.

Bæsj - nær og fjern.

Når du din bæsj? Kor nær likar du å vere din bæsj?

Ein av dei meir interessante konsepta innan antopologi og kulturforsking som ein stadig vender attende til, er ideen om det reine og det ureine, slik det i si tid var formulert av Mary Douglas i Purity and Danger. Det er ikkje mange teoriar i denne sjangaren som har hatt så lang levetid som denne klassiske teorien. Douglas demonstrerte korleis det ureine, det vi meiner er ekkelt og fælt, tabu og skittent, meir korrekt kan omtalast som "ting der dei ikkje høyrer heime" - Things out of Place. Om du til dømes finn ein usteikt biff på badet vil du oppfatte den som meir skitten enn om den var på kjøkkenet. Ei tånegl er ok så lenge den er på foten, men høyr hylet når den vert funnen på golvet, i sofaen eller senga. For den saks skuld ein fot på bordet, anten den er festa til resten av kroppen, kan vere så rein som den berre vil, den er skitten fordi den er på bordet. Skjønar de poenget?

Det same gjeld så klart bæsj. Bæsj er ekkelt. Det har ingenting utanfor doskåla å gjere. Evt skauen om du er av det meir robuste slaget. Sjølv om det då altså kjem ut av vår kropp skyr vi kontakt med dette ureine. Nokon vil tilogmed gå så langt å føle det ubehagleg å tørke seg bak, på grunn av nærleik til bæsj. Dopapiret vert ein uverdig og ufullkommen mellomman som ikkje heilt og haldent kan beskytte bæsjaren mot sin eigen ureinsle.

Er det ikkje difor godt vi har amerikanarar?


Denne fungerar og for desse tradisjonelt smellfeite amerikanarane som ikkje lenger når ræva si og treng hjelp med det. Som denne informative videoen fortel oss, så hjelp det dei å halde på sin verdighet, dei kan tørke seg sjølv. Med ein pinne. For du veit... verdigheita forsvann ikkje med dine daglege besøk på MacDonalds for å ete frukost, lunsj, middag (og evt. supersunne mellommåltid, supersized), vedigheita di forsvinn når du skulle tørke opp etter å ha drete det ut.

Ja... for du mister litt ekstra verdighet når du drit ut ein Big Mac. Du gjer det. Eg ser den.

Først og framst er den likevel til uvurderleg nytte for dei som aller minst vil påminnast at sjølv dei kan vere ureine. At sjølv dei bæsjar.

Dette har vore ein scatologisk intervensjon.